Είναι από τα βιβλία που δεν ξέρεις αν έχουν γραφτεί για να προσφέρουν παραμυθία στα παιδιά ή τους μεγάλους.
Εμένα πάντως γλυκαίνει η ψυχή μου κάθε που το διαβάζω. Με κάνει να βλέπω τα σκοτεινά, φωτεινά και τα πικρά, έστω γλυκόπικρα…
Γιατί
η απώλεια δεν είναι ποτέ γλυκιά ή επιθυμητή. Είναι όμως αναπόφευκτη! Μα
με τις λέξεις της Βασιλικής Νευροκοπλή και τις ζωγραφιές του Νικόλα
Ανδρικόπουλου, δεν μοιάζει τόσο άγρια πια.
Ένα
βιβλίο που μας μιλά για την απώλεια αγαπημένων προσώπων και μας δίνει
τις λέξεις, τις εικόνες και το κουράγιο να την αντιμετωπίσουμε. Μας
δίνει τη γλυκιά ελπίδα της επανόδου, της επανασύνδεσης, της
επιστροφής…Όλα γυρνούν αν τα αγαπάμε, και όλα ζουν αν τα θυμόμαστε…
Η
ελπίδα, η θύμηση και η αγάπη γίνονται το κλειδί που ξεκλειδώνει το
σκοτεινή πόρτα του θανάτου και ρίχνει φως στο πένθος, μετατρέποντας την
οδύνη σε χαρμολύπη και τη ζωή σε ταξίδι με προορισμό.
Ένας
υπέροχος τρόπος να μιλήσει κανείς στα παιδιά για το θάνατο, χωρίς να τα
τρομάξει, αλλά αντίθετα να τα γαληνέψει και να τους χαρίσει ελπίδα.
Συγγραφέας: Βασιλική Νευροκοπλή
Εικονογράφηση: Νικόλας Ανδρικόπουλος
Εκδόσεις: Λιβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;