Σάββας Καλεντερίδης: Περί σημαίας, εθνικού ύμνου, έθνους και πατρίδας

Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλοί που έχτισαν πολιτικές και άλλες καριέρες προτάσσοντας ιδέες και σύμβολα όπως πατρίδα, σημαία, έθνος, Ορθοδοξία, που θεωρούνται ιερά από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Αυτοί που το έκαναν, λεηλατώντας στην ουσία αυτές τις ιερές έννοιες, χαρακτηρίζονται –και σωστά– ως πατριδοκάπηλοι και θεομπαίχτες.

Γιατί όταν επικαλείσαι και κάνεις ιδεολογική σου σημαία μόνο για το φαίνεσθαι ιδέες και σύμβολα, σου πρέπουν τέτοιοι κι ακόμα χειρότεροι χαρακτηρισμοί.

Η ζημιά που έκαναν και κάνουν όσοι χρησιμοποιούν για ιδιοτελείς σκοπούς τις προαναφερθείσες ιδέες και σύμβολα είναι μεγάλη, γιατί αφενός τις απαξίωσαν στα μάτια του λαού, αφετέρου στέρησαν τη δυνατότητα από τους αγνούς ιδεολόγους πατριώτες να τις επικαλούνται.

Από την άλλη πλευρά, ένα άλλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, αμφισβητούσε συστηματικά τις έννοιες έθνος, κράτος, πατρίδα, σημαία, συντασσόμενο με ιδεολογίες που οδηγούσαν στην απαξίωση των εννοιών αυτών και στην ουσία στη διάλυση του έθνους και της πατρίδας. 

Η κατάσταση αυτή οδήγησε σταδιακά στην αλλοίωση των παραδοσιακών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ για παράδειγμα τη δεκαετία του 1910 ή ακόμα και του 1940, οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να ανταποκριθούν με αυταπάρνηση στο πρώτο κάλεσμα της πατρίδας, και το έκαναν πολεμώντας πρώτα επί δέκα χρόνια στα Βαλκάνια και τη Μικρά Ασία και μετά στην Ήπειρο, τη Γραμμή Μεταξά και την Εθνική Αντίσταση, σταδιακά το πατριωτικό αίσθημα των Ελλήνων μεταλλάχθηκε, με αποτέλεσμα σήμερα να φοβάται κανείς να πει ότι είναι Έλληνας πατριώτης, ότι αγαπά το ελληνικό έθνος και την πατρίδα, ότι θεωρεί την Ορθοδοξία μέρος της ταυτότητας του Έλληνα, ότι οφείλουμε σεβασμό στη σημαία και τον εθνικό μας ύμνο, για να μην παρεξηγηθεί – ακριβώς επειδή έκαναν «σημαία» τους αυτές τις ιδέες και τα σύμβολα οι πατριδοκάπηλοι και οι θεομπαίχτες.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ένα σοβαρό κομμάτι στην ελληνική κοινωνία που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη με τους πατριδοκάπηλους και τους θεομπαίχτες, είναι οι κατ’ επάγγελμα ανθέλληνες, αντιεθνικιστές, αναρχικοί, αριστεροί, και μια σειρά ομάδες που έκαναν καριέρα αμφισβητώντας τις έννοιες πατρίδα, έθνος, σημαία, εθνικός ύμνος και Ορθοδοξία, φθάνοντας στο σημείο σήμερα να καταλάβουν και την ίδια την εξουσία.

Το αξιοσημείωτο –και ταυτοχρόνως επικίνδυνο για τον ελληνισμό και την πατρίδα–, που χρήσει ειδικής έρευνας και ανάλυσης, είναι ότι άτομα αυτής της… ιδεολογίας, με αξιοθαύμαστη επιμονή και μεθοδικότητα, εδώ και δεκαετίες έχουν διαβρώσει τους μηχανισμούς του κράτους και κυρίως της παιδείας, με προφανή στόχο να αναθεωρήσουν την ιστορία και να αλλοιώσουν τα ιδιαίτερα και παραδοσιακά χαρακτηριστικά του ελληνικού έθνους.

Αν μελετήσει κανείς τη στελέχωση και την ακαδημαϊκή συμπεριφορά στις έδρες Ιστορίας των ελληνικών πανεπιστημίων, θα διαπιστώσει ότι κάποιο κέντρο έχει κάνει «πολύ καλή δουλειά», με αποτέλεσμα πλέον τα ελληνόπουλα να μπολιάζονται με τη λογική του… συνωστισμού, της αμφισβήτησης του Κρυφού Σχολειού, της αμφισβήτησης της προσφοράς του Μακρυγιάννη, ενώ στήνονται νέα τοτέμ, με γεγονότα και «ήρωες» που όχι μόνο δεν πρόσφεραν στο έθνος και την πατρίδα, αλλά τουναντίον έδρασαν ανθελληνικά και αντιπατριωτικά. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, με τελευταίο την ηρωοποίηση του Γρηγορόπουλου και του Παύλου Φύσσα, που μπορεί να πλήρωσαν με τη ζωή τους την άδικη βία του κράτους και ενός κόμματος, όμως εθνικοί ήρωες και μάρτυρες δεν είναι.

Όμως γιατί τα λέμε όλα αυτά.

Αφορμή για το άρθρο αυτό, ή μάλλον η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ήταν η απαράδεκτη στάση του Έλληνα πρωθυπουργού την ώρα που η μπάντα των Ενόπλων Δυνάμεων παιάνιζε τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας στο μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη, κατά την επίσημη τελετή κατάθεσης στεφάνου από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ.

(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Παντελής Σαΐτας)

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, γαλουχημένος με τα νάματα της Αριστεράς και της… προόδου (ήτοι καταλήψεις, ανυπακοή στο κράτος, βανδαλισμοί στη δημόσια περιουσία, απαξίωση και απαρέσκεια στις έννοιες του πατριωτισμού που προαναφέρθηκαν), απέδειξε ότι βρίσκεται στον κόσμο του, δηλαδή στον κόσμο που έπλασε όλα αυτά τα χρόνια που υπηρέτησε τις αξίες της ΚΝΕ και συνέχεια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να σταθεί σε στάση προσοχής, για να τιμήσει τον καλεσμένο και τη χώρα του, που είναι ο κύριος σύμμαχός μας στην Ευρώπη, είχε σταυρωμένα τα χέρια του, ανοικτά τα πόδια του, και ατένιζε τον ουρανό!

Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ήλθε η στιγμή οι Έλληνες να προβληματιστούμε σοβαρά, γιατί από τη μια οι πατριδοκάπηλοι και οι θεομπαίχτες και από την άλλη οι εθνομηδενιστές και οι πατριδοκτόνοι οδηγούν το έθνος και την πατρίδα στη διάλυση.

Να μην τους αφήσουμε.

πηγή