Α. Οι
κυβερνώντες, όχι ευτυχώς όλοι, στερημένοι λόγω συνειδητής και
«αθεράπευτης» αθεϊας, της θείας βοηθείας, πληρώνουν, από την οργή του
Θεού και το θείο θέλημα, τις επιλογές τους.
Και
τούτο, διότι ψήφισαν το νομοσχέδιο για την ισλαμοποίηση της Ελλάδος, με
την χαλαρή επίδοση της ιθαγένειας σε όλους, και κυρίως με τη διάτρητη
φύλαξη των θαλασσίων συνόρων μας, από όπου καθημερινά 2000 παράνομοι
μετανάστες, και στην καλύτερη, πρόσφυγες, εγκαταλείπονται «ελαφρά τη
καρδία» στο κέντρο της Ελλάδος, στην Ομόνοια. Οπωσδήποτε,
δεν είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός το θέλει αυτό και θέλει να χαθεί τόσο
άδοξα αυτός ο τόπος και ο ελληνορθόδοξος τρόπος ζωής και να γίνουν οι
χριστιανοί μειονότητα μέσα στο σπίτι τους, συγχρόνως δε να ρθεί και δω
το ισλαμικό χαλιφάτο και ο νόμος της σαρία.
Το
δεύτερο που έκαναν οι κυβερνώντες και είναι «ύβρις», δηλαδή αλαζονεία,
είναι ότι από μόνοι τους ξεχώρισαν τον εαυτό τους από την ευλογία της
Εκκλησίας και του Θεού κατά την ορκωμοσία της νέας Κυβέρνησης αρνούμενοι
έστω να ασπασθούν τον Τίμιο Σταυρό και το Ευαγγέλιο, αν δεν ήθελαν
τελικά να ορκισθούν. Ο Χριστός το είπε «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν
ουδέν». Μάλιστα δε, έχουν, καθώς φαίνεται, στο πίσω μέρος του μυαλού
τους τον χωρισμό Εκκλησίας και κράτους, έτσι ώστε να γίνει το επίσημο
ελληνικό και ορθόδοξο επί αιώνες κράτος μας λαϊκό και άθεο. Θέλει
όμως ο Θεός να σβήσει αυτό το φως που άναψε στην Πνύκα ο απόστολος
Παύλος και κράτησαν οι Έλληνες αναμμένο 1000 χρόνια στη Βυζαντινή
αυτοκρατορία και 500 χρόνια στην Τουρκοκρατία;
Και
το τρίτο, το χειρότερο, είναι που ψήφισαν το νομοσχέδιο, μάλλον το
υπέβαλαν, περί του συμφώνου συμβιώσεως των ομοφύλων ζευγαριών. Αυτή
τη βόμβα μεγατόνων που έβαλαν βαπτισμένα παιδιά της Εκκλησίας στα
θεμέλια της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας, δεν θα την προσπεράσει
έτσι ο Θεός και ασφαλώς δεν θα αφήσει, όσο άθεοι, κι αν είναι, να
διαπράξουν τέτοιο διεστραμμένο ανοσιούργημα και να χάσουν την αθάνατη
ψυχή τους παρασέρνοντας και άλλους μαζί τους. Θα τους σταματήσει.
Η
πίεση που δέχονται αυτές τις μέρες, θα τους κάνει, αν είναι έξυπνοι και
καλοδιάθετοι, να γίνουν πιο ταπεινοί και συγκρατημένοι, γιατί αυτή η
χώρα δεν είναι αμπέλι και χωράφι κανενός, που θέλει να κάνει το κομμάτι
του, αλλά «γεώργιον Κυρίου», Περιβόλι της Παναγίας και σπίτι των Ηρώων
και των Αγίων μας.
Β. Από
την άλλη μεριά όμως, «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Με όλη αυτή την
ιστορία με την ΕΕ πιθανόν, όχι ο Πρωθυπουργός ή κάποιοι άλλοι, μπορεί να
έχουν «Σχέδιο Β΄», αλλά ο ίδιος ο Θεός. Η θητεία μας στην Ευρώπη όλα αυτά τα χρόνια πως αποτιμάται; Δυστυχώς
ακόμη και πνευματικοί ηγέτες βλέπουν τα πράγματα μόνο οικονομικά.
Μάλιστα τα βλέπουν και στραβά οικονομικά. Χάσαμε τα πάντα: αγροτική
οικονομία, πρωτογενή παραγωγή, οικονομική αυτονομία, εθνική κυριαρχία
και εδαφική ακεραιότητα. Ναι, με την Ευρώπη και μέσα στην Ευρώπη! Ούτε
οικονομικά μας προστάτεψε η Ευρώπη, ούτε εθνικά διασφάλισε τα σύνορά μας
– είδαμε και τι έκανε σε Σερβία και Ρωσία – ούτε από τους γείτονες μας
γλύτωσε ούτε στο μεταναστευτικό μας διευκόλυνε και μέσα στην Ευρώπη
όντας υποστήκαμε τόσες ταπεινώσεις και δεχόμαστε τόσες απειλές.
Αλλά δεν είναι μόνο η οικονομική ανάλυση, που έχει τόση σημασία. Είναι η πνευματική ανάλυση. Όλα
αυτά τα χρόνια η Ευρώπη φαλκίδευσε την προσωπική ελευθερία και τα
ανθρώπινα δικαιώματα, έβγαλε τον χριστιανισμό από τη Συνταγματική της
Συνθήκη, υιοθέτησε σε ευρύτατες περιοχές τον ισλαμικό νόμο, ανέβασε στο
Έβερεστ τα δικαιώματα των μειονοτήτων συχνά σε βάρος της πλειοψηφίας,
εψήφισε τη ομοφυλοφιλία και κατάργησε την παραδοσιακή οικογένεια,
αγνοεί επιδεικτικά και μεροληπτικά τα δικά μας ολοκαυτώματα, κατάργησε
τις Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, τη δημόσια εμφάνιση των χριστιανικών
θρησκευτικών συμβόλων, την Κυριακή αργία, χάριν των μουσουλμάνων
ασφαλώς, και έφτασε σε ακρότητες στα ήθη μέσα στις χριστιανικές
ομολογίες της (γάμος και χειροτονία ομοφυλοφίλων θρησκευτικών λειτουργών
της, κόμματα παιδοφίλων και κτηνοβατών). Κι όλα αυτά έρχονται και
αναμένονται και τη χώρα μας με ευρωπαϊκές οδηγίες.
Ασφαλώς
και δεν θάναι μάλλον μέσα στο πρόγραμμα του Θεού ο αποχριστιανισμός μας
εξαιτίας και χάριν της Ευρώπης! «Μάλλον» δεν θέλει ο Θεός «πάση θυσία»
να μείνουμε Ευρώπη, αλλά και να γίνουμε Ευρώπη. Πρέπει να κρατήσουμε την
ταυτότητά μας και χάριν της Ευρώπης. Εμείς δεν είμαστε ούτε δυτικοί,
αλλά ούτε και ανατολίτες. Είμαστε Φως και Ήλιος σε Δύση και Ανατολή.
Γ. Πήγαμε
πολλές φορές στη Δύση στο παρελθόν για βοήθεια… «Δεν είν΄ εύκολες αι
θύρες, όταν η χρεία τες κουρταλή» (+ Δ. Σολωμός, Εθνικός Ύμνος). Τη μια
ζητούσαν να φιλήσουμε την παντόφλα του πάπα και την άλλη μας έκλεισαν με
την αντιβασιλεία του Όθωνος 400 μοναστήρια και ήθελαν στο Σύνταγμα της
Πρώτης Ελλάδος μετά την Απελευθέρωση να παίξουν στα ζάρια την Ορθοδοξία
μας και να την θέσουν «εν αμφιβόλω». Τώρα αγανακτούν που μέσα στην
οικονομική κρίση «οι Έλληνες συνεχίζουμε να χτίζουμε ναούς και να
πηγαίνουμε στην Εκκλησία».
Ας το καταλάβουμε: πλην
ελαχίστων φιλελληνικών εξαιρέσεων, οι Ευρωπαίοι δεν μας χωνεύουν, δεν
μας θέλουν, μας ζηλεύουν και μας μισούν… Το λένε κάποιοι δικοί τους
φιλόσοφοι. Θέλουν να μας ξεμπήξουν από την Ευρώπη. Μας βρίσκουν παντού
μπροστά τους. Δεν το αντέχουν αυτό.
Προσπάθησαν πολλές φορές να το κάνουν στο παρελθόν: με
τους βασιλιάδες τους, με τα φερέφωνά τους εδώ, με τη Μ. Ασία, με την
κατοχή και το κατοχικό δάνειο, με την αδικία που μας έκαναν σε όλα τα
μεγάλα εθνικά θέματα – παρά τις υποσχέσεις τους - μετά την ηρωϊκή
αντίσταση του λαού μας το 1940, με τον εμφύλιο σπαραγμό, για να μη
σηκώσουμε κεφάλι και εγείρουμε αξιώσεις, με την Κύπρο, με τα Ίμια…
Τώρα προσπαθούν όλα αυτά τα χρόνια των Μνημονίων να μας γονατίσουν με την οικονομική δολοφονία. Μη
νομίσουμε όμως ότι θέλουν πίσω τα λεφτά τους. Ναι, μας τα έδωσαν κατά
καιρούς μόνο για δύο λόγους: να ξεπληρώνουμε τα χρέη μας πρός αυτούς και
να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Δεν θέλουν τίποτε. Ξέρουν ότι δεν
μπορούν να πάρουν από κάποιον που δεν έχει. «Ουκ αν λάβοις παρά του μή
έχοντος». Απλά θέλουν την εξόντωσή μας. Όποιος μπορεί ας διαβάσει το
βιβλίο που εκδόθηκε πρίν από λίγο καιρό και τα λέει όλα, «Την εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου», του Τζών Πέρκινς. Θέλουν απλά το σβήσιμο από τον χάρτη των λαών που ξεχωρίζουν και αντιστέκονται.
Δ. Σ΄αυτή
τη στιγμή στο νού μας πρέπει νάρθει το Μεσολόγγι… Στους Μεσολογγίτες
τους στέρησαν τα πάντα… Νερό, ψωμί, μπαρούτι… Μόνο ο ουρανός τους
έμεινε… Κοίταξαν ψηλά και δεν προσκύνησαν… Και αποφάσισαν, όταν
ξεπέρασαν ακόμη και τα ανθρώπινα όρια της βιολογικής αντοχής, την Έξοδο!
Περήφανοι όμως και αδούλωτοι. Κάποιοι βέβαια φώναξαν κάποια στιγμή,
«πίσω στα κανόνια», δηλ. στα Μνημόνια και στις ανθρώπινες δυνατότητες
δήθεν, που τα είχαν όμως δοκιμάσει και πλέον δεν είχε νόημα και
αποτέλεσμα, και μπέρδεψαν τον κόσμο… Οι περισσότεροι όμως συνέχισαν με
τον Θεό και σώθηκαν, όσοι σώθηκαν. Οι άλλοι, κι εκείνοι, έφυγαν μια για
πάντα, ανατιναγμένοι και μετέωροι, λέγοντας, όπως ο Σαμψών «αποθανέτω η
ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Και οι δύο όμως έσωσαν κάτι το μοναδικό
και αιώνιο: με τη δύναμη του πνεύματος διέσωσαν την ανθρώπινη
αξιοπρέπεια και την ελευθερία της ελληνικής ψυχής μπρος στο φόβο και την
απειλή για βιολογική εξόντωση…
Το λέγει κι ο Ποιητής:
«Το χάραμα επήρα του ήλιου το δρόμο,
κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο
κι απ’ όπου χαράζει έως όπου βυθά,
τα μάτια μου δεν είδαν
τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι….»
(+Διονύσιος Σολωμός, Ελεύθεροι πολιορκημένοι»)
Αυτό το “αλωνάκι” (το Μεσολόγγι) που εφώτισε όλο τον κόσμο τότε, ας φωτίσει κι εμάς σήμερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;