Η άκρη της κοτσίδας σου
ακουμπούσε στη ρουκέτα
την ώρα που έγραφες
«από
το Ισραήλ με αγάπη».
Αν ήταν τόπι που περνούσε
το φράκτη,
παιχνίδι θα’ ταν η γραφή
και πρόσκληση
η πρόκληση.
Μα…
η μύτη της ρουκέτας θα γίνει
μολύβι
που
κόκκινα θα γράψει
«από το Ισραήλ με αγάπη».
Κι από απέναντι
κάποιο άλλο παιδί
τις πέτρες θα σηκώσει,
στο χέρι θα τις σφίγξει και
« στο Ισραήλ με αγάπη!»
θα φωνάξει.
Αχ…αυτοί οι μεγάλοι
πάντα
να σας χαλάνε το παιχνίδι!
Το μολύβι θα σκάρωνε
ζωάκια, δεντράκια και σπιτάκια
κι οι πέτρες θα φτιάχνανε
καστράκια
και στης λωρίδας τη θάλασσα
ψαράκια.
Ειρήνη Ζαμάνη, 23-7-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;