Την
προηγούμενη Κυριακή της Απόκρεω η Εκκλησία μας διάβασε το Ευαγγέλιο της Κρίσεως
με σκοπό τη διδαχή, την κατάνυξή, τον φόβο, και τη συντριβή μας στη θέα της
μέλλουσας απολογίας ενώπιον του φοβερού βήματος του Χριστού. Είτε το θέλουμε
είτε όχι θα έρθει η ώρα εκείνη όπου ο καθένας μας θα κατέβει από τον προσωπικό
θρόνο που έφτιαξε για τον εαυτό του και θα σταθεί στο ειδώλιο, ώστε να ακούσει
την ετυμηγορία του Κριτή, η οποία θα είναι ανάλογη με τα του βίου πεπραγμένα.
Την ερχόμενη Κυριακή της Τυροφάγου θα θυμηθούμε την έξωση των Πρωτοπλάστων από
τον Παράδεισο και θα εισαχθούμε με τον Κατανυκτικό Εσπερινό της Συγνώμης στην
Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στο στάδιο των αρετών και της μετανοίας, ώστε να
ετοιμαστούμε σωματικά και πνευματικά για τα συγκλονιστικότερα γεγονότα της
ανθρώπινης Ιστορίας, το Πάθος, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Θεανθρώπου
Κυρίου Ιησού Χριστού.
Η Εκκλησία
μας, ιδίως οι άγιοι Πατέρες μας, με σοφία όρισαν τα πάντα! Όμως, και ο Σατανάς
κάνει τη δουλειά του, ώστε να μην αφήσει κανένα να ζήσει την αγία αυτή περίοδο.
Και δυστυχώς βρίσκει συνεργάτες τους ίδιους τους ανθρώπους. Διοργανώνουν
καρναβαλικές πομπές, αντίστοιχες αυτών των ειδωλολατρικών της αρχαίας θρησκείας,
όπως θέλουν να την επαναφέρουν αυτοί οι νεοπαγανιστές και δαπανούν σημαντικά
χρηματικά ποσά την ώρα που η πατρίδα μας έχει πτωχεύσει.
Δυστυχώς,
εξαίρεση δεν αποτελεί ο δήμος Ακτίου – Βόνιτσας και το Κέντρο Κοινωνικής Μέριμνας, καθώς και οι τοπικοί σύλλογοι. Είναι
υπερβολικά ή γραφικά όλα αυτά; Δεν υπάρχει σε αυτές τις εκδηλώσεις ένα
καταχθόνιο στοιχείο που αρέσει στον όχλο και ερεθίζει τις κατώτερες επιθυμίες
του; Δεν διαφημίζονται με τις «γιορτές» αυτές τα κατώτερα ένστικτά; Έχει
αναρωτηθεί κανείς ότι όλα αυτά τα μασκαρέματα και οι μεταμφιέσεις γίνονται και
σε αντίστοιχες πομπές των ομοφυλοφίλων; Οι μάσκες του καρναβαλιού είναι γενικά
απαίσιες και θυμίζουν τις περισσότερε φορές δαιμονικές μορφές ή μορφές
ζώων , έτσι ώστε να συμβαίνει, κατά κάποιο τρόπο, ένας είδος
απεικονιστικής ''υλοποίησης'' εκείνων των κατωτέρων τάσεων, στις οπoίες γίνεται
επιτρεπτό να εξωτερικευθούν. Εξάλλου, καθένας θα διαλέξει φυσικά μεταξύ αυτών
των μασκών, σχεδόν ασυνείδητα, εκείνη που καλύτερα του ταιριάζει, δηλαδή, εκείνη
που αντιπροσωπεύει ότι είναι πιο ταιριαστό με τις τάσεις του, οπότε θα
μπορούσαμε να πούμε ότι η μάσκα, που υποτίθεται ότι κρύβει το πραγματικό
πρόσωπο του ατόμου, αντίθετα εμφανίζει σε όλους εκείνο που αυτός πραγματικά
φέρνει μέσα του, αλλά συνήθως το αποκρύπτει.
Τι διαφημίζεται και τι αισχρά διαπράττονται
στον Γληγοράκη της Βόνιτσας; Δίνει χρήματα ο Δήμος για αυτά τα αίσχη; Δεν
ντρέπονται και δεν λυπούνται; Γιατί αυτά τα χρήματα δεν τα δίνουν σε φτωχές
οικογένειες; Λίγες είναι αυτές που έχουν ανάγκη; Λίγοι είναι οι φοιτητές που
δεν μπορούν σπουδάσουν; Λίγοι οι ανασφάλιστοι συνδημότες μας που δεν έχουν να
κάνουν ούτε τις αναγκαίες εξετάσεις ή να πάρουν φάρμακα; Γιατί δεν τολμάει η
Δημοτική Αρχή να ομολογήσει Χριστό; Βαπτισμένοι Χριστιανοί δεν είναι τα μέλη
της; Οι μανάδες τους δεν τα σταύρωναν για να κοιμηθούν και δεν ξενυχτούσαν από
πάνω τους προσευχόμενες; Μήπως δεν πιστεύουν πως υπάρχει Σατανάς; Γιατί δεν
επισκέπτονται στο νησί της Κεφαλονιάς τον Άγιο Γεράσιμο, να δουν και να
ακούσουν όσα φρικτά ο διάβολος κάνει; Να δουν ανθρώπους να σέρνονται, να σπάνε
αλυσίδες και να αλλάζουν φωνές; Αλλά, τώρα τους βγάλαμε όλους ψυχασθενείς και
τους γεμίσαμε ψυχοφάρμακα…
Είναι να
απορεί κανείς για τη πνευματική αφασία και το κατάντημα μιας τοπικής κοινωνίας.
Χθες η Κατούνα έζησε τραγικές στιγμές καθώς ένα νέο παιδί έφυγε από τη ζωή.
Βουβή η πλατεία της κωμοπόλεως παρά το πλήθος του κόσμου. Την αποπνικτική αυτή
σιωπή έσπαγε κατά διαστήματα η κραυγή των πονεμένων συγγενών και φίλων.
Ο θάνατος
είναι το πιο σίγουρο γεγονός της ζωής μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να
ξεφύγει. Είναι όμως και το πιο τραγικό. Η ψυχή βιαίως χωρίζεται από το σώμα,
διότι ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό με προοπτική αθανασίας. Δεν δημιουργήθηκε
ο άνθρωπος για να πεθάνει αλλά για να ζήσει αιώνια. Ο θάνατος μπήκε στο
ανθρώπινο γένος με την αμαρτία «δι΄ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον
εισήλθε και δια της αμαρτίας ο θάνατος» (Ρωμ. 5,12). Έρχεται όμως ο Κύριος ημών
Ιησούς Χριστός και λέει «ο τον λόγο μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει
ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ούκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις
την ζωήν» (Ιων.5,24). Μας λέει, δηλαδή, πως θα αποκτήσουμε ξανά την αιώνια ζωή
και ότι μετατρέπει τον ίδιο τον θάνατο σε πέρασμα προς την αληθινή ζωή. Γι΄αυτό
για εμάς τους Χριστιανούς με τον θάνατο όχι μόνο δεν τελειώνει τίποτα αλλά
αρχίζουν όλα.
Ανθρωπίνως,
όμως, δεν μπορείς να μην πονέσεις με τον πόνο του άλλου. Δεν μπορείς να μην
συμπαρασταθείς στον θρήνο και τον καημό του. Την φιλευσπλαχνία μας και την
αλληλεγγύη την δείχνουμε είτε με την σιωπή μας είτε με τον λόγο μας. Πως θα
αισθανθεί ο πονεμένος όταν βλέπει ότι μετά την ταφή του αγαπημένου προσώπου,
ορισμένοι συγχωριανοί του τρέχουν να διασκεδάσουν και μάλιστα σε δημόσιους
χώρους; Με τι καρδιά χθες λίγες ώρες μετά την κηδεία ενός παιδιού, κάποιες
ΜΑΝΕΣ γλεντοκοπούσαν για την ¨γιορτή της γυναίκας¨; Από πότε οι γυναίκες και
μάλιστα οι μάνες έγιναν σκληρές και αδιάφορες στον πόνο; Αν ήταν δικό τους
παιδί έτσι θα διασκέδαζαν; Η μάνα πρέπει να είναι πρότυπο! Πρέπει να είναι
Παναγία! Να διδάσκει με το παράδειγμά της και να ανατρέφει αγίους και αγίες.
Αυτή την ομορφιά οφείλει να δείξει στις κόρες της και όχι τις μπογιές του
προσώπου. Πριν λίγο καιρό σε άρθρο για την ¨Γιορτή Τσιγαρίδας¨ κατηγορηθήκαμε
ως μισαλόδοξοι, ρατσιστές, σκοταδιστές, επειδή ασκήσαμε κριτική στα πρότυπα που
προβλήθηκαν από τους διοργανωτές. Δυστυχώς σήμερα επαληθευόμαστε. Κοιτάξτε
ομορφιά, ήθος, πολιτισμό και ανθρωπιά…Ντροπή πρέπει να αισθάνεται κανείς για το
κατάντημά μας.
Είναι αυτό
ανθρωπιά; Ούτε τα άλογα ζώα που ζουν σε αγέλες δεν συμπεριφέρονται έτσι. Έχουμε
μετατραπεί σε καταναλωτικά όντα, για να μη πω θηρία. Καταναλώνουμε τη ζωή μας
όπως καταναλώνουμε τροφές, ρούχα, παπούτσια και εικόνες. Η τηλεόραση και το
έξυπνο κινητό συντέλεσαν στη μετάλλαξή μας. Τη μια στιγμή κλαίμε γιατί είδαμε
ένα δραματικό σήριαλ ενώ μετά από λίγο θα ανέβουμε στο τραπεζάκι του σαλονιού
μας γιατί ήρθαμε στο τσακίρ κέφι από την τραγουδίστρια της εκπομπής. Και δεν
έχει να κάνει αυτό με την εναλλαγή της διάθεσης του ανθρώπου που είναι πλήρως
φυσιολογική αλλά με την τάση μας να καταναλώνουμε ότι βρεθεί μπροστά μας. Έτσι καταβροχθίζουμε
και τον πόνο των άλλων, αλλά και τις ευκαιρίες για ψευτοχαρές.
Με όση
ανθρωπιά και κοινωνική ευαισθησία έχει απομείνει σε αυτό τον τόπο, ας
ματαιώσουν τις καρναβαλικές εκδηλώσεις, που έχουν προγραμματίσει αυτές τις
ημέρες ο δήμος Ακτίου Βόνιτσας και οι τοπικοί πολιτιστικοί, όπως θέλουν να
ονομάζονται, σύλλογοι. Είναι καιρός περισυλλογής και πένθους και όχι για πάρτι,
μπουζούκια και καρναβάλια. Μπουχτίσαμε με τις πομπές…
Καλή
μετάνοια
Κατούνα Κου πε πε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;