Όσιος Σάββας ο εν Καλύμνω (1862-1948)

Αγιορείτης Άγιος

Μνήμη 7 Απριλίου

Γεννήθηκε στην Ηρακλείτσα της Ανατολικής Θράκης το 1862 από γονείς φτωχούς. Δωδεκάχρονος έρχεται στό Άγιον Όρος, στη σκήτη της Άγιας Άννης, στην Καλύβη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Δοκιμάζεται επί μία δωδεκαετία, μαθαίνει την αγιογραφία καί τή βυζαντινή μουσική καί μεταβαίνει στα Ιεροσόλυμα, στη μονή τού Χοζεβά, στον Άθωνα για τρία χρόνια (1894-97) καί ξαναγυρίζει στα Ιεροσόλυμα, όπου μένει μέχρι το 1916, ασκητεύοντας κυρίως στις όχθες τού Ιορδάνη καί, για ένα μικρό διάστημα, στη μονή τού Αγίου Σάββα τού Ηγιασμένου. Στη συνέχεια ζει δύο χρόνια στην Πάτμο, για λίγο πάλι στό Άγιον Όρος καί πηγαίνει στην Αίγινα, κοντά στον άγιο Νεκτάριο. Ασκείται μαζί του καί μετά την κοίμηση τού άγιου μένει σαράντα ήμερες κλεισμένος στό κελλί του. Με νηστεία καί προσευχή αγιογραφεί την πρώτη εικόνα τού θεοφόρου Νεκταρίου καί την παραδίδει στό ναό για προσκύνηση.

Το έτος 1926 ή 1928 μεταβαίνει στην Κάλυμνο καί ζει με αξιοθαύμαστη άσκηση καί νήψη στη μονή των Αγίων Πάντων μέχρι την οσιακή κοίμηση του το 1948. Γίνεται ο φιλόστοργος πατέρας τών εκεί μοναζουσών, αλλά καί όλων των κατοίκων του νησιού με τον ελεήμονα λόγο του, τον παραμυθητικό, τον ειλικρινή, τον βιωματικό, τον θεόσδοτο. Ό αυστηρός βίος του, η συνεχής προσευχή του, η διάκριση, η φιλανθρωπία του έλκουν τα πλήθη πλησίον του.

Άγιος Σάββας της Καλύμνου (1862-1948)

http://athosprosopography.blogspot.com/2012/04/blog-post_7645.html

Στις 7 Απριλίου 1957 έγινε η ανακομιδή του αγίου λειψάνου του, από τον μητροπολίτη Καλύμνου Ισίδωρο, το όποιο βρέθηκε σώο, αδιάφθορο, να εκπέμπει άρρητη ευωδία καί να επιτελεί πολλά θαύματα. Ό όσιος Σάββας θεωρείται πολιούχος της Καλύμνου. Κατά τον μητροπολίτη Καλύμνου Νεκτάριο, είναι «το γέννημα της Γανοχώρας, το βλάστημα του Αγίου Όρους, το ανάστημα του Οσίου Πατρός Νεκταρίου, το καύχημα της ενδόξου Καλύμνου, ο έφορος της παλαιφάτου Μονής τών Αγίων Πάντων, της άκρας ταπεινώσεως ο εργάτης, της νοεράς προσευχής ο ανύστακτος υπηρέτης, ο άφθαστος νηστευτής, ο ανυπέρβλητος της μοναχικής πολιτείας αγωνιστής, ο ακαταμάχητος της Εκκλησίας υπερασπιστής, τών ασθενούντων ο ιατρός καί πάντων τών εν κινδύνοις απροσμάχητος βοηθός, κατετάγη εις στεφανηφόρον χορείαν τών εν ασκήσει λαμψάντων. Ό άσημος εδοξάσθη, ο δενδρολιβανοβίωτος κατέστη συνδαιτημών θεϊκής τραπέζης, ο έχων μόνην κτίσιν σκούφον καί κομβοσχοίνιον, ράβδον καί ταγάριον, κατά το αγιορειτικόν έθος, ανυψώθη εις την φωτιστικήν τάξιν τών φίλων τού πανοικτίρμονος Θεού».

Ακολουθίες πρός τιμή του έγραψαν ο μητροπολίτης Καλύμνου Ισίδωρος καί ο υμνογράφος μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Αυτές, μαζί με βιογραφικά στοιχεία, προφορικές καί γραπτές μαρτυρίες για την πολιτεία τού αγίου, θαύματα, φωτογραφίες καί εικόνες του, εξέδωσε ο θεολόγος Βασίλειος Παπανικολάου το 1975. Χαιρετισμούς συνέθεσε ο Υμνογράφος, Καθηγητής Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας. Η επίσημη αναγνώριση της αγιότητας του έγινε διά Πράξεως τού Οικουμενικού Πατριαρχείου της 19 Φεβρουαρίου 1992

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ