Να δι­ορ­θώ­σης τον εαυ­τό σου, πα­ρά τους άλ­λους

Ἄν δι­όρ­θω­σης τόν ἑ­αυ­τό σου, ἀ­µ­έ­σως δι­ορ­θώ­νε­ται ἕ­να κο­µ­µ­α­τά­κι τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἐ­άν φυ­σι­κά αὐ­τό τό ἔ­κα­ναν ὅ­λοι, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α θά ἦ­ταν δι­ορ­θω­µ­έ­νη. Ἄλ­λα σή­µ­ε­ρα οἱ ἄν­θρω­ποιἀ­σχο­λοῦν­ται µ­ἐ ὅ­λα τα ἄλ­λα θέ­µ­α­τα ἐ­κτός ἀ­πό τόν ἑ­αυ­τό τους. Για­τί τό νά ἀ­σχο­λῆ­σαι µ­έ τόν ἑ­αυ­τό σου ἔ­χει κό­πο, ἐ­νῶ τό νά ἀ­σχο­λῆ­σαι µ­έ τούς ἄλ­λους εἶ­ναι εὔ­κο­λο.

Ἐ­άν ἀ­σχο­λη­θού­µ­ε µ­έ τήν δι­όρ­θω­ση τοῦ ἑ­αυ­τοῦ µ­ας καί στρα­φοῦ­µ­ε πιό πο­λύ στήν «ἐ­σω­τε­ρι­κή» δρά­ση πα­ρά στήν ἐ­ξω­τε­ρι­κή, δί­νον­τας τά πρω­τεῖ­α στήν θεί­α βο­ή­θεια, θά βο­η­θή­σου­µ­ε τούς ἄλ­λους πε­ρισ­σό­τε­ρο καί θε­τι­κώ­τε­ρα. Ἐ­πι­πλέ­ον θά ἔ­χου­µ­ε καί τήν ἐ­σω­τε­ρι­κή µ­ας γα­λή­νη, ἡ ὁ­ποί­α θά βο­η­θά­η ἀ­θό­ρυ­βα τίς ψυ­χές πού θά συ­ναν­τά­µ­ε, για­τί ἡ ἐ­σω­τε­ρι­κή πνευ­µ­α­τι­κή κα­τά­στα­ση προ­δί­δει τήν ἀ­ρε­τή τῆς ψυ­χῆς καί ἀλ­λοι­ώ­νει ψυ­χές.

Ὅ­ταν ἐ­πι­δί­δε­ται κα­νείς στήν ἐ­ξω­τε­ρι­κή δρά­ση, πρίν φθά­ση στήν
λα­µ­πι­κα­ρι­σµ­έ­νη ἐ­σω­τε­ρι­κή πνευ­µ­α­τι­κή κα­τά­στα­ση, µ­πο­ρεῖ νά κά­νη κά­ποι­ον πνευ­µ­α­τι­κό ἀ­γώ­να, ἀλ­λά ἔ­χει στε­νο­χώ­ρια, ἄγ­χος, ἔλ­λει­ψη ἐ­µ­πι­στο­σύ­νης στόν Θε­ό, καί συ­χνά χά­νει τήν ἠ­ρε­µ­ί­α του.

Ἐ­άν δέν κά­νη κα­λό τόν ἑ­αυ­τό του, δέν µ­πο­ρεῖ νά πῆ ὅ­τι τό ἐν­δι­α­φέ­ρον του γιά τό κοι­νό κα­λό εἶ­ναι κα­θα­ρό. Ὅ­ταν ἐ­λευ­θε­ρω­θῆ ἀ­πό τόν πα­λαι­ό του ἄν­θρω­πο καί ἀ­πό κα­θε­τί κο­σµ­ι­κό,ἔ­χει πλέ­ον τήν θεί­α Χά­ρη, ὁ­πό­τε καί ὁ ἴ­διος ἀ­να­παύ­ε­ται, ἀλ­λά καί κά­θε εἴ­δους ἄν­θρω­πο ἀ­να­παύ­ει.

Ἄν ὄ­µ­ως δέν ἔ­χη Χά­ρη Θε­οῦ, δέν µ­πο­ρεῖ οὔ­τε στόν ἑ­αυ­τό του νά ἔ­πι­βλη­θη οὔ­τε τούς ἄλ­λους νά βο­η­θή­ση, γιά νά φέ­ρη θεῖ­ο ἀ­πο­τέ­λε­σµ­α. Πρέ­πει νά βου­τη­χθῆ στήν Χά­ρη καί ὕ­στε­ρα νά χρη­σι­µ­ο­ποι­η­θοῦν οἱ ἁ­γι­α­σµ­έ­νες πλέ­ον δυ­νά­µ­εις του γιά τήν σω­τη­ρί­α τῶν ἄλ­λων.

 

Γέ­ρον­τος Πα­ϊ­σί­ου Ἁ­γι­ο­ρεί­του, «Πνευ­μα­τι­κή Ἀ­φύ­πνι­ση», Λό­γοι Β'.