Άγιος Γεράσιμος Κεφαλληνίας

« ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ »   

Ο Άγιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής, γνωστός και ως Άγιος Γεράσιμος Κεφαλληνίας (1509-1579) αποτελεί ένα από τους δημοφιλέστερους αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έζησε και έδρασε κατά τον 16ο αιώνα ιδίως στο νησί της Κεφαλλονιάς, διάγοντας οσιακό βίο και βοηθώντας σημαντικά τον τοπικό λαό. Τιμάται ως ένας από τους σημαντικότερους Αγίους καθώς το σκήνωμά του διατηρείται άφθαρτο μέχρι και σήμερα. 

Ο Άγιος Γεράσιμος γεννήθηκε το 1509 στα Τρίκαλα Κορινθίας. Προερχόταν από την επίσημη βυζαντινή οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής. Το κατά κόσμον όνομά του δε μας είναι γνωστό, αλλά γνωρίζουμε πως από μικρή ηλικία έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και πως σαν μαθητής διακρινόταν για τις ικανότητές του. Καθώς ενηλικιώθηκε περιηγήθηκε ως προσκυνητής σε διάφορα μέρη όπως τη Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη, το Άγιο Όρος όπου και εκάρη μοναχός και τελικά κατέληξε στην Ιερουσαλήμ περί το 1538, όπου και αρχικά υπηρέτησε ως νεωκόρος και εν συνεχεία χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον πατριάρχη Γερμανό στο ναό της Αναστάσεως. Τελικά μετακινήθηκε από τα Ιεροσόλυμα το 1550 στην Κρήτη, τη Ζάκυνθο και τελικά στην Κεφαλλονιά, και συγκεκριμένα στην περιοχή Ομαλά όπου αναστήλωσε ένα γυναικείο μοναστήρι. 

Κατά την εγκατάστασή του στο νησί της Κεφαλλονιάς ο Άγιος Γεράσιμος διέμεινε σε μία σπηλιά νοτιοδυτικά του Αργοστολίου, γνωστό σήμερα ως σπήλαιο του Αγίου Γερασίμου. Την εποχή αυτή στο νησί δρούσαν καθολικοί μοναχοί, με προεξάρχοντες τους Ιησουίτες, οι οποίοι πραγματοποιούσαν δραστήριο προσηλυτιστικό έργο. Έτσι δραστηριοποιήθηκε και ο ίδιος στον τοπικό λαό με σημαντικά αποτελέσματα. Το σπήλαιο μάλιστα που διέμενε σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε πόλος έλξης για τους ντόπιους. Γι’ αυτό το λόγο έξι χρόνια αργότερα μετακινήθηκε από το σπήλαιο στην περιοχή Ομαλά όπου βρισκόταν ένα εκκλησάκι της Θεοτόκου, όπου σε παλιότερες εποχές λειτουργούσε μοναστήρι που ονομαζόταν "Νέα Ιερουσαλήμ". Ο Άγιος ανακαίνισε και αναστήλωσε εκ βάθρων το μοναστήρι, συνεχίζοντας το ποιμαντικό του έργο, διδάσκοντας συνάμα τα ελληνικά γράμματα στους αμόρφωτους και συνεχίζοντας τον αγώνα του ενάντια στους Ιησουίτες. Τελικά εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 70 ετών, στις 15 Αυγούστου. Η μνήμη όμως, λόγω της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του εορτάζεται στις 20 Οκτωβρίου όπου είναι και η μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του, που πραγματοποιήθηκε το 1581. 

Κατά την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου, το σκήνωμά του βρέθηκε ακέραιο. Η ανακομιδή συνέβη δύο έτη μετά την κοίμησή του. Εξ’ αιτίας όμως των έντονων αντιδράσεων που προκλήθηκαν ενταφιάστηκε και πάλι. Οκτώ μήνες μετά επαναλήφθηκε η ανακομιδή και το λείψανό του βρέθηκε και πάλι ακέραιο, ευωδιάζοντας. Σήμερα το λέιψανό του φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου στην Κεφαλλονιά. 

ΠΗΓΗ : el.orthodoxwiki.org

Ύμνοι εκ της ακολουθίας του Οσίου Γερασίμου του ασκητού

ΤΗ Κ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη του οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Γερασίμου του νέου Ασκητού, του θαυματουργού, του εν Κεφαλληνία ασκήσαντος.

Απολυτίκια. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.

Των Ορθοδόξων προστάτην, και εν σώματι άγγελον, και θαυματουργόν θεοφόρον, νεοφανέντα ημίν, επαινέσωμεν πιστοί, θείον Γεράσιμον’ ότι αξίως παρά θεού απείληφεν, ιαμάτων την αέναον χάριν’ ρώννυσι τους νοσούντας, δαιμονώντας ιάται’ διό και τοις τιμώσιν αυτόν, βρύει ιάματα.

Ελάτε οι πιστοί να επαινέσουμε τον θείο Γεράσιμο, που είναι ο προστάτης των ορθοδόξων και έζησε σαν άγγελος εδώ στη γη με το σώμα του, και θαυματουργεί φέροντας μέσα του τον Θεό, καθώς μάλιστα μας φανερώθηκε τώρα τα τελευταία χρονια, γιατί άξια από τον Θεό απολαμβάνει την χάρη των ιαμάτων, την αδιάκοπη και ασταμάτητη. Δυναμώνει τους ασθενείς, θεραπεύει τους δαιμονισμένους, και σε όσους τον τιμούν, σαν βρύση χαρίζει τις θεραπείες.

Έτερον. Ήχος ο αυτός. Της ερήμου πολίτης.

Των Τρικκάλων τον γόνον, Κεφαλλήνων το κλέισμα, Ομαλών Μονής τον προστάτην, σε ευφημούμεν Γεράσιμε’ εβίωσας γαρ εν τήδε τη ζωή, ως άγγελος ουράνιος θεού’ διό δόξης ηξιώθη, και αφθαρσίας σώμα σου το πάντιμον. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε αφθαρτήσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε πιστοίς, πρέσβυν ακοίμητον.

Δοξάζουμε με ύμνους, Γεράσιμε, εσένα που είσαι των Τρικάλων το γέννημα, των Κεφαλλήνων η δόξα, ο προστάτης της μονής των Ομαλών. Και αυτό γιατί έζησες σε αυτήν εδώ τη ζωή σαν άγγελος ουράνιος του Θεού. Γι’ αυτό αξιώθηκε να δοξασθεί το σώμα σου το πάντιμο, μένοντας άφθαρτο. Δόξα στο Θεό που σε εδόξασε, δόξα σε Αυτόν που σε διατήρησε άφθαρτον, δόξα σε Αυτόν που σε δώρισε σε μας ακοίμητον πρέσβη.

Άλλο, όμοιον.

Εκ νεότητος Πάτερ τω Χριστώ ηκολούθησας, και αγγελικώς εν τω κόσμω, διανύσας τον βίον σου, επλήσθης ουρανίων δωρεών, Γεράσιμε οσίων καλλονή» δια τούτο ιαμάτων τας δωρεάς, παρέχεις τοις βοώσί σοι’ Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.

Από νέος ακολούθησες τον Χριστό, όσιε, και αγγελικά πέρασες τη ζωή σου στη γή. Έτσι, γέμισες με θείες και ουράνιες δωρεές, Γεράσιμε των οσίων καλλονή. Γι’ αυτό χαρίζεις δωρεές ιαμάτων, σε όσους σου ψάλλουν: Δόξα σε Αυτόν που σου έδωσε αυτή τη δύναμη, δόξα σε Αυτόν που σε έκαμε θαυμαστό, δόξα σε Αυτόν που ενεργεί με σένα ιάματα σε όλους.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Κοντάκιον. Ήχος γ’ Η Παρθένος σήμερον.

Ευχαρίστοις άσμασι, των Κεφαλλήνων η νήσος, προσκαλείται σήμε¬ρον, των Ορθοδόξων τα πλήθη, μέγιστον, νεοφανέντα εγκωμιάσαι, καύχημα, ορθοδοξίας αναφανέντα, τον Γεράσιμον τον θείον, τον ρύστην ταύτης ομού και πρόμαχον.

Με ευχάριστα ψάλματα η νήσος των Κεφαλλήνων προσκαλεί σήμερα των ορθοδόξων τα πλήθη, για να εγκωμιάσουν τον μέγιστο και νεοφανέντα, το καύχημα των ορθοδόξων, τον Γεράσιμο τον θείο, τον υπερασπιστή και προστάτη της.

Έτερον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.

Επεφάνης Όσιε τη Εκκλησία, ως φωστήρ πολύφωτος, ταις των θαυμάτων αστραπαίς, καταπυρσεύων τους ψάλλοντας» χαίροις οσίων το κλέος Γεράσιμε.

Φανερώθηκες στο στερέωμα της εκκλησίας, όσιε, σαν αστέρι πολύφωτο με τις αστραπές των θαυμάτων σου, καταφωτίζοντας όσους σου ψάλλουν: Χαίρεις Γεράσιμε, των οσίων η δόξα.

Ο Οίκος

Ωσπερ νεόφωτος αστήρ, Χριστού τη Εκκλησία, εξανατείλας μυστικώς, των αρετών μαρμαρυγαίς, και των θαυμάτων τω φωτί, Ορ¬θοδοξίας την λαμπρότητα, υπέρ ήλιον πάσι λάμπουσαν, έδειξας Όσιε’ συ γαρ δι’ ασκητικής πολιτείας, της σαρκός νεκρώσας το φρόνημα, και τοις πάλαι οσίοις, πόθω πολλώ αμιλληθείς, εθεώθης κατά μέθεξιν, και των θείων δωρεών τον πλούτον εκομίσω, θαυμά¬των δεξάμενος ενέργειαν, και πάντας παιδεύων, προς κτήσιν των κρειττόνων, τη των σών προτερημάτων λαμπρότητι. Όθεν Κεφαλλη¬νία η νήσος, αγιασθείσα ασκητικοίς σου αγώσιν, ως πλούτον θεοδώρητον, και ταμείον θείας χάριτος, το σον λείψανον θησαυρίζουσα, λυτρούται πάσης θλίψεως, απαύστως ανυμνούσα σε’ η δε του Χρι¬στού Εκκλησία Ορθοδόξος, καυχωμένη εν σοι, ακλινής και άσειστος διαμένει, και αιρετικών τας ερεσχελίας καταισχύνει, ευφροσύνως βοώσά σοι’ χαίροις οσίων το κλέος Γεράσιμε.

Αφού ανέτειλες μυστικά όπως ακριβώς ένα νεόφωτο αστέρι, στο στερέωμα της Εκκλησίας του Χριστού, με τις λάμψεις των αρετών σου και με το φως των θαυμάτων σου, δείχνοντας την λαμπρότητα της ορθοδοξίας φωτεινότερη κι από τον ήλιο, όσιε. Γιατί εσύ με την ασκητική σου ζωή νέκρωσες το φρόνημα το σαρκικό, και με πολύ πόθο συναγωνίσθηκες τους παλαιούς οσίους, πλησίασες τον Θεό όσο είναι δυνατό στους ανθρώπους, έλαβες τον πλούτο των θείων δωρεών και δέχθηκες την δύναμη να ενεργείς θαύματα. Έτσι, εκπαιδεύεις όλους να αποκτήσουν τα καλύτερα πνευματικά χαρίσματα, με την λαμπρότητα των προτερημάτων σου. Και τώρα η νήσος Κεφαλληνία αφού αγιάσθηκε με τους ασκητικούς σου αγώνες, θησαυρίζοντας το θείο σου λείψανο σαν πλούτο – δώρο του Θεού, και ταμείο της θείας Χάριτος, λυτρώνεται από κάθε θλίψη και σε ανυμνεί ακατάπαυστα. Και η εκκλησία του Χριστού σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη για σένα καυχάται, παραμένει ασάλευτη και αμετακίνητη, και καταντροπιάζει των αιρετικών τα κηρύγματα και σου ψάλλει: Χαίρεις το καύχημα των οσίων, Γεράσιμε.

Συναξάριον

Τη Κ’ του αυτού μηνός μνήμη του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Γερασίμου του νέου Ασκητού, του εν τη νήσω Κεφαλληνία εκλάμψαντος, εν ή μνείαν ποιούμεθα της ανακομιδής του χαριτοβρύτου αυτού λειψάνου.

Στίχοι. Γέρας ώφθης, Όσιε, τη Εκκλησία

              Γέρας λαβών άφθαρτον εκ του Υψίστου.

Αναδείχθηκες τιμητικό δώρο για την Εκκλησία, όσιε, αφού έλαβες και εσύ δω΄ρο τιμητικό από τον Υψιστο την αφθαρσία.

Έτεροι στίχοι.    Γέρας θείον κέκτηται Κεφαλληνία,

                            Γεράσιμε Όσιε, σον θείον σκήνος.

                            Εικάδι Γερασίμοιο δέμας εκκεκόμισται γήθεν.

Έχει αποκτήσει η Κεφαλληνία τιμητικό δώρο το θείο σου σκήνωμα, Γεράσιμε όσιε. Κατά την εικοστή του Οκτωβρίου το σώμα του Γερασίμου μεταφέρθηκε από τη γη εδώ.

Ταις αυτού πρεσβείαις, Χριστέ ο θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Εξαποστειλάριον. Τοις Μαθηταίς συνέλθωμεν.

Ασκητικοίς παλαίσμασιν, επί γης διαπρέψας, και μοναστών υπόδει¬γμα, γενόμενος εν τω βίω, Γεράσιμε θεοφόρε, θαυμασίως εδοξάσθης, παρά θεού μακάριε, και το θείον σου σκήνος ώφθη ημίν, άφθαρτον ακέραιον χάριτι θεία, αναβλυστάνον πάντοτε, ιαμάτων τα ρείθρα.

Με ασκητικούς αγώνες αναδείχθηκες ξεχωριστός στη γη, και έγινες υπόδειγμα των μοναστών στη ζωή, Γεράσιμε θεοφόρε, δοξάσθηκες από τον Θεό με θαύματα μακάριε, και το θείο σου σκήνωμα φανερώθηκε άφθαρτο και ακέραιο με τη Χάρη του Θεού, και πηγάζει για όλους μας ποτάμια ιαμάτων.

Έτερον. Των Μαθητών ορώντων σε.

Των Κεφαλλήνων ώφθης θερμός προστάτης, Γεράσιμε θεόφρον και αντιλήπτωρ’ διό εκ πάσης ρϋσαι περιστάσεως, την νήσόν σου μακά¬ριε, την εορτάζουσαν πόθω, την φωτοφόρον σου μνήμην.

Αναδείχθηκες θερμός προστάτης και βοηθός των Κεφαλλήνων, Γεράσιμε που ό,τι θέλει ο Θεός έχεις στον νου σου. Γι’ αυτό απάλλαξε την νήσο σου από κάθε ανάγκη, διότι ολόψυχα οι κάτοικοί της εορτάζουν την μνήμη σου.

Μεγαλυνάρια

Της Πελοποννήσου θείος βλαστός, και Κεφαλληνίας ο ασύλητος θησαυρός, και πάσης Ελλάδος, το καύχημα το μέγα, Γεράσιμε θεόφρον, σκέπε τους δούλους σου.

Συ, θείε βλαστέ της Πελοποννήσου, αλλά και της Κεφαλληνίας ο θησαυρός, που κανείς δεν τον βεβήλωσε, και όλης της Ελλάδος το μεγάλο καύχημα, Γεράσιμε που η σκέψη σου βρίσκεται στο Θεό, σκέπασε από κάθε κίνδυνο τους δούλους σου.

Χαίροις των Τρικκάλων γόνος λαμπρός, χαίροις Κεφαλλήνων, απροσμάχητος βοηθός χαίροις ιερέων, το καύχημα και κλέος, Γε¬ράσιμε τρισμάκαρ, πιστών το καύχημα.

Χαίρεις το λαμπρό γέννημα των Τρικάλων, χαίρεις των Κεφαλλήνων ο ακατανίκητος βοηθός, χαίρεις των ιερέων το καύχημα και η δόξα, Γεράσιμε τρισμακάριστε αλλά και όλων των πιστών το καύχημα.


Τῆς ὁμολογίας Χριστιανῶν, ἔθετό σε σὲ στῦλον, ἀδιάσειστον ὀ Θεός, τὸ σεπτόν σου σκῆνος, Γεράσιμε δοὺς πᾶσι, τοῖς ἐναντίοις λίθον, δεινοῦ προσκόμματος.

 Δίστιχον

Γεράσιμε, δίδου τω σω συνωνύμω Χάριν θείαν,

μέλψαντι Τας Αρετάς σου.

Αγιε Γεράσιμε, δώριζε θεία χάρη στον συνονόματό σου, που έψαλε τις αρετές σου.

Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας.

Copyright Ορθόδοξη Πορεία

ΠΗΓΗ : http://www.orp.gr/?p=202

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ   

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ   

+ + + + + + + + + + +

Άγιος Γεράσιμος, ο της Κεφαλληνίας ο πολύτιμος θησαυρός και των Ορθοδόξων ο προστάτης.

Ο 16ος αιώνας είναι αυτός που σημαδεύει έντονα την ιστορία της Ελλάδος μέσα από δύο μεγάλους άξονες, αυτόν της Τουρκοκρατίας και αυτόν της Γαληνότατης Βενετιάς, που ενισχυμένη με βυζαντινή κληρονομιά, κυριαρχούσε στα λιμάνια και πρωτοστατούσε στο εμπόριο και στη διοίκηση. Ωστόσο, ο ελληνισμός έδινε τον αγώνα επιβίωσή του, τόσο μέσα στον ίδιο του τον εδαφικό χώρο όσο και έξω από αυτόν, στην Ευρώπη, με άμυνες που και στις δυο περιπτώσεις αν και διαφορετικού χαραχτήρα, στάθηκαν εκδηλωτικές και ευεργετικές για τον δυτικό κόσμο.

Στην πρώτη περίπτωση, που ο ελληνισμός δυναστεύονταν από το σπαθί του Τούρκου δυνάστη, με βαριά φορολογία την ίδια τη ζωή, την ελευθερία και την πίστη, η Θεία Πρόνοια, αποστέλλει μια σωρεία αγίων και δασκάλων, μορφών γνώσης και Ορθοδοξίας για να κρατήσουν με τρόπο και δράση, τον ταλαίπωρο λαό που καθημερινά στέναζε και υπέφερε σκληρά.

Στη δεύτερη περίπτωση Έλληνες που δεν μπόρεσαν να αντέξουν τον τουρκικό ζυγό, πέρασαν μέσω των Επτανήσων στην Ευρώπη, κυρίως στην Ιταλία και κατέθεσαν το δικό τους πολιτισμό με αποτέλεσμα να γονιμοποιήσουν ευρύτερα τη δυτική σκέψη και κουλτούρα και να γεννηθεί μια πολιτιστική Αναγέννηση.

Ωστόσο, στα Επτάνησα και σε άλλα νησιά κυρίαρχοι τότε ήταν οι Ενετοί, που με τη σειρά τους ανέπτυξαν και καλλιέργησαν τις δικές τους ιδιαιτερότητες και δράσεις για τα συμφέροντά τους, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι αρχικά να μην μπορούν να αντιδράσουν αλλά στη μεγαλύτερη μάζα τους να ακολουθούν το άρμα του δυνάστη Βενετού.

Έτσι τα Επτάνησα, που γεφύρωναν την Ανατολή και τη Δύση, στυλοβάτες ήθους και πράξης, γλώσσας και πίστης ορθόδοξης, ιδίως στην Κεφαλλονιά και την Ζάκυνθο, «παρουσιάζονται» οι άγιοι: Γεράσιμος και Διονύσιος. Και στέκεται σπουδαίο για περαιτέρω ανάλυση και κριτική σκέψη, πώς τούτες οι άγιες μορφές μπόρεσαν να επιβληθούν με τρόπο μοναδικό, αντιμετωπίζοντας νοοτροπίες και συνήθειες, που ήταν καθοδηγούμενες από ένα ισχυρό καθολικό δόγμα, το οποίο οι πρεσβευτές του δεν έβλεπαν για τα δικά τους συμφέροντα με καλό μάτι την αντίθετη πλευρά, αυτή της Ορθοδοξίας.

Στην περίπτωση της Κεφαλληνίας, που η γεωγραφική της θέση, τα κάστρα της και τα λιμάνια της, είχαν εκλεκτή θέση στους σκοπούς των Ενετών, παρουσιάζεται μέσα  στην καρδιά του νησιού ο καλόγερος από την Πελοπόννησο, ο Γεράσιμος Νοταράς.  

Μορφή ευγενική και πράα, με υπόξανθο γένι, με μάτια έντονα γεμάτα αναζήτηση, και με μια κλίση του σώματος του προς τα μέσα, καταφέρνει να σταθεί στο δύσκολο νησί μας και μάλιστα να γίνει αποδεκτός από τον λαό του, μέσα από κοινή πορεία και αγώνες.

Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, από την Πελοπόννησο, ο πολυταξιδεμένος, ο ασκητής, που ζούσε σκάβοντας τα χώματα της κοιλάδας των Ομαλών, που ημέρευε τις ψυχές των ταραγμένων από κακό πνεύμα και από ανθρώπινα πάθη.

Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, το αρχοντόπουλο από τα Τρίκαλα Κορινθίας, που την ημέρα πάλευε να ανοίξει πηγάδια και να κρατήσει το νερό και το βράδυ βλέποντας τα αστέρια και το χώμα μέσα στο ασκητήριο –πηγάδι, προσευχόταν δαμάζοντας το είναι του από όλα εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο άπληστον.

Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, που θα «παλέψει» με τη δράση του τους άρπαγες των χωριών και θα τους καλέσει να Τον πλαισιώσουν με σεβασμό και με εκτίμηση και που θα φτάσουν να τον εξυψώσουν στο επίπεδο του μεγάλου Αγίου.

Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, που εν ζωή θα σταθεί εμπόδιο στους πονηρούς πειρασμούς και στα κακά πνεύματα, που οι άνθρωποι καλλιεργώντας τα πάθη τους,  γεννούσαν και κουβαλούσαν μέσα τους.

Είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, ο στεγνός καλόγηρος στο σώμα και φωτεινός στην ψυχή, που με τη στάση του, χωρίς εξάρσεις έδινε μάθημα στον καθολικόν ιερωμένον και στο δυνάστη Ενετό, πώς, ο ομόθρησκος λαός προς αυτόν, όσα και να περάσει, την ορθόδοξη πίστη του, δεν αλλοιώνει και δεν χάνει.

Τέλος, είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, που αξιώθηκε τη Θεία Χάρη, της αφθαρσίας και υψώθηκε στην τάξη των Αγίων Δασκαλών και Οσίων, που και όταν το νησί μας περνούσε το κακό της αρρώστιας, της σιτοδείας, του λιμού, του σεισμού, τον λιτανεύανε και συνεχίζουμε να τον λιτανεύουμε, ζητώντας του τη μεσιτεία προς τον Ύψιστον Πατέρα των Πάντων.

Αναζητώντας σήμερα τη μορφή του, τα μάτια μας πέφτουν στο Ιερό Σκήνωμά του, και το χέρι μας σχηματοποιεί το σημείο του Σταυρού, ενώ η γλώσσα μας μέσα από τη ψυχή μας τον ευλαβείται και τον παρακαλεί για το καλύτερο.

Αναζητώντας τη μορφή του, η ίδια η στάση μας και η σμίξη μας στα πανηγύρια του μας δίνει την απάντηση. Κάτω από τον ιερό πλάτανο που αυτός φύτεψε και το πηγάδι που αυτός βάθυνε με κόπο, γιομίζει η ψυχή μας πίστη Ορθόδοξης Ανατολής του Ιησού Χριστού μας.

Πέρασε το άγιο πρόσωπό του, στις εικόνες, χαράχτηκε ζωγραφικά στις τοιχογραφίες των ναών, πέρασε η μορφή του και το βίος του τα σύνορα του νησιού μας και αποδέχτηκαν τη θεία Τού χάρη πολλοί άνθρωποι. Για χάρη Τού πολλοί κράτησαν τη Ορθόδοξοι πίστη τους, για χάρη Τού καυχιόμαστε πως τον έχουμε Άγιο και προστάτη μας. Αυτός είναι ο καλόγηρος Γεράσιμος Νοταράς, που έγινε Κεφαλλονίτης και Άγιος, συγκερασμός ιδιοτήτων σπάνιος και μοναδικός.

Όπου και να αναζητήσουμε τη μορφή του, αγιογραφικά και εικονικά, ο Άγιος έχει εκείνη τη στάση, που γερμένος με μια κλίση του σώματός του δεν κουράζεται να κρατά το ειλητάριό του και να μας «συνοδεύει» με τη γλυκιά του βλέψη, λέγοντάς μας...

«Τεκνία ειρηνεύετε εν ευατοίς και μη τα υψηλά φρονείτε»

Πόσοι και πόσοι καλλιτέχνες και αγιογράφοι δεν Τον απεικόνισαν! Οι αγιογραφικές τεχνοτροπίες ποικίλες και οι ιδιότητες που Τού έδωσαν πολλές. Εκείνο που σταθερά και αναλλοίωτο έμεινε σε όλους, ήταν το γαλήνιο βλέμμα του και το μήνυμά του, που ακόμη και σήμερα μας διδάσκει για έναν τρόπο ζωής μέσα στα δύσκολα ρωμαϊκά χρόνια που διαβαίνουμε.

Κάνοντας απολογισμό, στο τι σήμερα είναι ο Γεράσιμος Νοταράς, όλοι θα αναφωνήσουμε, την ύπαρξή του, τη δωρεά προς Αυτόν της Θεία Χάρις, τη δράση του ως Δασκάλου και Αγίου.

Ο Θείος Γεράσιμος, ο πολύτιμος θησαυρός της Κεφαλληνίας, είναι Εκείνος που μας παρασέρνει στον λιτανικό του περίπατο προς τον πλάτανο και μας μαθαίνει πώς να αμυνθούμε όταν έλθουν χρόνοι χαλεποί και δύσκολοι. Εκείνος, που μας συνάζει συχνά στο μοναστήρι του, και μας «παραδίδει» την ωραία ψαλτική ακολουθία του, που πιστοποίει λεκτικά και ακουστικά, στην πραγματική ουσία του Θείου Γέροντος των Ομαλών, τον μεγάλον Δάσκαλο και τον Άγιο προστάτη των Ορθοδόξων. 

 Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

 

πηγή