Μια οφειλόμενη απάντηση

Το επίπεδο του πολιτισμού μιας κοινωνίας προσδιορίζεται από ορισμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ένα από αυτά είναι ο τρόπος έκφρασης των μελών της. Αν λάβει κανείς υπόψη τα σχόλια αναγνωστών στην ανάρτηση για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις και την πρόταση για ματαίωση, μάλλον θλίβεται και απογοητεύεται για την τοπική μας κοινωνία. Στην πλειοψηφία τους εκφράζουν οργή και αγανάκτηση, μάλιστα ορισμένα αγγίζουν τα όρια της ξετσιπωσιάς. Γιατί το λέω αυτό;

Εκφράστηκε μια πολύ συγκεκριμένη άποψη, η οποία δεν παρεκκλίνει δογματικά τουλάχιστον από αυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σχετικά με το Καρναβάλι και κατά πόσο αυτό συνάδει με την προπαρασκευαστική περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, που αν θέλει ο Θεός θα ζήσουμε σε λίγες ημέρες. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιερέας ή συνεργάτης του ιερέα για να υποστηρίζει τις θέσεις της Εκκλησίας μας, της οποίας είμαστε μέλη με το Άγιο Βάπτισμα, αλλά είναι χρέος. Ούτε απαιτείται να είναι κανείς καθηγητής της Δογματικής ή επιστήμονας για να εκφράσει την διαχρονική αλήθεια ότι τα καρναβάλια είναι κατάλοιπα ειδωλολατρικών πομπών της αρχαιότητας και καμία σχέση δεν έχουν με την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας. Αν διαβάσουμε την ποιμαντορική εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. Κοσμά θα διαπιστώσουμε ότι κάνει λόγο για αντι-Τριώδιο και εξηγεί τι σημαίνει αυτό.

Είναι τόσο απλά τα πράγματα αλλά εμείς τα περιπλέκουμε γιατί ζούμε σε μια σύγχυση. Θέλουμε και λίγο Χριστό και λίγο κόσμο. Θέλουμε και Εκκλησία και καρναβάλια. Ο Κύριός μας το είπε ξεκάθαρα «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός» (Ματ.7,14). Έθεσε τα σαφή όρια της Εκκλησίας Του,  «εγώ ειμί η θύρα̇ δι΄ εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται» (Ιωα.10,9). Έχουμε λοιπόν την σωστική αλήθεια της Εκκλησίας από τη μία πλευρά και από την άλλη τον κόσμο με το δικό του κοσμοείδωλο. Υπάρχει ο Θείος Λόγος και ο ανθρώπινος λόγος. Ότι δεν είναι Θείος Λόγος είναι είδωλο, γιατί πολύ απλά στη θέση του Θεού μπαίνει κάποιο είδωλο. Είδωλο μπορεί να είναι το χρήμα, ο εαυτός μας, ένα ζώο, ένα ξόανο, κυρίως όμως είναι ο ανθρώπινος λόγος, δηλαδή η λογική μας. Εμείς οι σύγχρονοι της εποχής μας σαν μέλη της Εκκλησίας είμαστε μέσα στο χώρο Της, αλλά κοιτάμε τι γίνεται και έξω από Αυτή. Μάλλον, ερωτοτροπούμε με τα είδωλα του κόσμου. Γι΄ αυτό λοιπόν βρισκόμαστε σε σύγχυση και τα ανακατεύουμε όλα μαζί. Όσοι δεν το κατανοούν πολύ απλά δεν θέλουν να το δεχθούν, γεγονός που οφείλεται σε πνευματικούς λόγους και όχι σε αυτό που ονομάζεται ηθικισμός (προσέξτε… ΟΧΙ Ηθική). Αυτές οι αλήθειες της πίστεώς μας, τα δόγματα κοινώς, είναι προτάσεις ζωής και ασφαλείς οδοδείκτες, συνδεδεμένα με τη λειτουργική ζωή και το ήθος της Εκκλησίας. Όλα αυτά βιώνονται με τη μυστηριακή ζωή, δηλαδή τη συμμετοχή μας στα Μυστήρια και σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλονται. Δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα της ανθρώπινης λογικής ούτε της ψυχολογικής κατάστασης των ανθρώπων, γι΄ αυτό και η Εκκλησία απορρίπτει τα ψυχολογικά φαινόμενα και τα συναισθήματα ως τρόπο θρησκευτικής έκφρασης.

Στις ανωτέρω θέσεις περί καρναβαλιών έγιναν και προσωπικά σχόλια, πάνω σε συμπεριφορές που εκδηλώθηκαν δημόσια, σε συνδυασμό με το τραγικό γεγονός του θανάτου ενός νέου ανθρώπου. Δεν υπήρχε καμία πρόθεση ενασχόλησης με τις προσωπικές ζωές των συμμετεχόντων στα δρώμενα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει τον τρόπο ζωής που θα κάνει, αρκεί να μην προσβάλλει την ελευθερία των συνανθρώπων του. Όταν, όμως συνειδητά προβάλει τη προσωπική του ζωή σε δημόσιο χώρο, είτε αυτός είναι φυσικός χώρος (π.χ. μια πλατεία) είτε διαδίκτυο, αυτόματα χάνει την ιδιωτικότητά του και μετατρέπεται σε αντικείμενο σχολιασμού. Δεν έχουμε τη διάθεση ούτε το δικαίωμα να ασχολούμαστε με το τι κάνει ο καθένας σπίτι του ή στην οικογένεια του ή με τους φίλους του. Αν όμως επιλέγεις να δημοσιοποιείς τα πεπραγμένα σου και αυτά καμιά φορά αντίκεινται στα χρηστά ήθη τότε είσαι υποχρεωμένος να ακούσεις και την εκάστοτε κριτική και να την αντικρούσεις με επιχειρήματα, αν διαθέτεις.

Επιχειρήματα δεν είναι ασφαλώς οι κακοήθειες, οι προστυχιές και οι ύβρεις σε οποιονδήποτε θεωρούμε διαχειριστή ενός blog που μας κάνει κριτική. Πιάνουν στο στόμα τους και βγάζουν από τα πλευρά σπασμένους ανθρώπους της τοπικής ενορίας με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ο παπάς τι τους έφταιξε; Επειδή δεν είναι σαν τα μούτρα τους; Ξετσιπωσιά που ξεπερνάει ένα κλασσικό γυναικείο ξεκατίνιασμα. Υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Τάχα ότι τους ενοχλεί η ανωνυμία του blogger και ως Ανώνυμοι σχολιαστές σπιλώνουν ανθρώπινες συνειδήσεις και τσαλαπατούν πρόσωπα, τα οποία προφανώς και δεν είναι άξιοι να φτάσουν. Τόσο πολύ τους έχει τυφλώσει το μίσος και η εμπάθεια που φωτογραφίζουν πρόσωπα σε σημείο οι θιγόμενοι να έχουν δικαίωμα προσφυγής σε ένδικα μέσα. Ας βάλλουν το μυαλό τους να σκεφτεί όχι ποιος είναι ο διαχειριστής της σελίδας, αλλά ότι δεν πιάνουμε ένα πληκτρολόγιο στα χέρια μας και γράφουμε «ότι του φανεί του λωλό-Στεφανή».

Μάλλον αυτό που τους κάνει να γίνονται τόσο ξεδιάντροποι είναι η ζωή των θυμάτων της κακίας τους. Ο τρόπος ζωής των ανθρώπων που κατηγορούν θα τους κρίνει…

Αιδώς Αργείοι!

Κατούνα Κου Πε Πε