«Τι νόημα έχει όλη αυτή η δημιουργία, εάν δεν υπάρχει Δημιουργός;» († Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη)

 

Ἔχει νόημα ἡ ζωή τοῦ καθενός ἀπό μᾶς, ἐάν δέν ὑπάρχῃ Θεός, ἐάν δέν ὑπάρχῃ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν, ἐάν ὁ Θεός δέν ἀγαπᾷ τόν ἄνθρωπο;

Ἐάν δέν ὑπάρχῃ κέντρο, γύρω ἀπό τό ὁποῖο κινοῦνται καί ὀργανώνονται ὅλα, τί νόημα ἔχει αὐτός ὁ ἀπέραντος κόσμος, αὐτοί οἱ πολυπληθεῖς γαλαξίαι πού ἀπέχουν ἑκατομμύρια ἔτη φωτός ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον; Τί νόημα ἔχει ὅλη αὐτή ἡ δημιουργία, ἐάν δέν ὑπάρχῃ Δημιουργός; Τί νόημα ἔχει ἡ ἰδική μας ζωή, ἄν κάθε ἕνας ἀπό μᾶς εἶναι ἀποτέλεσμα τυφλῆς τύχης, ἀναγκαιότητος καί συμπτώσεως;

Εἶμαι ριγμένος στόν κόσμο σάν ἕνα ἔκθετο παιδί, πού δέν γνωρίζει πατέρα καί μητέρα, οὔτε τίποτε ἄλλο γιά τήν προέλευσί του. Τότε ὅλα εἶναι παράλογα καί ἡ ἀντίδρασις τοῦ ἀνθρώπου δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλη ἀπό τόν μηδενισμό. Καί ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά αἰσθανθῇ καμμία οὐσιαστική χαρά στήν ζωή του. Ἄν ὁ κόσμος δέν ἔχει νόημα, λόγο, τότε ἡ ζωή εἶναι ἀνυπόφορη καί οὔτε ἔχει νόημα νά ἀγωνίζεται κανείς, νά σπουδάζῃ, νά συνάπτῃ γάμο, νά κάνῃ παιδιά. Τί νόημα ἔχει νά κάνουμε παιδιά, ὅταν δέν πιστεύουμε στήν αἰώνιο ζωή; Κάνουμε παιδιά, γιά νά τά θάψουμε; Νά γεμίσουμε τά νεκροταφεῖα;

Μέσα στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας βεβαιωνόμαστε ὅτι ἡ ζωή μας ἔχει νόημα, ὅτι ὁ κόσμος ἔχει νόημα, ὅτι ὁ κόσμος ἔχει κέντρο, ὅτι καί ἐγώ ἔχω κέντρο μέσα μου καί μπορῶ νά εἶμαι ἑνωμένος ἐσωτερικά καί ὄχι διασπασμένος. Καί αὐτό τό κέντρο εἶναι ὁ Χριστός. Κέντρο τοῦ κόσμου εἶναι ὁ Χριστός. Κέντρο τοῦ ἑαυτοῦ μου, τῆς ὑπάρξεώς μου, εἶναι ὁ Χριστός. Ἔτσι ἐν Χριστῷ μπορῶ νά βλέπω καί τό ἐξωτερικό σύμπαν καί τόν ἐσωτερικό μου κόσμο ἑνοποιημέ να. Νά βλέπω ὅτι ἔχω ἕνα μεγάλο σκοπό στήν ζωή μου. Καί αὐτός ὁ σκοπός εἶναι νά γίνω θεός κατά Χάριν, νά ἑνωθῶ μέ τόν Θεό.

από το βιβλίο: «Ο Όσιος Γρηγόριος» – Περίοδος Β’ – 2007 (Έκδοση Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος)