Οι τρεις ιεράρχες και τα Ορθόδοξα θρησκευτικά

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας.

Η επικείμενη εορτή των Τριών Ιεραρχών φέρνει στην επικαιρότητα το αίτημα να συνδυάσουμε τα κείμενα και τα διδάγματα των μεγάλων αυτών Πατέρων της Εκκλησίας με τις σύγχρονες ανάγκες της Παιδείας και με την κρίση που βιώνουμε. Πιστεύω ότι σε μία δύσκολη εποχή, όπως είναι η σημερινή, η ελληνορθόδοξη παιδεία μπορεί να καλλιεργήσει μηνύματα αισιοδοξίας και να δώσει πρότυπα ζωής στα παιδιά μας.

Όταν διαβάζει κάποιος τα βιβλία διαφόρων τάξεων και επιπέδων του σχολείου διερωτάται γιατί ταλαιπωρούμε τους νέους μας χωρίς αξίες και πρότυπα. Έχει επικρατήσει μία δήθεν προοδευτική αντίληψη που θεωρεί ξεπερασμένες τις παραδοσιακές αξίες, οι οποίες κράτησαν όρθιο το Έθνος μας επί αιώνες. Επικρατεί η τάση να υποτιμώνται οι μάρτυρες, οι ήρωες και οι αγωνιστές των εθνικών ιδεωδών και να προβάλλονται υλιστικές αξίες που δεν εμπνέουν. Επιπλέον η πολυδιαφημισμένη πολυπολιτισμικότητα αναφέρεται ως κύριος στόχος των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ενώ έχει αποτύχει σε όλη την Ευρώπη, όπως ομολογούν οι ηγέτες της. Άλλωστε σε εποχές κρίσης ένας λαός συσπειρώνεται και αποκτά αυτοπεποίθηση περισσότερο με την προβολή της εθνικής ταυτότητας και της εθνικής συνείδησης και όχι με πολυπολιτισμικούς χυλούς και με διεθνιστικά, δήθεν ανθρωπιστικά, μηνύματα.

Η δύσκολη περίοδος που διανύουμε απαιτεί την αναπροσαρμογή των στόχων της παιδείας επάνω σε βάσεις ελληνορθόδοξες και μακριά από συμπλέγματα ηττοπάθειας και θολοκουλτούρας. Η γλώσσα μας πρέπει να διδάσκεται ως ενιαία, από τις αρχαίες μέχρι τις νεότερες μορφές της. Η κατάργηση του πολυτονικού πρέπει να επανεξετασθεί, διότι επέφερε ανορθογραφία και αύξησε τις δυσλεξίες και μαθησιακές δυσχέρειες. Τα κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας πρέπει να βασισθούν σε νέα σχολικά εγχειρίδια που θα επαναφέρουν τους μεγάλους λογοτέχνες και ποιητές και δεν θα καλλιεργούν την απαισιοδοξία που παρατηρώ σήμερα σε διδασκόμενα κείμενα. Η Ιστορία ωφελεί όταν καλλιεργεί τον υγιή πατριωτισμό μακριά από λογικές «συνωστισμού», τουρκολαγνείας και μαρξίζοντος υλισμού. Οι νέοι μας αναζητούν εθνική υπερηφάνεια και ηρωικά πρότυπα. Γιατί τούς τα στερήσαμε κατά τα τελευταία χρόνια;

Το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να παραμείνει Ορθόδοξο Χριστιανικό, όπως διακηρύσσει και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας μας με την απόφαση της 13.1.2016. Όπως ορθώς τονίζει στη σχετική εισήγησή του ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ Ιερόθεος, για λόγους θεολγικούς, παιδαγωγικούς και νομικούς πρέπει να απορριφθούν οι προτάσεις για θρησκειολογικό ή πολυθρησκειακό μάθημα. Ένα μάθημα αποχριστιανοποιημένο έρχεται σε αντίθεση με στοιχειώδεις παιδαγωγικές αρχές και συν τοις άλλοις είναι αντισυνταγματικό, όπως κατέδειξε με εννέα σχετικές επισημάνσεις της η γνωστή και σαφέστατη απόφαση για τα Θρησκευτικά του Διοικητικού Εφετείου Χανίων με αριθμό 115/2012. Σε όλες τις χώρες της Ευρ. Ενώσεως -πλην της Γαλλίας- το μάθημα υπάρχει ως βασικό μέσο διαπλάσεως ήθους και αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο το περιεχόμενο βασίζεται στην επικρατούσα θρησκεία κάθε λαού. Η Χριστιανική διδασκαλία είναι ακόμη πιο αναγκαία σήμερα, διότι η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο είναι το ζητούμενο εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Σε ορισμένα Γυμνάσια της πατρίδας μας έγινε τα τελευταία χρόνια ένας πειραματισμός. Διδάχθηκε ένα πολυθρησκειακό μάθημα αντί για τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά με αποτέλεσμα να προκληθεί σύγχυση σε μαθητές και διδάσκοντες. Το Πρόγραμμα αυτό πρέπει αμέσως να αποσυρθεί έστω κι αν το υποστηρίζει μία μικρή ομάδα «προοδευτικών» θεολόγων. Βασίζεται στη θεωρία του θρησκευτικού εγγραμματισμού, η οποία δοκιμάσθηκε στην Αγγλία και κρίθηκε αποτυχημένη. Τα ελληνόπουλα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για το πείραμα, βομβαρδίσθηκαν από πληροφορίες για Βουδισμό, Ταοϊσμό, Ισλάμ, κ.λπ. ανακατεμένα με λίγη Ορθοδοξία και Καθολικισμό. Έτσι κινδύνευσαν να αποκοπούν από την ελληνορθόδοξη παράδοση και την εθνική μας ταυτότητα. Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου στην πλήρη τεκμηρίων εισήγησή του της 12.1.2016, ενώπιον των Συνοδικών Ιεραρχών, καθηγητών των Θεολογικών Σχολών και εκπροσώπων των Θεολόγων, χαρακτήρισε αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα ως μία συγκριτική θρησκειολογία, η οποία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει τη βάση των οποιωνδήποτε βελτιώσεων. Πρότεινε -και αυτό δέχθηκε η Διαρκής Ιερά Σύνοδος- να παραμείνουν ως κορμός τα βιβλία και το Αναλυτικό Πρόγραμμα του Γυμνασίου και του Λυκείου, όπως ισχύουν σήμερα, και να προστεθούν στο τέλος κάθε βιβλίου ορισμένα κεφάλια γνωριμίας με τα κυριώτερα θρησκεύματα. Δέχθηκε μάλιστα να αξιοποιηθούν και κάποια θετικά στοιχεία από το Πιλοτικό Πρόγραμμα, αν υπάρχουν.

Εννοείται ότι και η εισήγηση του Σεβ. Ναυπάκτου και η τελική απόφαση της Διρκούς Ιεράς Συνόδου δεν κάνουν αποδεκτή την πρόταση του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη για μετάλλαξη του μαθήματος από Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή σε θρησκειολογία. Τα παιδιά μας χρειάζονται πρότυπα και όχι ξερές γνώσεις.

Χρωστούμε πολλά στους νέους μας. Τους έχουμε πληγώσει με τις συνέπειες της κρίσης, για την οποία οι ίδιοι δεν ευθύνονται. Τουλάχιστον ας τους εφοδιάσουμε με ηθικά και πνευματικά εφόδια για να επιβιώσουν ως άνθρωποι και ως Έλληνες. Να τους μεταδώσουμε, μέσω της παιδείας, τις προαιώνιες αξίες του Ελληνισμού, όπως είναι η φιλοπατρία, η δημοκρατία, η θρησκευτική ευλάβεια, η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, ο ηρωισμός, η αγάπη προς τα γράμματα, ο σεβασμός προς τους γονείς, η αγάπη για τα έθιμά μας. Και για να τιμήσουμε ουσιαστικά τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο, ας επαναφέρουμε τα Πατερικά κείμενα στη Μέση Εκπαίδευση!