ΘΑ ΗΜΟΥΝ (και ζητώ συγγνώμη για το πρώτο ενικό πρόσωπο) ο τελευταίος Έλληνας που θα έλεγε όχι σ’ αυτήν την πανελλήνια ποδοσφαιρική πανδαισία , όπως ήσαν οι αγώνες της Εθνικής μας ομάδας στο Μουντιάλ, που διεξάγονται ακόμη στη Βραζιλία. Τουλάχιστον, ως προς αυτό το σημείο, οι Έλληνες ποδοσφαιριστές αξίζουν τα συγχαρητήριά μας και θα πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι που, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, έδωσαν τα πάντα προκειμένου να διακριθούν και η ομάδα μας να πάει πιο ψηλά. Κυριολεκτικά άξιος ο μισθός τους. Και το εννοώ.
Αλήθεια, δεν κατάλαβα, προς τι αυτός ο θόρυβος; Προς τι αυτός ο αλόγιστος και απαράδεκτος τρόπος παρουσίασης του θέματος με την συμμετοχή όλων σχεδόν των διαφημιστικών εταιρειών της Χώρας μας στο «άγριο παιχνίδι» του ανταγωνισμού, προκειμένου να διαφημίσουν το προϊόν τους; Μόνον ο «Αγαπούλας» (και δεν έχω τίποτε προσωπικά με τον συμπαθέστατο αυτό άνθρωπο) εμφανίστηκε τόσες φορές στην τηλεόραση, που νομίζω θα έχει κάνει τον … Άδωνι Γεωργιάδη να τρέμει από το φόβο του μην του πάρει τη θέση της τηλεοπτικής προβολής!
Αλλά, ας αφήσουμε το θέμα της απίστευτης και πρωτόγνωρης για τα τηλεοπτικά δεδομένα της Χώρας μας προβολής του θέματος και ας έλθουμε σε κάτι πιο ουσιαστικό. Κάτι πιο ουσιώδες:
Ένας δικηγόρος, για παράδειγμα, όποιος και να είναι αυτός, θα προσφέρει στον συνάνθρωπό του τις όποιες υπηρεσίες. Από νομικές συμβουλές μέχρι την υπεράσπισή του μέσα στα δικαστήρια. Άρα ο δικηγόρος είναι άνθρωπος της ουσιαστικής προσφοράς στον συνάνθρωπο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον γιατρό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος ο οποίος ν’ αμφισβητεί την σπουδαιότητα και την αξία αυτού του λειτουργού στην υπηρεσία του όποιου συνανθρώπου μας; Ουδείς!
Με την ίδια λογική μπορούμε να μιλήσουμε με όλες ανεξαιρέτως τις επαγγελματικές κατηγορίες των ανθρώπων (δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι, δικαστικοί, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες, παραγωγοί, οικοδόμοι, βιοτέχνες, φουρνάρηδες, καταστηματάρχες, περιπτεράδες, φαρμακεία, τράπεζες κλπ. κλπ. κλπ.). Όλοι αυτοί λοιπόν κυριολεκτικά έχουν να προσφέρουν κάτι στον άνθρωπο. Την όποια υπηρεσία, είτε μικρή είτε μεγάλη.
Και τώρα το μεγάλο ερώτημα:
--Ο ποδοσφαιριστής τι προσφέρει;
--Χαρά, θα σου πει ο άλλος. Πετάει την Ελλάδα στα ύψη και δοξάζει την Ελλάδα!
Σε ποιον τα πουλάτε αυτά, κύριοι; Τα χρήματα που ξόδεψαν όλες αυτές οι διαφημιστικές εταιρίες στα κανάλια, τις εφημερίδες και τα περιοδικά ήσαν τόσα πολλά, που με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαμε να διαφημίσουμε την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο αν τα ξοδεύαμε για να διαφημίσουμε, για παράδειγμα, στον πολιτισμό και την επιστήμη! Θυμηθείτε, για παράδειγμα, τον Μίκη Θεοδωράκη, την Μελίνα Μερκούρη, τον Κώστα Γαβρά και τόσους άλλους, οι οποίοι από μόνοι τους, χωρίς να έχουν πίσω τους το σύνολο σχεδόν των διαφημιστικών εταιρειών και την πρωτόγνωρη τηλεοπτική προπαγάνδα, δόξασαν κυριολεκτικά την Ελλάδα. Κι όχι μόνο!
Εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε τον Γιώργο Σεφέρη, τον Γιάννη Ρϊτσο και τον Οδυσσέα Ελύτη, που πήραν παγκόσμια λογοτεχνικά βραβεία, χωρίς να έχουν στην πλάτη τους για υποστήριξη όλον αυτόν τον ορυμαγδό των διαφημιστικών και τηλεοπτικών προπαγανδιστικών μηχανισμών! Κι όμως, δόξασαν την Ελλάδα! Όπως την δόξασαν ένας Μάνος Χατζηδάκις, ένας Σταύρος Ξαρχάκος και τόσοι άλλοι. Την ενδεκάδα της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου κάποια στιγμή θα την ξεχάσουν όλοι, τους μεγάλους λογοτέχνες μας ποτέ. Αλήθεια, αν οι νομπελίστες μας είχαν τόση μεγάλη υποστήριξη, πόσοι Σεφέρηδες θα είχαν γεννηθεί σ’ αυτόν τον τόπο;
Σταματήστε, λοιπόν, κύριοι, αυτήν την απίστευτη προπαγάνδα για το ποδόσφαιρο. Να δεχθώ ότι χίλιες φορές να γίνει ένας ποδοσφαιριστής, παρά ναρκομανής. Καμία αντίρρηση. Αλλά δέκα χιλιάδες φορές να γίνει κάποιος επιστήμονας ή οποιοσδήποτε επαγγελματίας, που να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στον συνάνθρωπο, παρά να κοιτάζει πώς θα κάνει … τάκλιν στα γήπεδα!
Ο ποδοσφαιριστής, πέραν της δικής του προβολής και των χρημάτων, που εισπράττει (και πολύ καλά κάνει γι’ αυτό), δεν νομίζω ότι προσφέρει κάτι ουσιαστικό στον συνάνθρωπο, αν εξαιρέσουμε μια προσωρινή χαρά ή λύπη, που προσφέρει το όποιο παιχνίδι, ακόμη και η τράπουλα! Και η μπάλα ξέρουμε τι περιέχει μέσα.
Κοντολογίς, τα πρότυπα, που θέλουμε να δημιουργήσουμε, γεννώνται στα θρανία και στην βιοπάλη και όχι μονάχα μέσα στα γήπεδα!.. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, παρά την απίστευτη πολυήμερη προπαγάνδα, εκείνοι που πήγαν τελικά να υποδεχτούν τους ποδοσφαιριστές μας ήσαν όλοι κι όλοι 200 άνθρωποι! Λυπούμαι που θα το πω, αλλά μέχρι και ο Φερνάντο Σάντος «έφυγε ως κλέπτης εν μέσω νυκτός»!.. Μήπως ήρθε η ώρα να σοβαρευτούμε κάποτε;
Με σεβασμό και τιμή
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Τετάρτη, 2 Ιουλίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;