Τό σπαρταριστό ἀπόσπασμα πού ἀκολουθεῖ εἶναι ὁ ἐπίλογος ἀπό ἄρθρο τοῦ δασκάλου κ. Δημητρίου Νατσιοῦ.
«Νὰ κλείσω μὲ μία
διδακτική, ἀνατολίτικη, ἱστορία, γιὰ ὅσους ἐλπίζουν ὅτι μὲ τὶς ἐκλογές,
ὅπως γίνονται μέχρι σήμερα, μπορεῖ ν’ ἀλλάξει κάτι.
Ἦταν ἕνας
καμηλιέρης, ὁ Μεχμὲτ Ἐμὶν ἀγὰς ποὺ ἔζησε μία ζωὴ στὰ καραβάνια.
Ἀρρώστησε στὰ 99 του, ἔνιωσε ὅτι ζυγώνει τὸ τέλος του καὶ κάλεσε κοντά
του παιδιά, ἐγγόνια, φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ ζήτησε συγχώρεση. Θυμήθηκε
καὶ τὶς καμῆλες του καὶ παρακάλεσε νὰ τὸν πάνε στὸ “ντάμι” (στὸν
στάβλο) γιὰ νὰ ἀποχαιρετήσει καὶ ἐκεῖνες. Τὶς χάιδεψε ὁ Ἐμὶν ἀγάς,
θυμήθηκε τὰ παλιά, ἔκλαψε καὶ εἶπε:
— Ἐγὼ πιὰ σᾶς ἀφήνω. Ἔφτασε ἡ ὥρα μου. Ἀλλὰ γιὰ νὰ πάω ἥσυχος, θέλω
νὰ μὲ συγχωρέσετε γιὰ ὅ,τι κακὸ σᾶς ἔκανα. Τί νὰ γίνει, ἔτσι εἶναι ὁ
ντουνιάς!
Καὶ μία καμήλα, γερόντισσα, τοῦ λέει:
— Ποὺ μᾶς ἔδερνες καὶ μᾶς ἄφηνες νηστικὲς Ἐμὶν ἀγά, κακὰ πράματα,
ἁμαρτία ἀπὸ τὸν Θεό, μὰ σ᾽ τὸ συγχωρᾶμε. Ἕνα μόνο δὲν θὰ σοῦ
συγχωρέσουμε ποτέ.
— Ποιό; ρωτάει τρομαγμένος ὁ ἀγάς.
— Ποιό; Νὰ τ’ ἀκούσεις. Ὅλες εἴμαστε ὑπάκουες στὴ δούλεψή σου. Καὶ
σύ, ἀντὶ νὰ μᾶς τιμᾶς, ἔβαζες ὁδηγὸ ἕνα γαϊδούρι, νὰ μᾶς τραβάει ἀπὸ τὴ
μύτη. (Στὰ καραβάνια προπορευόταν πάντοτε ἕνας γάιδαρος). Ναί, ἕνα
γαϊδούρι ποὺ δὲν ἀξίζει οὔτε γρόσι.
Ὁ Ἐμὶν ἀγὰς ἀναστέναξε.
— Δίκιο ἔχετε! Μὰ ἔτσι εἶναι φτιαγμένος ὁ ντουνιάς. Γαϊδούρια νὰ τὸν ὁδηγοῦν καὶ νὰ τὸν σέρνουν ἀπὸ τὴ μύτη!
Καὶ παρέδωσε, ὁ γεροκαμηλιέρης, τὸ πνεῦμα του…»
christianvivliografia.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;