Happy Birthday to you Άκτιο-Βόνιτσα!

           

             Διανύσαμε ήδη ένα μήνα από τη στιγμή που η νέα Δημοτική Αρχή  του Δήμου Ακτίου Βόνιτσας, ξεκίνησε να ασκεί τα καθήκοντά της. Άρχοντες και αρχόμενοι, νικητές και ηττημένοι, έχουν σχηματίσει, η κάθε πλευρά για λογαριασμό της, την δική της υποκειμενική άποψη (αναπόφευκτη η υποκειμενικότητας, αλλά απολύτως φυσιολογική), για το ποιός έχει κερδίσει το παιχνίδι των εντυπώσεων. Και λέμε παιχνίδι εντυπώσεων, διότι στο διάστημα ενός μήνα, δεν μπορεί κανείς να αναπτύξει και να υλοποιήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Εκτός και ακολουθήσει το τραγικό παράδειγμα (τραγικό λόγω των συνεπειών των πολιτικών του επιλογών, που όλοι βιώνουμε) του Γεωργίου Παπανδρέου με το πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών για την λεγόμενη «εθνική ανάταση» το 2009. Όχι, γιατί κάποιος πολιτικά αμνήμων δεν θα βρεθεί να θέσει ανάλογους στόχους, (ήδη ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε πρόγραμμα 100 πρώτων ημερών τον Νοέμβριο του 2013, αλλά αυτός δεν λογίζεται διότι είναι πολιτικό υβρίδιο), αλλά γιατί στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν υπάρχει λόγος για κάτι παρόμοιο.

            Η τοπική κοινωνία αγουροξυπνημένη από την εναλλαγή των προσώπων στα δημοτικά αξιώματα, βλέπει συνεργεία καθαρισμού, εργάτες και δημοτικούς συμβούλους να επιδίδονται σε ένα χωρίς προηγούμενο καθαρισμό των δημόσιων χώρων (δρόμους, πλατείες, σχολεία, νεκροταφεία κ.α.). Όλη αυτή η προσπάθεια καλύπτεται, φωτογραφικά τουλάχιστον, από τοπικό blog ποικίλης ύλης, που παρουσιάζει από τοπικά (και όχι μόνο) πολιτιστικά θέματα και ενημέρωση έως εστιατόρια που σερβίρουν πέη ζώων και στιγμές χαλάρωσης με ανέκδοτα για τον «μπήχτη του χωριού», ο διαχειριστής του οποίου, προσφάτως, ορίστηκε υπεύθυνος σε θέματα πολιτισμού σε Επιτροπή του Δήμου. Προφανώς, είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει την θεματολογία του ιστότοπου τον οποίο διαχειρίζεται, καθώς και των αναγνωστών, από την άλλη πλευρά, για το τι είδους θέματα αρέσκονται να παρακολουθούν. Όταν, όμως, συνδιαλέγεσαι με τους ασκούντες την διοίκηση και λαμβάνεις θέση σε αυτή, έστω σαν γνωμοδοτικό ή συμβουλευτικό όργανο, αναπόφευκτα και δικαιολογημένα γίνεσαι αντικείμενο κριτικής.

Δεν είναι επί του παρόντος η ανάλυση της σχέσης εξουσίας και μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ούτε κατακριτέο, μία παράταξη, μια πολιτική δύναμη, μια ομάδα, ένα σωματείο να έχει φιλικά προσκείμενα ή ακόμα και όργανά τους ΜΜΕ. Αντιθέτως, απαιτείται κάτι τέτοιο για την προώθηση των σκοπών, πολιτικών και συμφερόντων τους, καθώς και για τις ανάγκες των οπαδών, φίλων και υποστηρικτών τους. Ερωτηματικά, όμως, γεννιούνται όταν η σχέση μεταξύ των δύο, φανερά τουλάχιστον δεν ήταν ορατή ή ήταν δυσδιάκριτη, και στη συνέχεια (μετεκλογικά) εκδηλώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο. Κι αυτό που έχει σημασία δεν είναι το κατά πόσο το συγκεκριμένο μέσο θα μπορεί να είναι αντικειμενικό και δεν θα μεροληπτεί, αλλά γι αυτό που στα δικαστήρια της Ιεράς Εξέτασης είχαν ως έμβλημα «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» (Licet facere mala ut veniaut bona).

Προσωπική μας άποψη είναι ότι η καλύτερη διαφήμιση και προβολή στην πολιτική ενός Δημάρχου ή Προέδρου, είναι το έργο του. Για παράδειγμα όλες αυτές τις ημέρες η Κατούνα, με απλά πράγματα φαίνεται να αλλάζει όψη. Δεν είναι τα χορτάρια και τα κλαριά που έχουν κοπεί και οι ασβεστωμένοι μαντρότοιχοι. Αυτοί ξανά θα λερωθούν και τα χορτάρια θα φυτρώσουν πάλι. Βλέπεις ένα νέο άνθρωπο, ο οποίος μπορεί να μην είναι καθηγητής Πανεπιστημίου, αλλά ωθούμενος από φιλότιμο και ενθουσιασμό ασχολείται έστω και με κλαριά και λακκούβες. Γιατί κι αυτά είναι στην καθημερινότητά μας και πολλές φορές μας δυσκολεύουν. Εξάλλου, όλα αυτά τα χρόνια τα «μεγάλα» μας προβλήματα, τα έλυσαν σπουδαγμένοι τεχνοκράτες. Αλίμονο, δεν παραβλέπουμε την αξία της μόρφωσης, αντιθέτως την θεωρούμε απαραίτητη όχι μόνο στην πολιτική, αλλά σε όλες τις εκφάνσεις του επιστητού!  Δυστυχώς, όμως, συνηθίζοντας στην χρεοκοπία της μεταπολίτευσης, νομίζουμε ότι όλα κερδίζονται ή χάνονται ανάλογα με την εικόνα (αποτύπωση) που θα προβάλουμε στα μέσα. Χρεοκοπία μυαλών και συνειδήσεων που οδηγεί στον λαϊκισμό!

katouna koupepe