Του π. Γεώργιου Δ. Μεταλληνού
Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου επιτρέπει την αναφορά σε μια νεότερη «αιρετική» άποψη για την Παναγία, που προέρχεται από κύκλους υπερεθνικιστών Ελλήνων. Αυτοί, θέλοντας να χρησιμοποιήσουν τη χριστιανική παράδοσή μας για τους σκοπούς τους, προσπαθούν να επιβάλουν την αντίληψη ότι η Παναγία ήταν Ελληνίδα, ώστε έμμεσα ο Χριστός να παρουσιάζεται και αυτός ως Ελληνας! Το επιχείρημά τους, αστήρικτο οπωσδήποτε, βασίζεται στην ανατροφή της Παναγίας στη Ναζαρέτ, τη «Γαλιλαία των Εθνών», με τον έντονο ελληνιστικό χαρακτήρα. Βέβαια, όλα αυτά δεν αποδεικνύονται ιστορικά και προπάντων συνιστούν άρνηση της παγκοσμιότητας του Χριστού, ο Οποίος κατά σάρκα μεν είναι Ιουδαίος, ως Μεσσίας όμως ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και δεν μπορεί να κλεισθεί σε στενά εθνικά πλαίσια. Εξάλλου, με τη σάρκωσή Του προσέλαβε ανθρώπινη φύση («σάρκα»), που Τον κάνει «ομοούσιον ημίν κατά την ανθρωπότητα», δηλαδή συγγενή με κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό ο πατερικός λόγος κηρύσσει ότι με τη σάρκωση ο θείος λόγος «πάντας πεφόρηκεν».
Ως προς την καταγωγή της Παναγίας: Η Υπεραγία Θεοτόκος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από Εβραία -στην πίστη- και Ισραηλίτισσα -στην καταγωγή-, έστω και αν γεννήθηκε στη «Γαλιλαία των Εθνών». Και τούτο διότι:
1) Το όνομά της (Μαρία - Μαριάμ - Μύριαμ) είναι καθαρά εβραϊκό και δεν μπορούσαν να το έχουν Ελληνίδες, όσο και αν άλλα υποστηρίζονται.
2) Στο Λουκ. 1, 27 αναφέρεται ρητά ότι κατήγετο «εξ οίκου Δαβίδ», δηλαδή εκ της φυλής Ιούδα (πρβλ. Λουκ. 1, 32, 69 και Ρωμ. 1, 3). Εως σήμερα στους Εβραίους η μητέρα ορίζει την καταγωγή, ο πατέρας ορίζει το όνομα (ben=υιός του τάδε).
3) Οι γονείς της Ιωακείμ και Αννα είχαν καθαρά εβραϊκά ονόματα και μάλλον ήταν Ιεροσολυμίτες. Τα ονόματά τους, βέβαια, παρεδόθησαν από το μη κανονικό Ευαγγέλιο (Πρωτευαγγέλιο) του Ιακώβου, αλλά δεν αμφισβητήθηκαν ή απορρίφθηκαν από την αρχαία Εκκλησία, διότι και άλλα ιστορικά στοιχεία των Αποκρύφων, μη γνήσιων δηλαδή Ευαγγελίων, έγιναν δεκτά ως ορθά.
4) Ανετράφη σε χώρο του ναού (εβραϊκός), όπου την είχαν τάξει οι ηλικιωμένοι γονείς της, οι οποίοι, όπως φαίνεται, κατοικούσαν κοντά στον ναό.
5) Εξαδέλφη της ήταν η Ελισάβετ, μητέρα του Προδρόμου και καθαρά Εβραία, «εξ οίκου Ααρών» (βλ. Λουκ. 1, 5).
6) Ισχυε, εξάλλου, καθαρά ο κανόνας ότι οι πιστοί Ιουδαίοι «ου συγχρώνται τοις εθνικοίς». Ο Ιωσήφ δε, ως πιστός Ιουδαίος, εξ οίκου Δαβίδ/Ιούδα, δεν μπορούσε να μνηστευθεί ή νυμφευθεί μη Εβραία, δηλαδή εθνική. Στους γενεαλογικούς καταλόγους της φυλής Ιούδα/Δαβίδ ανήκαν και η Μαρία και ο Ιωσήφ, και γι’ αυτό πήγαν να απογραφούν στη Βηθλεέμ.
7) Η Σαλώμη, εξαδέλφη της Παναγίας (σαλώμ=ειρήνη) ήταν σύζυγος του Ζεβεδαίου, δηλαδή Εβραία.
8) Αν ήταν Ελληνίδα και εθνική, δεν θα μπορούσε να πει το «ιδού η δούλη Κυρίου», δηλαδή του Ιεχωβά (Γιαχβέ), που είναι το όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη.
9) Ο ύμνος της Θεοτόκου στο Λουκ. 1, 46 κ. εξ. (Μεγαλυνάριον) πηγάζει από την Παλαιά Διαθήκη.
10) Ως γνήσια Εβραία, η Παναγία «καθαρίζεται» στον ναό (Λουκ. 2, 22 κ.εξ.).
11) Το ίδιο επιβεβαιώνουν οι επισκέψεις της Μαρίας στον ναό (Λουκ. 2, 40 κ.εξ.) και στα Ιεροσόλυμα (εορτασμός του Πάσχα). Τον δωδεκαετή Χριστό αναζητεί, εξάλλου, στον ναό (2, 40 κ.εξ.).
12) Αν δεν ήταν εκ γονέων Εβραία αλλά προσήλυτη, θα είχε ελληνικό όνομα.
13) Παρευρίσκεται στον εν Κανά γάμο, σε περιβάλλον γνωστών και ομοπίστων της. Το όνομα Κανά είναι εβραϊκό.
14) Εβραϊκό είναι και το όνομα Ναζαρέτ. Οι Εβραίοι ήταν μεν μειονότητα στη Γαλιλαία, αλλά αυτή ήταν συμπαγής και πολύ δυναμική. Ο «ζηλωτισμός» (κατά των εθνικών) ξεκίνησε από τη Γαλιλαία.
15) Ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν εσωτερικοί μετανάστες στη Γαλιλαία, η προέλευσή τους όμως ήταν από την Ιουδαία. Βρέθηκαν στη Γαλιλαία, διότι εκεί υπήρχε μεγαλύτερη δυνατότητα ευρέσεως εργασίας. Στην Ιερουσαλήμ υπήρχε πίεση υπερπληθυσμιακή αλλά και καταπίεση λόγω παρεμβάσεων του Ηρώδη και της εκπτώσεως του Ιερατείου.
16) Σημαντικό, εξάλλου, είναι το γεγονός ότι η ραβινική φιλολογία (Ταλμούδ), που εξέμεσε τις μεγαλύτερες ύβρεις κατά της Παναγίας και του Ιησού Χριστού, δέχεται την εβραϊκή καταγωγή της Μαρίας.
17) Το Κοράνι δέχεται την Παναγία (Μαριάμ) ως Εβραία. Ουδείς στους αρχαίους αιώνας διανοήθηκε ποτέ την ελληνική της καταγωγή.
Συμπερασματικά: Ο εθνικισμός ως φυλετισμός (ρατσισμός) δεν έχει θέση στην Ορθοδοξία. Η σωτηρία -ως δυνατότητα θεώσεως- είναι γεγονός υπεράνω καταγωγής, εθνότητας, πολιτισμού και γλώσσας. Ο Θεός μας «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2, 4), διότι είναι «σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα δε πιστών» (Α΄ Τιμ. 4, 10). Η αγάπη προς την πατρίδα (εθνισμός - πατριωτισμός) είναι καθαγιασμένη χριστιανικά - ορθόδοξα, αλλά ιεραρχείται στην πίστη, την Ορθοδοξία και την αιώνια διάστασή της.
από την ορθόδοξη Αλήθεια
Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου επιτρέπει την αναφορά σε μια νεότερη «αιρετική» άποψη για την Παναγία, που προέρχεται από κύκλους υπερεθνικιστών Ελλήνων. Αυτοί, θέλοντας να χρησιμοποιήσουν τη χριστιανική παράδοσή μας για τους σκοπούς τους, προσπαθούν να επιβάλουν την αντίληψη ότι η Παναγία ήταν Ελληνίδα, ώστε έμμεσα ο Χριστός να παρουσιάζεται και αυτός ως Ελληνας! Το επιχείρημά τους, αστήρικτο οπωσδήποτε, βασίζεται στην ανατροφή της Παναγίας στη Ναζαρέτ, τη «Γαλιλαία των Εθνών», με τον έντονο ελληνιστικό χαρακτήρα. Βέβαια, όλα αυτά δεν αποδεικνύονται ιστορικά και προπάντων συνιστούν άρνηση της παγκοσμιότητας του Χριστού, ο Οποίος κατά σάρκα μεν είναι Ιουδαίος, ως Μεσσίας όμως ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και δεν μπορεί να κλεισθεί σε στενά εθνικά πλαίσια. Εξάλλου, με τη σάρκωσή Του προσέλαβε ανθρώπινη φύση («σάρκα»), που Τον κάνει «ομοούσιον ημίν κατά την ανθρωπότητα», δηλαδή συγγενή με κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό ο πατερικός λόγος κηρύσσει ότι με τη σάρκωση ο θείος λόγος «πάντας πεφόρηκεν».
Ως προς την καταγωγή της Παναγίας: Η Υπεραγία Θεοτόκος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από Εβραία -στην πίστη- και Ισραηλίτισσα -στην καταγωγή-, έστω και αν γεννήθηκε στη «Γαλιλαία των Εθνών». Και τούτο διότι:
1) Το όνομά της (Μαρία - Μαριάμ - Μύριαμ) είναι καθαρά εβραϊκό και δεν μπορούσαν να το έχουν Ελληνίδες, όσο και αν άλλα υποστηρίζονται.
2) Στο Λουκ. 1, 27 αναφέρεται ρητά ότι κατήγετο «εξ οίκου Δαβίδ», δηλαδή εκ της φυλής Ιούδα (πρβλ. Λουκ. 1, 32, 69 και Ρωμ. 1, 3). Εως σήμερα στους Εβραίους η μητέρα ορίζει την καταγωγή, ο πατέρας ορίζει το όνομα (ben=υιός του τάδε).
3) Οι γονείς της Ιωακείμ και Αννα είχαν καθαρά εβραϊκά ονόματα και μάλλον ήταν Ιεροσολυμίτες. Τα ονόματά τους, βέβαια, παρεδόθησαν από το μη κανονικό Ευαγγέλιο (Πρωτευαγγέλιο) του Ιακώβου, αλλά δεν αμφισβητήθηκαν ή απορρίφθηκαν από την αρχαία Εκκλησία, διότι και άλλα ιστορικά στοιχεία των Αποκρύφων, μη γνήσιων δηλαδή Ευαγγελίων, έγιναν δεκτά ως ορθά.
4) Ανετράφη σε χώρο του ναού (εβραϊκός), όπου την είχαν τάξει οι ηλικιωμένοι γονείς της, οι οποίοι, όπως φαίνεται, κατοικούσαν κοντά στον ναό.
5) Εξαδέλφη της ήταν η Ελισάβετ, μητέρα του Προδρόμου και καθαρά Εβραία, «εξ οίκου Ααρών» (βλ. Λουκ. 1, 5).
6) Ισχυε, εξάλλου, καθαρά ο κανόνας ότι οι πιστοί Ιουδαίοι «ου συγχρώνται τοις εθνικοίς». Ο Ιωσήφ δε, ως πιστός Ιουδαίος, εξ οίκου Δαβίδ/Ιούδα, δεν μπορούσε να μνηστευθεί ή νυμφευθεί μη Εβραία, δηλαδή εθνική. Στους γενεαλογικούς καταλόγους της φυλής Ιούδα/Δαβίδ ανήκαν και η Μαρία και ο Ιωσήφ, και γι’ αυτό πήγαν να απογραφούν στη Βηθλεέμ.
7) Η Σαλώμη, εξαδέλφη της Παναγίας (σαλώμ=ειρήνη) ήταν σύζυγος του Ζεβεδαίου, δηλαδή Εβραία.
8) Αν ήταν Ελληνίδα και εθνική, δεν θα μπορούσε να πει το «ιδού η δούλη Κυρίου», δηλαδή του Ιεχωβά (Γιαχβέ), που είναι το όνομα του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη.
9) Ο ύμνος της Θεοτόκου στο Λουκ. 1, 46 κ. εξ. (Μεγαλυνάριον) πηγάζει από την Παλαιά Διαθήκη.
10) Ως γνήσια Εβραία, η Παναγία «καθαρίζεται» στον ναό (Λουκ. 2, 22 κ.εξ.).
11) Το ίδιο επιβεβαιώνουν οι επισκέψεις της Μαρίας στον ναό (Λουκ. 2, 40 κ.εξ.) και στα Ιεροσόλυμα (εορτασμός του Πάσχα). Τον δωδεκαετή Χριστό αναζητεί, εξάλλου, στον ναό (2, 40 κ.εξ.).
12) Αν δεν ήταν εκ γονέων Εβραία αλλά προσήλυτη, θα είχε ελληνικό όνομα.
13) Παρευρίσκεται στον εν Κανά γάμο, σε περιβάλλον γνωστών και ομοπίστων της. Το όνομα Κανά είναι εβραϊκό.
14) Εβραϊκό είναι και το όνομα Ναζαρέτ. Οι Εβραίοι ήταν μεν μειονότητα στη Γαλιλαία, αλλά αυτή ήταν συμπαγής και πολύ δυναμική. Ο «ζηλωτισμός» (κατά των εθνικών) ξεκίνησε από τη Γαλιλαία.
15) Ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν εσωτερικοί μετανάστες στη Γαλιλαία, η προέλευσή τους όμως ήταν από την Ιουδαία. Βρέθηκαν στη Γαλιλαία, διότι εκεί υπήρχε μεγαλύτερη δυνατότητα ευρέσεως εργασίας. Στην Ιερουσαλήμ υπήρχε πίεση υπερπληθυσμιακή αλλά και καταπίεση λόγω παρεμβάσεων του Ηρώδη και της εκπτώσεως του Ιερατείου.
16) Σημαντικό, εξάλλου, είναι το γεγονός ότι η ραβινική φιλολογία (Ταλμούδ), που εξέμεσε τις μεγαλύτερες ύβρεις κατά της Παναγίας και του Ιησού Χριστού, δέχεται την εβραϊκή καταγωγή της Μαρίας.
17) Το Κοράνι δέχεται την Παναγία (Μαριάμ) ως Εβραία. Ουδείς στους αρχαίους αιώνας διανοήθηκε ποτέ την ελληνική της καταγωγή.
Συμπερασματικά: Ο εθνικισμός ως φυλετισμός (ρατσισμός) δεν έχει θέση στην Ορθοδοξία. Η σωτηρία -ως δυνατότητα θεώσεως- είναι γεγονός υπεράνω καταγωγής, εθνότητας, πολιτισμού και γλώσσας. Ο Θεός μας «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2, 4), διότι είναι «σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα δε πιστών» (Α΄ Τιμ. 4, 10). Η αγάπη προς την πατρίδα (εθνισμός - πατριωτισμός) είναι καθαγιασμένη χριστιανικά - ορθόδοξα, αλλά ιεραρχείται στην πίστη, την Ορθοδοξία και την αιώνια διάστασή της.
από την ορθόδοξη Αλήθεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;