Μάλλον στο Ξηρόμερο, ακούνε, αλλά όπως αυτοί θέλουν!

Το άρθρο «Εκεί στο Ξηρόμερο News, ακούει κανείς;» δεν αποτελεί απόπειρα λογοκρισίας, αλλά είναι προσωπική άποψη του Κατούνα Κουπεπέ, το οποίο και αναγνώστης του Ξηρόμερο News είναι (και θα είναι), αλλά και πολλές φορές το χρησιμοποιεί ως πηγή.

Επίσης, δεν τίθεται ζήτημα κακόβουλης κριτικής (δεν είμαστε κριτές της οικουμένης) ή ανταγωνισμού, διότι το Κουπεπέ έχει κυρίως προσωπικό χαρακτήρα και όχι ενημερωτικό.

Τα όσα διατυπώθηκαν είναι σαφέστατα, ευδιάκριτα και πλήρως τεκμηριωμένα. Όποιος γνωρίζει γραφή και ανάγνωση καταλαβαίνει ότι δεν κάναμε λόγο για ανήθικα δημοσιεύματα, για πουριτανισμό, ηθικισμό, ενοχές, κόμπλεξ κ.α. Ας ξαναδιαβάσουν το άρθρο λοιπόν.

Αναφερθήκαμε σε σεξισμό και σαρκολατρεία, την λαίλαπα του πανσεξουαλισμού – «φροϋδισμού» που έχει καταστεί κυρίαρχη ιδεολογία στην εποχή μας, δίνοντας προτεραιότητα στο σεξουαλικό ένστικτο, που μετατρέπουν το ανθρώπινο σώμα σε αντικείμενο ηδονής. Τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα με τις συγκεκριμένες φωτογραφίες δεν αφαιρούν από το ανθρώπινο σώμα  την πνευματική του διάσταση και το μετατρέπουν σε κορμί; Έτσι δοξάζουμε το σώμα και τις ανθρώπινες σχέσεις; Αγαπητό Ξηρόμερο News, επιμένετε ακόμα τα  θέματα αυτά να μην τα θεωρείτε "σεξιστικά" αλλά θέματα "ανθρώπινων σχέσεων";

Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να κάνουμε μια διευκρίνιση. Δεν είμαστε χριστιανοί – ταλιμπάν, όπως μας αποκαλεί αναγνώστης. Ατυχής ο παραλληλισμός, διότι οι Ταλιμπάν είναι πολιτικό – θρησκευτικό κίνημα. Είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που επειδή έχει κεφαλή τον Χριστό και τρέφεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχει και προσφέρει αληθινή ζωή, για την ακρίβεια είναι ο μοναδικός παράγοντας αληθινής ζωής. Γι΄ αυτό και οι αντίθετες δυνάμεις την εχθρεύονται και η πορεία της μοιάζει με μαρτυρικό οδοιπορικό, σαν αυτό του Χριστού. Η χριστιανική πίστη δεν είναι πίστη σε διδασκαλία αλλά στο πρόσωπο του Χριστού. Η πίστη στη διδασκαλία έρχεται ως συνέπεια της πίστεως στον Χριστό. Είμαστε δημιουργήματα «κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν» Θεού. Όλοι, ακόμα και αυτοί που λένε ότι δεν πιστεύουν ενώ πιστεύουν στην απιστία τους και στον εγωισμό τους. Η εικόνα υπάρχει πάντοτε σε σχέση με ότι εικονίζει. Και η ομοίωση είναι νοητή μόνο σε σχέση με κάποιο πρωτότυπο. Έτσι ο άνθρωπος δεν μπορεί να νοηθεί ανεξάρτητα από τον Θεό. Η αναφορά μας στον Θεό είναι οντολογικό γνώρισμα του ανθρώπου. Είναι η φυσική μας κατάσταση, όσο και να το αρνείται κανείς αυτό. Είτε θέλουμε είτε όχι για να μάθουμε γραφή και ανάγνωση πρέπει να μάθουμε το αλφάβητο. Το πρώτο γράμμα του είναι το Α-α. Κάποιος που δεν το δέχεται δεν μπορεί να συνεχίσει, αλλά η άρνησή του δεν αναιρεί την υπάρχουσα κατάσταση.

Ως εικόνες Θεού μέσα στην Εκκλησία με την αγιαστική χάρη των Μυστηρίων και την χάρη του Αγίου Πνεύματος, αγωνιζόμαστε για τον προσωπικό αγιασμό, για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην εν Χριστώ θέωση, η οποία είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου. Σε αυτή την προσπάθεια για την αγιότητα συμμετέχει και το ανθρώπινο σώμα «ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος εστίν» (Α´Κορ. 6,19), διότι δεν νοείται στην θεώρηση του ανθρώπου δυισμός – δυαλισμός  (σώμα-ψυχή). Επομένως, άστοχα αναγνώστης αναφέρει: «Το ανθρώπινο σώμα και οι λειτουργίες του (συμπεριλαμβανόμενου του sex) που στην αρχαία Ελλάδα όταν αφέθηκε ελεύθερο από ενοχές κατάφερε να φιλοξενήσει το πνεύμα του περίφημου χρυσού αιώνα δεν μπορεί να γίνεται τον 21ο αιώνα αντικείμενο χλευασμού στο όνομα μιας δήθεν ηθικής». Ας γνωρίζει ο ανωτέρω σχολιαστής ότι η κλασσική ελληνική σκέψη θεωρεί το σώμα ως κάτι κακό, στο οποίο είναι φυλακισμένη η ψυχή (δυισμός). Στην Ορθοδοξία το σώμα αγιάζεται, έχουμε άφθαρτα λείψανα αγίων που ευωδιάζουν και θαυματουργούν. Δεν τα γνωρίζει αυτά ο σχολιαστής που χλευάζει; Ζει σε άλλη Ελλάδα; Θέλει να κοιμηθεί χωρίς να βλέπει όνειρα αλλά δεν μπορεί! Το σκοτάδι για το οποίο κατηγορεί τους Ορθοδόξους, γίνεται πιο μαύρο γύρω του και τον πλακώνει. Όσο και να θέλει να γίνει αδιάφορος και σαρκαστής των άλλων, δεν μπορεί. Ένας βραχνάς τον πλακώνει! Όταν ακούει για Ορθοδοξία και αγίους μάλλον ρεύμα τον διαπερνά, αν κρίνουμε από την αντίδρασή του! Ψυχή αθάνατη, πως αντιδράς όταν είσαι μακριά από τον Ζωοδότη σου! Όπως οι νεκροί! Ένα νεκρό σώμα δεν μπορεί να μυρίσει, δεν μπορεί να ακούσει, δεν μπορεί να γευτεί!

Ορισμένοι σχολιαστές φαίνεται να τρέφουν τόσο μένος εναντίον της Εκκλησίας και της σχέσης Ορθοδοξίας – Ελληνισμού, ώστε να αγγίζει τα όρια της μισαλλοδοξίας. Δεν τους προσδίδουμε κάτι, απλά το ύφος τους το καταμαρτυρεί. Όμως, τις ανακρίβειες και αστοχίες που παρουσιάζουν οφείλουμε να διευκρινίσουμε, διότι θεωρούμε πως υποπίπτουν σ΄ αυτές όχι από δόλο, αλλά από απαιδευτότητα και κουφότητα.

Στο μυαλό των συγκεκριμένων σχολιαστών υποβόσκει μια ιδεολογική – ιστορική σύγχυση, αποτέλεσμα της «νέας προκρούστειας ιστοριογραφίας», η οποία επιχειρεί μια αναθεώρηση όχι μόνο της ιστοριογραφίας του 1821 αλλά και της ίδιας της Επανάστασης. Στην προσπάθεια αποδόμησης της ελληνικής εθνικής συνείδησης, οι εθνομηδενιστές ιστορικοί έχουν αποδυθεί σε ένα γενικευμένο εγχείρημα αποσύνδεσης της σχέσης του νεώτερου ελληνισμού, και μάλιστα του ελληνικού κράτους, με τις παλαιότερες περιόδους της ιστορίας μας. Ο Παπαρρηγόπουλος, Βακαλόπουλος και ο μαρξιστής Σβορώνος, αναφέρουν ότι μετά το 1204, το ελληνικό έθνος παλεύει για την επιβίωση, υποχωρεί η οικουμενική συνείδηση, που το χαρακτηρίζει από την εποχή της ελληνιστικής έως τη μεσοβυζαντινή περίοδο, και, πλέον, η οικουμενική ορθόδοξη συνείδηση συνδυάζεται με την ανοικτή διεκδίκηση της ελληνικότητας, είτε αυτή αποκαλείται ρωμιοσύνη, είτε ελληνικότητα, είτε «γραικοσύνη».  Από το σημείο αυτό η ορθόδοξη πίστη αποκτά για τους Έλληνες εθνική διάσταση. Μάρτυρας όλων αυτών τελικό επαναστατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας, του Μαΐου του 1827, στο άρθρο 6: Έλληνες είναι: α. Όσοι αυτόχθονες της Ελληνικής Επικράτειας πιστεύουσιν εις Χριστόν. β. Όσοι από τους υπό τον Οθωμανικόν ζυγόν πιστεύοντες εις Χριστόν, ήλθαν και θα έλθωσιν εις την Ελληνικήν Επικράτειαν.

Περί Ιστορίας σε επόμενα επεισόδια.

Κατούνα Κουπεπέ