Ήταν δυο φίλοι που αγαπιόντουσαν πολύ. Ήταν και εν ΧΩ αδερφοί
γιατί ήταν πιστοί και αγωνιστές χριστιανοί.
Ο ένας έφυγε γρήγορα, πολύ ξαφνικά και έτσι ο πόνος ήταν μεγάλος
στον φίλο του που έμεινε.
Μέσα του δημιουργήθηκε καθώς περνούσαν οι μέρες, ένα ερώτημα ….άραγε πως έφυγε ο φίλος μου, πως είναι να αποχωρήσετε η ψυχή από το σώμα….τι έγινε αυτό το βράδυ που εντελώς απροσδόκητα έκλεισε τα μάτια του και αναχώρησε κοντά στο Θεό που τόσο αγαπούσε?
Μέσα του δημιουργήθηκε καθώς περνούσαν οι μέρες, ένα ερώτημα ….άραγε πως έφυγε ο φίλος μου, πως είναι να αποχωρήσετε η ψυχή από το σώμα….τι έγινε αυτό το βράδυ που εντελώς απροσδόκητα έκλεισε τα μάτια του και αναχώρησε κοντά στο Θεό που τόσο αγαπούσε?
Ο καλός Θεός, που τα αιτήματα των απλών άδολων ανθρώπων δεν
τα αφήνει αναπάντητα, έδωσε την άδεια στον κεκοιμημένο να εμφανιστεί στον ύπνο του
αγαπημένου του φίλου και να του λύση την απορία του.
Πρώτα του είπε τι ένιωσε βιολογικά ……Αδερφέ μου, νιώθεις τη καρδιά
σου να φτερουγίζει, να αλλάζουν οι χτύποι και καταλαβαίνεις ότι κάτι αλλιώτικο συμβαίνει….
νιώθεις ότι το σώμα σου μουδιάζει και το αίμα σου δεν κινείται όπως πριν ……Νιώθεις
μια παγωμάρα να σου σκεπάζει στο σώμα.!!!!
Αλλά, αυτό αδερφέ που δεν περιγράφεται είναι το μαρτύριο του αποχωρισμού
της ψυχής από το σώμα…!!! Μεγάλο μαρτύριο, πόνος πολύς….εγώ έβλεπα το
δικό σας πόνο
που με χάνατε, έτσι ξαφνικά και δεν μπορούσα να σας βοηθήσω, αλλά ούτε
και εσείς εμένα…..αυτός όμως ο πόνος δεν είναι τίποτα μπροστά στο
μαρτύριο του αποχωρισμού της ψυχής απο το σώμα….ένα ξερίζωμα που
συνοδεύεται με πόνο …πολύ πόνο !!!
Μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους…….τώρα δόξα τω Θεό είμαι καλά!!!
Έρχονται στο μυαλό μας τα τροπάρια της εξόδιου ακολουθίας………
.....Οἴμοι, οἶον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή, χωριζομένη ἐκ τοῦ σώματος! Οἴμοι,
πόσα δακρύει τότε, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν αὐτήν! Πρὸς τοὺς Ἀγγέλους τὰ ὄμματα ῥέπουσα,
ἄπρακτα καθικετεύει· πρὸς τοὺς ἀνθρώπους τὰς χεῖρας ἐκτείνουσα, οὐκ ἔχει τὸν
βοηθοῦντα. Διό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐννοήσαντες ἡμῶν τὸ βραχὺ τῆς ζωῆς, τῷ
μεταστάντι τὴν ἀνάπαυσιν, παρά Χριστοῦ αἰτησώμεθα, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα
ἔλεος......
.....Ὄντως φοβερώτατον, τὸ
τοῦ θανάτου μυστήριον! πῶς ψυχὴ ἐκ τοῦ σώματος, βιαίως χωρίζεται, ἐκ τῆς ἁρμονίας,
καὶ τῆς συμφυΐας, ὁ φυσικώτατος δεσμός, θείῳ βουλήματι ἀποτέμνεται; Διό σε ἱκετεύομεν,
τοὺς μεταστάντας ἀνάπαυσον, ἐν σκηναῖς τῶν Ἁγίων σου, Ζωοδότα φιλάνθρωπε. …
Αυτό είναι ένα απόλυτα αληθινό γεγονός που βίωσε ο φίλος μας
πριν λίγο καιρό….!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;