Γυρίζω σελίδες και καταπίνω λέξεις και μετά σου τις ψυθιρίζω απαλά και συνοπτικά για να μην σε κουράζουν τα περιττά και να χαρείς την ουσία σαν παιδί που ακούει τον κόσμο πρώτη του φορά. Αν είμασταν για μήνες σε ένα ήσυχο νησί, θα σκαρφιζόμουν ιστορίες μόνο για να σου μιλάω και μόνο για να μ'ακούς. Θα ανακαλύπταμε πέτρινα τείχη, και πόρτες γεμάτες χρώματα και φτωχικούς γέρικους ανθρώπους σε σπίτια σαν γλυπτά. Θα πίναμε καφέδες με πολύ γάλα κι ακόμη περισσότερη ζάχαρη σε ξύλινες καρέκλες με ψάθινα καβάλα σε χωμάτινες αυλές. Θα χαιδεύαμε σιδερένιες καγκελόπορτες στολισμένες με λουλουδένιες ροζέτες. Θα αράζαμε σε φαρδιά υγρά σκαλοπάτια σμιλεμένα από το χρόνο. Και μετά, 21 του Μάρτη ένα χαμόγελο στο στόμα σου θα φώναζε την Άνοιξη. Κι άνοιξη θα σου έλεγε Χρόνια σου Πολλά..
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;