ΦΛΥΑΡΙΑ ΠΕΡΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ

Απόστολος Παπαδημητρίου

               Ρατσισμός είναι ξένη λέξη, που στα ελληνικά αποδίδεται ως φυλετική διάκριση (ράτσα=φυλή). Συνεπώς ρατσισμός είναι η κοινωνική αντίληψη περί της ανωτερότητας της φυλής, στην οποία ανήκουμε, έναντι των άλλων φυλών, τα μέλη των οποίων θεωρούνται διανοητικώς κατώτερα και έχοντα αναπτύξει κατώτερο από τον δικό μας πολιτισμό. Ο ρατσισμός καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στις δυτικές δουλοκτητικές κοινωνίες και διατηρήθηκε κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας. Μέσω αυτής της κοινωνικής αντιλήψεως, οι καταπιεστές ανακούφιζαν τη συνείδησή τους, τη βαρυμένη από τον σκληρό τρόπο αντιμετώπισης δούλων και κατοίκων των αποικιών. Ο ρατσισμός έλαβε οξεία μορφή περί τα τέλη του 19^ου αιώνα, τότε που ο εθνικιστικός φανατισμός ήθελε το κάθε έθνος ανώτερο από τα υπόλοιπα ακόμη και της ίδιας φυλής. Ο εκτροχιασμός δεν είναι δύσκολος, όταν αυτές οι κονωνικές αντιλήψεις μετατρέπονται σε όργανο άσκησης πολιτικής! Η θεωρητική ανάπτυξη του θέματος της αποβολής από τις κοινωνίες των μειονεκτούντων ατόμων (το πρόσωπο αφανίζεται, όταν κυριαρχούν οι αντιλήψεις αυτές), η γνωστή ως ευγονική, βρήκε πρακτική εφαρμογή στα ναζιστικά εργαστήρια, στα οποία έγινε πληθώρα πειραμάτων με εγκλείστους σε στρατόπεδα, πειραμάτων, για τα οποία πρέπει η Δύση να ντρέπεται!

               Ο Β΄ μεγάλος πόλεμος έδειξε να νουθετεί κάπως τους υπερφίαλους Ευρωπαίους, όχι όμως για πολύ. Είναι τόσο βαθειά χαραγμένη σ’ αυτούς η αίσθηση της ανωτερότητας, ώστε πρέπει να συμβεί έντονος συγκλονισμός στις κοινωνίες τους, για να αποβάλουν τις άθλιες αντιλήψεις τους. Παρά το ότι εξακολουθούν να σπέρνουν τον όλεθρο σ’ όλη την έκταση του πλανήτη, ιδιαίτερα εκείνοι οι γόνοι τους, που προβάλλουν το «αμερικανικό όνειρο» ως τη μεγαλύτερη απόδειξη της ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού, καυχώνται αυτοπροβαλλόμενοι ως υπερασπιστές των πανανθρωπίνων ιδανικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Κόπτονται καθημερινά για την ελευθερία, την ισότητα και πλείστα όσα άλλα. Στα πλαίσια αυτής της ακατάσχετης φλυαρίας τους «εμπλούτισαν» το περιεχόμενο της έννοιας ρατσισμός. Έτσι αυτός σημαίνει πλέον, πέρα από φυλετική διάκριση, και πλήθος άλλων διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας, του μετανάστη, του ετερόθρησκου και του βιώνοντος μη φυσιολογικά περί την γεννετήσια σφαίρα.

               Η δυτική κοινωνία καυχάται για την απελευθέρωση της γυναίκας! Το ότι κατάφερε να την αποσπάσει από την ανατροφή των παιδιών της, να τη βγάλει από την οικία της και να την εισαγάγει στο ανειρήνευτο κυνηγητό του προσθέτου εισοδήματος, προκειμένου να καλυφθούν επίπλαστες ανάγκες στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, θεωρείται μεγάλη επιτυχία! Με το ότι κατάφερε να της αποσπάσει την αιδώ πείθοντάς την ότι έχει ίσα δικαιώματα στον έρωτα (=αχαλίνωτο σέξ) με τον άνδρα, τον αυτοδικαίως (!) και κατ’ αποκλειστικότητα πολυγαμικό στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες του παρελθόντος, ισχυρίζεται ότι απέδωσε την ελευθερία στη γυναίκα! (Και κλάμα ο άνδρας, ο άνανδρος, αν είναι ο πέμπτος στη σειρά και αν η σύντροφός του έχει απελευθερωθεί επτά φορές προηγουμένως με το να έχει υποστεί ισάριθμες εκτρώσεις!). Βέβαια απομένουν κάποιες λεπτομέρειες δύσκολο να ρυθμιστούν νομικά, όπως η οικογενειακή βία. Ο άνδρας φαίνεται να ασκείται πλέον εντονότερα στον ξυλοδαρμό της συζύγου ή συντρόφου του αν μη στη χρήση αγριότερων μορφών βίας, γι’ αυτό και πληθαίνουν οι εκκλήσεις προς τις γυναίκες θύματα να τολμήσουν να καταγγείλουν. Να καταγγείλουν είναι ένας λόγος. Και μετά; Τι προσφέρει η κοινωνία μετα την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, για να προστατεύσει γυναίκα, αλλά και παιδιά, που υφίστανται βουβά το δράμα της μητέρας τους ανήμπορα να επέμβουν; Ο «αγώνας» για την ισότητα των φύλων γίνεται από την κατεστημένη εξουσία από κοινού με την «προοδευτική» μερίδα της κοινωνίας. Βέβαια υπάρχουν πολλές, πάμπολλες γυναίκες, που εργάζονται με γλίσχρο μισθό πέραν του οκταώρου και επιστρέφουν κατόκοπες στην οικία τους ανήμπορες να χαμογελάσουν στα παιδιά τους! Ε, δεν τα καταφέραμε ακόμη όλα! Σιγά - σιγά! Τα δικαιώματα, που το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη της δεκαετίας του 1970 είχε θεσπίσει, καταργούνται μεθοδικά. Βέβαια στην ουσία δεν τα είχε σεβαστεί ποτέ ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος δείχνει να θριαμβεύει πλέον επί του κράτους, στην αποδυνάμωση του οποίου οι πολίτες εκμαυλισμένοι συνέβαλαν. Πότε ο ιδιώτης σεβάστηκε την εγκυμοσύνη και την προστάτεψε; Συνήθης επιβράβευση της εγκύου ήταν η απόλυση!            

               Ο μετανάστης, αυτός ο άμοιρος, με την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου θα αποκτήσει επί τέλους δικαιώματα! Να το πιστέψουμε; Τί είναι εκείνο, που θα κάνει τους κρατούντες να σεβαστούν το θύμα τους, που εξώθησε να εγκαταλείψει την πατρίδα του η άθλια πολιτική τους, που σπέρνει παντού πολέμους και αναταραχές, προκειμένου να ικανοποιηθεί η απληστία για σώρευση χρήματος των ελαχίστων πλουτοκρατών, που ελέγχουν πλέο τις κυβερνήσεις; Τί άραγε θα συμβεί; Θα καταργηθούν τα γκέτο και θα διασκορπιστούν οι απόκληροι, ώστε νε επιτευχθεί η ένταξή τους στην κοινωνία; Θα ληφθούν αυστηρά μέτρα, ώστε να καταργηθεί η «μαύρη» εργασία, όπως κάποτε με μεγάλη καθυστέρηση η δουλεία; Ασφαλώς όχι. Εκείνο, για το οποίο νοιάζονται είναι τα προσχήματα, τα προσχήματα και μόνο. Επειδή σε κάθε χώρα σε περιόδους κοινωνικής κρίσης κάνουν την εμφάνισή τους «σωτήρες», οι οποίοι προβάλλουν το μεγαλείο της χώρας κατά το παρελθόν και αναζητούν αποδιοπομπαίο τράγο στην πλέον ευάλωτη κοινωνικά ομάδα, οι κρατούντες θέλουν να πείσουν την «προοδευτική» μερίδα της κοινωνίας ότι δεν παραμένουν απαθείς μπροστα στις προκλήσεις των οπαδών του ολοκληρωτισμού, ο οποίος για μία ακόμη φορά σηκώνει κεφάλι σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες! Θα επιβάλλουν αυστηρές ποινές σε όσους εκτρέπονται σε βία κατά των μεταναστών. Δεν θα εξετάζουν, αν αυτοί είναι αμόρφωτοι, άνεργοι, απεγνωσμένοι. Θα εφαρμόζουν τον νόμο. Δεν γνωρίζουμε, αν με τον προς ψήφιση νόμο θα ήταν διαφορετική η απόφαση του δικαστηρίου, που αθώωσε τους ιδιοκτήτες φυτείας φράουλας της Μανωλάδας. Πάντως οι καθώς πρέπει οπαδοί της δημοκρατίας δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο! Αυτοί σέβονται τους μετανάστες, αρθρογραφούν, υπεραμύνονται των δικαιωμάτων τους. Όμως αν και λαλίστατοι λησμονούν συνήθως να καταγγείλουν τους υπαίτιους της μετανάστευσης μάλιστα πολλές φορές συντάσσονται μ’ αυτούς! Ποιος ευθύνεται για την αθρόα είσοδο μεταναστών από τη Συρία και το Ιράκ; Ποιος ευθύνεται για τη συγκέντρωση στη χώρα μας πλήθους μεταναστών, που επιθυμούν να μετακινηθούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα; Ποιος ευθύνεται για την ανεργία, που εντείνει τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις; Ποιος ευθύνεται για την εκλογική άνοδο των δυνάμεων του ολοκληρωτισμού; Ποιοι άλλοι από εκείνους που διαχειρίζονται τα πολιτικά μας πράγματα κατά τις τελευταίες δεκαετίες στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, τους υποκριτικά κοπτόμενους υπέρ των μεταναστών. Βέβαια δεν είναι χωρίς ευθύνη και όσοι εκτονώνονται κατά των πονεμένων αυτών υπάρξεων, που εξακολουθούν να είναι θύματα εκμετάλλευσης και στη χώρα εγκατάστασής τους. Εκείνο πάντως που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι στην κοινωνία της ρωμηοσύνης ποτέ δεν καλλιεργήθηκε η ιδέα της ανωτερότητας της φυλής. Η ορθοδοξία προφύλαξε τον λαό μας από το μίασμα του ρατσισμού. Στο μέτρο όμως που η κοινωνία μας εκδυτικίζεται οι ασθένειες της Δύσης θα εισβάλουν και θα καθίστανται μάστιγες και τρείς από αυτές σχετίζονται με τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας: Αίσθηση ανωτερότητας, αδιαφορία για τα προβλήματα του και αντιπαράθεση στο βαθμό που κάποιοι του καταλογίζουν την ευθύνη για την κατάντια μας! Η απώλεια του ορθοδόξου αισθητηρίου είναι πρόξενος πολλών δεινών. 

 ΦΛΥΑΡΙΑ ΠΕΡΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ (Β)

               Στο προηγούμενο άρθρο επισημάναμε τη διαστρέβλωση του όρου με τον «εμπλουτισμό» του με τις έννοιες των διακρίσεων φύλου, θρησκευτικής πίστης και διεστραμμένου αντί του φυσιολογικού βίου περί την γενετήσια (σεξουαλική στα «ελληνικά») σφαίρα. Εξετάσαμε ήδη πόσο η σύγχρονη νομοθεσία διασφαλίζει τη γυναίκα και τον μετανάστη. Πριν εξετάσουμε τις πτυχές των θρησκευτικών και των γενετησίων διακρίσεων, ας έλθουμε στην ουσία του νομοσχεδίου.

Κεντρικό σημείο του είναι η ποινικοποίηση της αμφισβήτησης της γενοκτονίας των Εβραίων από τους αδίστακτους δολοφόνους οπαδούς της ναζιστικής ιδεολογίας. Κατ’αρχήν θέτω το ερώτημα: Γιατί η αμφισβήτηση συνιστά ρατσισμό; Επειδή οι θηριώδεις προγονοι των σημερινών δυναστών πολλών λαών της Ευρώπης θεωρούσαν κατώτερη φυλή τους Εβραίους, όπως και τους Ρομά; Ας παρατηρήσουμε ότι για την εξόντωση των Ρομά ελάχιστοι γνωρίζουν και ουδείς λόγος γίνεται! Βέβαια δεν νομίζουμε ότι εχέφρων και σεβόμενος τον εαυτό του άνθρωπος, ακόμη και οπαδός του ολοκληρωτισμού, έχει το θράσος να αμφισβητήσει τη γενοκτονία. Τότε ποιο είναι το πρόβλημα, γι’ αυτούς που εντέλλονται να ψηφίσουν οι κρατικές βουλές νομοσχέδια με τον τίτλο αντιρατσιστικά, στα οποία να προβλέπεται υποχρεωτικά η αυστηρή τιμωρία των αμφισβητιών; Είναι προφανές: Πρώτον θέλουν να μονοπωλήσουν τον διωγμό τους, αφού όλες οι άλλες γενοκτονίες του 20^ου αιώνα δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί παρά από ελάχιστες χώρες. Μεταξύ αυτών είναι και οι γενοκτονίες των χριστιανών της Μικράς Ασίας από τους Νεοτούρκους και τους κεμαλικούς στη συνέχεια. Και είναι εξόχως τραγικό η ελληνική Βουλή να παραδίδει στη λήθη τους Ρωμηούς, τα αθώα θύματα των οπαδών του παντουρκισμού, ο οποίος είχε ως καθοδηγητές Γερμανούς. Και είναι τραγικότερο να έχουν το θράσος κάποιοι «προοδευτικοί» να κάνουν λόγο και για γενοκτονία Τούρκων από τον ελληνικό στρατό στη Μικρά Ασία εξισώνοντας μεμονωμένα εγκλήματα με την οργανωμένη γενοκτονία. Δεύτερο, θέλουν να εδραιώσουν νομοθετικά, και συνεπώς ιστορικά, τον αριθμό των θυμάτων της γενοκτονίας. Κάποιοι που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον αριθμό των 6 εκατομμυρίων σε άλλες χώρες τιμωρήθηκαν με αυστηρές ποινές, όπως ο Άγγλος ιστορικός Ίρβιγκ στην Αυστρία. Κάποιοι άλλοι δέχθηκαν έντονες επικρίσεις και απομονώθηκαν από τα κατεστημένα μέσα μαζικής εξαπάτησης. Αναφέρουμε τον Γάλλο διανοοούμενο Γκαρωντύ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε ένα ιδιότυπο απομονωτισμό από τους οπαδούς της «πολιτικής ορθότητας», κυρίως διότι είχε αποκαλύψει τον ρόλο του Σιωνισμού ως παράγοντα ανωμαλιών και εγκλημάτων τόσο στο Ισραήλ όσο και στον υπόλοιπο Κόσμο. Συνεπώς κύριος στόχος του νομοσχεδίου είναι η τρομοκράτηση των ελευθέρων ακόμη φωνών. Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, όποιος τολμά να καταγγείλει τον σιωνισμό για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, διατρέχει τον κίνδυνο να καταγγελθεί ως εχθρός του εβραϊκού λαού και υποκινητής σε εκδηλώσεις μίσους, ακόμη και όταν δολοφονούνται εκατοντάδες παιδιά στη Γάζα και όταν οι σιωνιστές τραπεζίτες δια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ σπέρνουν τον όλεθρο στη Συρία και στο Ιράκ για χάρη του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ (τονίζω όχι για χάρη του εβραϊκού λαού, ο οποίος θυσιάζεται για τα συμφέροντα της σιωνιστικής πλουτοκρατίας)!

Άλλος στόχος είναι η ανεμπόδιστη δράση των αιρετικών και των οπαδών των παραθρησκευτικών ομάδων με την αμέριστη συμπαράσταση της πρεσβείας των ΗΠΑ και των «προοδευτικών», που αισθάνονται συμπάθεια για τον οποιονδήποτε πολεμά την ορθόδοξη πίστη του λαού μας! Αναμφισβήτητα η διοικούσα Εκκλησία, με το να συμπορευθεί κατά το παρελθόν με τον Καίσαρα, συνήργησε στην εσφαλμένη ποινικοποίηση του προσηλυτισμού των μαρτύρων του Ιεχωβά κυρίως. Αυτοί με τη βοήθεια των ισχυρών προστατών τους ανέτρεψαν υπέρ αυτών πλέον την ισχύουσα νομοθεσία (αποφυγή ένοπλης στράτευσης). Η Εκκλησία δεν ποινικοποιεί ουδεμία ενέργεια και τα μέλη της οφείλουν να μάχονται κατά των αιρετικών, των φοβερών λύκων, με την μάχαιρα του πνεύματος, τον λόγο του Θεού. Δυστυχώς όμως διαχρονικά οι θρησκευτικοί ηγέτες βρίσκουν πιο πρόσφορη την διεκπεραίωση δια της κοσμικής ισχύος των θεμάτων πίστεως («Ιερή εξέταση»). Μήπως με την ψήφιση του νομοσχεδίου διατρέχουμε τον κίνδυνο να κατηγορεί η Εκκλησία ως ρατσιστική λόγω των ύμνων κατά των δυσσεβών Εβραίων τη Μεγάλη Εβδομάδα; Μήπως διατρέχει κίνδυνο τιμωρίας ο πιστός που θα χαρακτηρίσει τον αιρετικό λύκο βαρύ επαναλαμβάνοντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου;

Ερχόμαστε στην εξέταση των διακρίσεων κατά προσώπων που βιώνουν τη διαστροφή περί την γενετήσια σφαίρα. Μήπως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου θα διώκεται η χρήση του όρου διαστροφή για τον χαρακτηρισμό της ομοφυλοφιλικής σχέσης; Επισημαίνουμε ότι ενώ πριν από τρεις δεκαετίες τα επιστημονικά συγγράμματα περιλάμβαναν μεταξύ των διαστροφών περί την γενετήσια σφαίρα και την ομοφυλοφιλία, τώρα αποφεύγουν! Είναι αυτό απόρροια πορίσματος επιστημονικής έρευνας; Ασφαλώς όχι, αν και στις ΗΠΑ οι «εγκέφαλοι», που ήθελαν να καταστήσουν πιο αξιόμαχο τον φονικότατο αμερικανικό στρατό, ανέθεσαν σε «επιστήμονα» να ανακαλύψει το γονίδιο της ομοφυλοφιλίας. Κι εκείνος το «ανακάλυψε» εντός της προθεσμίας! Έτσι οι του κογκρέσου, άβουλα όντα συνήθως, ανέστειλαν τις επιφυλάξεις τους και ψήφισαν το νομοσχέδιο! Βέβαια πολύ σύντομα η επιστημονική κοινότητα των ΗΠΑ κατήγγειλε την απάτη, ήταν όμως αργά.

Σήμερα σε αρκετές δυτικές χώρες οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν κυρίαρχη δύναμη! Όσα είχαν ζητήσει κατά καιρούς, έχουν νομοθετηθεί! Η νομιμοποίηση της σχέσης τους καλείται γάμος και κάποιοι «φιλελεύθεροι» προτεστάντες τους στεφανώνουν (στεφάνι ελάμβανε διαχρονικά ο νικητής!). Βέβαια είναι αρκετοί ακόμη που ανθίστανται, προτεστάντες, καθολικοί και ορθόδοξοι, γι’ αυτό και θεωρούν οι έκφυλοι τον εαυτό τους υπό διωγμό. Δεν γνωρίζω, αν θα ήσαν ικανοποιημένοι με το να θεωρήσουν την επισημοποίηση της ομοφυλοφιλικής σχέσης οι λοιπές χώρες ως σύμφωνο συμβίωσης. Ίσως αυτό να μην τους αρκεί και να εμμείνουν στον χαρακτηρισμό αυτής ως γάμο! Εκείνο που επιδιώκουν για να επέλθει η πλήρης ισότητα είναι τα δικαιώματα επί των οικογενειακών επιδομάτων και συντάξεων, καθώς όλα τα άλλα κατοχυρώνονται με συμβολαιογραφικές πράξεις. Πολύ φοβούμαι όμως ότι, αν όχι σε όλη την Ευρώπη της διαστροφής και της εξαθλίωσης τουλάχιστον στη χώρα μας τη δουλοπρεπή, δεν θα χορηγούνται για πολύ ακόμη επιδόματα και συντάξεις!

Στο μεταξύ στις χώρες που επέτυχαν να προσεγγίσουν την ισότητα, αν δεν την εξασφάλισαν οι έκφυλοι παρελαύνουν με ιδιαίτερη υπερηφάνεια κατ’ έτος, δημοσιοποιούν τη σχέση τους, όσο υψηλά και αν έχουν ανέλθει στην πολιτική ιεραρχία (υπουργοί αρκετοί, τρεις πρωθυπουργοί), καμαρώνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, καθώς είναι περιζήτητοι! Όλος ο μηχανισμός των δυτικών χωρών κόπτεται προκλητικά υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, ενώ μεγάλο μέρος των λαών στενάζει κάτω από τη φτώχια και την ανέχεια. Και ποιοι είναι οι σημαντικότεροι υποστηρικτές της όλης προσπάθειας; Οι «προοδευτικοί» του αστισμού, που αγωνίζονται (!) για την ανατροπή του άθλιου καπιταλιστικού συστήματος!

Δεν θέλω να δώσω δικαίωμα για παρεξηγήσεις. Δεν υποστηρίζω ότι λύση του μεγάλου αυτού κοινωνικού προβλήματος είναι η αστυνόμευση κατά το πρότυπο της ναζιστικής ή σταλινικής κοινωνίας. Η Εκκλησία βλέπει με συμπάθεια τον κάθε αμαρτωλό. Αλλοίμονο στη χώρα, που σύρεται από αντίθεες δυνάμεις στην προβολή της διαστροφής. Οι συνέπιες δεν θα αργήσουν να εκδηλωθούν.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»   

πηγή