Η ΔΗΜΑΡ εν τάφω

 

του Γιώργου Δελαστίκ
∆ιαλύεται η ∆ΗΜΑΡ, όπως όλοι περίµεναν µετά το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών. Η καταβαράθρωση από το 6,25% των βουλευτικών εκλογών του 2012 στο 1,20% των ευρωεκλογών του 2016 –η απώλεια δηλαδή του… 80% των ψηφοφόρων της µέσα σε µόλις δύο χρόνια!– δεν άφηνε καµιά άλλη επιλογή. Πέραν πάσης αµφιβολίας, συµπάθειας ή αντιπάθειας, η πτώση από το 6% στο 1% σηµατοδοτεί τον πολιτικό θάνατο του κόµµατος αυτού κατ’ απαίτηση των ψηφοφόρων, οι οποίοι πλέον το θεωρούν άχρηστο και περιττό.
Αυτό που δεν κατάλαβε ο Φώτης Κουβέλης και τα στελέχη της ∆ΗΜΑΡ είναι ότι η «Αριστερά της προσκολλήσεως» σε κάθε κυβερνητική εξουσία που εκπροσωπεί το κόµµα τους δεν είχε λόγο ύπαρξης σε συνθήκες οξύτατης οικονοµικής κρίσης. Αριστερές «τσόντες» σαν τη ∆ΗΜΑΡ σε δεξιές κυβερνήσεις σαν αυτή της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ είναι φυσικά χρήσιµες για το σύστηµα σε τέτοιες περιστάσεις, αλλά ταχύτατα καθίστανται άχρηστες και περιττές, καθώς εκµηδενίζεται η απήχησή τους στο λαό. Λειτουργούν σαν καταλύτες που στη συνέχει αποβάλλονται. Αυτό έπαθε η ∆ΗΜΑΡ. Για άλλους λόγους πεθαίνει και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, όπου ναι µεν µαζί µε τους ελάχιστους φίλους του απολαµβάνουν τη νοµή της εξουσίας, αλλά το 44% στις βουλευτικές εκλογές του 2009 έγινε ήδη… 8% στις ευρωεκλογές, µέσα σε πέντε µόλις χρόνια! Όταν ένα κόµµα εξουσίας επί τριάντα χρόνια µεταβάλλεται σε θλιβερή «τσόντα» ενός άλλου κόµµατος εξουσίας, που κι αυτό αδυνατεί να κερδίσει την παραδοσιακή στη χώρα µας αυτοδυναµία, όπως συµβαίνει σήµερα µε το ΠΑΣΟΚ και τη Ν∆, σηµαίνει ότι έχουµε µπει στη φάση ρύθµισης των λεπτοµερειών της πολιτικής κηδείας και των δύο κοµµάτων.

Ως ανεξάρτητο κόµµα η ∆ΗΜΑΡ δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης πλέον – γι’ αυτό και διαλύεται από µόνη της, χωρίς να συνωµοτεί κάποιος εναντίον της ύπαρξής της. Οι βουλευτές και τα στελέχη της δεξιάς πτέρυγάς της επιχειρούν να προσκολληθούν στα κυβερνητικά κόµµατα, για να πετύχουν την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Όσο για τους βουλευτές και τα στελέχη τής πιο «αριστερής» τάσης της ∆ΗΜΑΡ, αυτοί πλέουν πλησίστιοι προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί δηλαδή που µπορούν όντως να επιβιώσουν ως ακραία δεξιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, µε µνηµονιακές περγαµηνές και δράση! Αντικειµενικά, η δεξιά τάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή που θα ενισχυθεί µε την προσχώρησή τους, κάτι επιθυµητό από το σύστηµα. Εννοείται ότι κανένα κύρος δεν προσθέτουν στο κόµµα όπου εντάσσονται ή θα ενταχθούν οι βουλευτές της ∆ΗΜΑΡ. Το Ποτάµι, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοδήποτε κόµµα τούς πάρει ξέρει ότι κάνει… «πολιτική φιλανθρωπία» και τους διασώζει ως άτοµα αναφορικά µε το πολιτικό τους µέλλον. Ως «πολιτικοί ζητιάνοι» εντάσσονται στα νέα τους κόµµατα, και φυσικά  οι ηγεσίες τους τους αντιµετωπίζουν µε περιφρόνηση, όσο κι αν υποκρίνονται ότι τους υποδέχονται µε ανοιχτές αγκάλες.

Μόνο κάτι νεόκοπα στην πολιτική «λαµόγια» της ∆ΗΜΑΡ τα οποία ξαφνικά έγιναν βουλευτές από το πολιτικό τίποτα που ήταν και πλέον τους καλαρέσει, που νόµισαν πως βρήκαν το µήνα που τρέφει τους έντεκα υπόλοιπους, έχουν την αυθάδη ηλιθιότητα να θεωρούν ότι τα µνηµονιακά κόµµατα θα σφαχτούν µεταξύ τους για να τους αποκτήσουν! ∆εν πειράζει, ο τόπος θα απαλλαγεί από την πολιτική παρουσία τους χωρίς καµία θλίψη! Είναι τόσο αυτάρεσκα ανόητοι πολιτικά που δεν διδάσκονται τίποτα από τη… χλαπάτσα του Σταύρου Θεοδωράκη στον Φώτη Κουβέλη, όταν ο γέρων ηγέτης της ∆ΗΜΑΡ τού έστειλε επιστολή συµµετοχής σε διάλογο για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. «Η χώρα δεν µπορεί να σωθεί από µια κάστα προνοµιούχων που σήµερα επιχειρεί µέσα από µια “συντηρητική” κυβέρνηση, “αύριο” από µια “προοδευτική” και “µεθαύριο” από µια “εναλλακτική”. Μια κάστα που µπορεί να χρησιµοποιεί “αριστερά” ή “δεξιά” συνθήµατα, αλλά τελικά το µόνο που την ενδιαφέρει είναι η διατήρηση των προνοµίων της…» απαντά µεταξύ άλλων ο Στ. Θεοδωράκης στον Φ. Κουβέλη. Τον λοιδορεί κι από πάνω γράφοντάς του ότι «ο διάλογος µε αφηρηµένες και γενικές έννοιες […] είναι καλός για τη Βουλή των Εφήβων!». Εν κατακλείδι, τον «πλακώνει και στις καρπαζιές» από πολιτική σκοπιά, καθώς αντί για διάλογο περί της ανασυγκρότησης της Αριστεράς ο Στ. Θεοδωράκης αντιπροτείνει στον Φώτη Κουβέλη να… πάρει σύνταξη για να µας αδειάσει τη γωνιά! «Το πολιτικό προσωπικό της χώρας το οποίο έχει δοκιµαστεί κι έχει αποτύχει θα πρέπει ίσως να σκεφθεί ότι η ανώτερη υπηρεσία που µπορεί να προσφέρει στην κοινωνία είναι η συνταξιοδότησή του» του λέει κατάµουτρα!
Τέτοιο φτύσιµο δεν ξαναέχει φάει δηµόσια ο Φώτης Κουβέλης. Και βέβαια άλλο να τον φτύνει η κυβέρνηση ή η αξιωµατική αντιπολίτευση, άλλο να τον φτύνει ο επικεφαλής του… πέµπτου κόµµατος της Βουλής που πήρε όλο κι όλο 6,61%, ο οποίος έλεγε ότι µε 5% «πας σπίτι σου», ενός κόµµατος δηλαδή που το πέρασε ακόµη και η Χρυσή Αυγή και το ΠΑΣΟΚ του 8%!

πηγή