Η αριστερά κλείνει την μεταπολίτευση.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 23.02.2016

Εκτός από την έκφραση «capital controls» που μπήκε στη ζωή μας το 2015, υπάρχει μία ακόμη έκφραση που χρησιμοποιήθηκε εκτενώς πέρυσι: «πρώτη φορά αριστερά». Οι χρήσεις της είναι κυρίως δύο: αφ’ ενός για να ενθουσιαστεί το κοινό από την -επιτέλους- ανάδειξη της αριστεράς στην εξουσία, αφ’ ετέρου για να αποστασιοποιθούν οι πράξεις εξουσιολαγνείας από το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς», διότι «δεν είναι δυνατόν να είναι αριστερά αυτό». Και όμως, είναι αριστερά σε όλα και όχι απλώς δεν κάνει τίποτα καινούργιο, αλλά αποτελεί την πεμπτουσία της μεταπολίτευσης.

Στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων («Εστία» 15.12.15) είναι αριστερά να διανθίζεις τη δημόσια σφαίρα πέραν των οικονομικών, με έναν πόλεμο αξιών και να παραδίδεις αυτήν την ατζέντα στον σκληρό πυρήνα των στελεχών σου.

Στο μεταναστευτικό («Εστία» 30.12.15) είναι αριστερά να κλείνεις τα κέντρα υποδοχής, να ανακοινώνεις 6μηνη άδεια παραμονής σε όλους, να κηρύττεις ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα και τελικά να εκπέμπεις σήμα προς όλους ότι θα περάσουν χωρίς προβλήματα στη χώρα. Είναι αριστερά επειδή θεωρεί τους κατατρεγμένους μετανάστες ως εν δυνάμει ιδεολογικούς συμμάχους και ότι τα κοινά των ανθρώπων υπερβαίνουν τα έθνη και τις συλλογικές ταυτότητες.

Στα δημοσιονομικά («Εστία» 13.1) είναι αριστερά να προσβλέπεις στην αύξηση των φόρων αντί της μείωσης δημοσίων δαπανών για να εξισορροπήσεις τον προϋπολογισμό.

Στα ιδεολογικά (Εστία 26.1) είναι αριστερά να είσαι κρατικιστής στα οικονομικά και φιλελεύθερος στα κοινωνικά.

Στα φορολογικά είναι αριστερά να διχάζει η ρητορική σου την κοινωνία και να απευθύνεσαι μόνο σε μία μερίδα της κοινωνίας θεωρώντας τους άλλους ταξικούς εχθρούς. Ανεξάρτητα του ότι οι περισσότεροι από όσους ευφραίνονται από τη ρητορική σου δεν γνωρίζουν ότι μάλλον τους θεωρείς και αυτούς προνομιούχους.

Στην παιδεία είναι αριστερά να επαναφέρεις τον νόμο για την παιδεία του ΠΑΣΟΚ του 1982, να αποκηρύσσεις την αριστεία και να αποτάσσεσαι την αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες.

Στην ανάγνωση της Ιστορίας είναι αριστερά να αποδομείς την εθνική ταυτότητα, να θεωρείς εν πολλοίς ταξική την ελληνική επανάσταση και να φτάνεις στο σημείο να υποβαθμίζεις διώξεις και καταστροφές του ελληνισμού στο όνομα της βελτίωσης διμερών σχέσεων με τους γείτονες μέσω της επανασυγγραφής σχολικών εγχειριδίων.

Στο ύφος και τη δημόσια παρουσία είναι αριστερά να μη σέβεσαι εθνικούς ύμνους, πρωτόκολλα και την στοιχειώδη ενδυματολογική ευπρέπεια.

Στην διαπραγματευτική τακτική («Εστία» 9.2) είναι αριστερά να εγκλωβίζεσαι από τυχοδιωκτισμούς και τεχνάσματα, διότι κλεισμένος στο ιδεολογικό κλουβί σου και απομακρυσμένος από την πολύτιμη εμπειρία τριβής διπλωματικών σχέσεων, υπερτιμάς τη στρατηγική της μπλόφας.

Στην διαχείριση του δημοσίου είναι αριστερά η διόγκωσή του, ακόμα και η επαναφορά των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων.

Στην διαχείριση των ΜΜΕ είναι αριστερά η αδικαιολόγητη επιβολή αυστηρών περιορισμών στον αριθμό τηλεοπτικών δικτύων και είναι αριστερά η χρήση των διευθυντών του κομματικού σου έντυπου οργάνου στη διοίκηση της δημόσιας ΕΡΤ.

Το μόνο που δεν είναι αριστερά είναι η έμφαση στους οικογενειακούς δεσμούς στην πρόσληψη ημετέρων σε δημόσιες θέσεις. Ως προς αυτό, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τα χρόνια της μεταπολίτευσης θεώρησαν ύψιστο κριτήριο επιλογής τη θητεία στο κόμμα. Η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ύψιστο κριτήριο την οικογένεια. Ε, αυτό ναι, ήταν ομολογουμένως μία αναπάντεχη πρωτοτυπία!

Συνολικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει κάτι που να λογίζεται ως καινούργιο. Εκφράζει τον σκληρό πυρήνα του πνεύματος της μεταπολίτευσης, την κοσμοθεωρία που αποτέλεσε το υπόβαθρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας ως ένα βαθμό. Γι’ αυτό, η παρούσα κυβέρνηση δεν αποτελεί την αρχή της μετα-μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά την σφραγίδα του τέλους της μεταπολίτευσης.

Υγ. Το πρωτοσέλιδο και οπισθόφυλλο της Εστίας 23.2.2016