Όσες εικόνες Σου κι αν έχω, δεν χορταίνω!... Δεν με φτάνουν!... Δεν θα πώ ποτέ άρκεί!... Το ήλιοστάλαχτο φώς του προσώπου Σου, ή ώραιότητα της παρθενίας Σου, ό διάχρυσος ιματισμός της άρετης Σου, ή έσωθεν Θεοθυγατρική Σου δόξα, ό εν χλωρότητι χρυσίου κροσσωτός στολίσμός της πανωραίας και υπέρλαμπρης άγνείας Σου, ό περίσεμνος ευαγγελισμός της άγάπης Σου, το περίδοξο μητρικό Σου κάλλος, ή ικετευτική Σου ταπείνωση, ή παραμυθητική παρρησία Σου, ή τετρωμένη από τη δίστομη ρομφαία του πόνου πεντακάθαρη καρδιά Σου, ή φωτεινή σκέπη τής προστασίας Σου, ή ζωοδόχος πηγή χών χαρίτων Σου, ή κραχαιά ώς Θάνατος αγάπη Σου, ή χρυσοκέρινη ειδή της ζωαρχικης Σου κοίμησης, τό ύπερκόσμιο Θεομητορικό Σου μεγαλείο, Μάννα μου, Φώς μου, δεν χορταίνονται! Να ΄ταν ό κάθε τοίχος, ή κάθε σελίδα, ή κάθε διαθέσιμη επιφάνεια Εικόνα Σου, Παναγία μου! Ίαμα των ματιών, και της καρδιάς, και της ψυχής μου!

Του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Προικονήσου κ.Ιωσήφ.
Λεμεσός, 20-1-09/Πειραική Εκκλησία