Είμ' ένας γελοίος άνθρωπος. Τώρα με παίρνουν για τρελό, μα δεν είμαι τέτοιος, δεν προβιβάστηκα κι έμεινα πάντα ο ίδιος γελοίος άνθρωπος, όπως ήμουν πάντα. Μα δε θυμώνω πια τώρα. Τώρα όλοι οι άνθρωποί μου είναι εξίσου ευχάριστοι, ακόμα κι όταν με κοροϊδεύουν: τότε μάλιστα μου είναι πιο ευχάριστοι. Θα γελούσα με την καρδιά μου εις βάρος τους, όχι γιατί μ' ευχαριστεί αυτό, αλλά γιατί είμαι φίλος τους, αν δεν ένοιωθα τον εαυτό μου τόσο λυπημένο κοιτάζοντάς τους. Και νοιώθω τον εαυτό μου λυπημένο, γιατί δεν ξέρουν την αλήθεια, κ εγώ την ξέρω! Ω! πόσο είναι οδυνηρό να ξέρεις μόνος την αλήθεια! Και να σκέφτεται κανένας πως δε θα τη μάθουν ποτέ! - Δε μπορούν να την καταλάβουν...

Φ. Ντοστογέφσκι
απόσπασμα από "τ΄όνειρο ενός γελοίου"