Στη στεριά δεν ζει το ψάρι και η απαισιοδοξία δεν έχει θέση στην Ελλάδα της Δικαιοσύνης, της Παιδείας, της Ανάπτυξης. Ολα βαίνουν κατ' ευχήν
Ποιος μπορεί να παραπονεθεί και να ληφθεί σοβαρά υπόψη σε μια χώρα που έχει σωθεί περισσότερες φορές από τους ηθοποιούς σε χολιγουντιανές ταινίες δράσης; Ουδείς. Ο,τι κι αν πει ο κακοπροαίρετος, μπορεί οποιοσδήποτε να τον αποστομώσει με ακλόνητα επιχειρήματα. Πρώτο και καλύτερο: Είχαμε εξαιρετικούς κυβερνήτες και έρχονται ακόμα καλύτεροι! Ο Βενιζέλος επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ήταν απλός υπουργός. Επί Ν.Δ. έγινε αντιπρόεδρος κυβερνήσεως! Τώρα αληθινά δεν θα ξέρουμε τι να πρωτοδιαλέξουμε, αφού και ο ΓΑΠ ξαναμπαίνει «στο κάδρο» (φράση που λένε στα κανάλια και ηχεί γλαφυρή) και ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει σαν μαύρο άτι σε ιπποδρομίες του Ασκοτ, τις οποίες παρακολουθούν παρέα η Γιάννα και η Μαριάννα.
Αμ, το άλλο; Πού το βάζεις το άλλο; Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι τα αντιρατσιστικότερα του κόσμου! Επιτρέπεται η φοίτηση σε ανθρώπους (homo sapiens), σε αυστραλοπιθήκους, σε χόμο χάμπιλις, σε νεάντερταλ και στον χαμένο κρίκο ακόμα! Μπορείς να μπεις με βαθμούς κάτω του μηδενός, να συμπεριφέρεσαι σαν δίποδη αμοιβάδα, να αποφοιτήσεις κανονικά και να κυβερνήσεις την Ελλάδα!
Αν αυτό δεν είναι ο ονειρότοπος των ίσων ευκαιριών σε άνισες ικανότητες, τι είναι;
Υστεροφημία
Ενας επιπλέον λόγος να πανηγυρίζει το πανελλήνιο είναι ότι αποφυλακίζεται η Αρετή Τσοχατζοπούλου! Με απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, η κόρη του Ακη σταματά πλέον να αδικείται από το ελληνικό κράτος που... ευλόγησε ο πατέρας της (με την παρουσία και το ανεκτίμητο υπουργικό έργο του). Η απαράμιλλα σοφή και άσπιλη ελληνική Δικαιοσύνη βάζει τέρμα στο αβάσταχτο μαρτύριο της Αρετής. Δυόμισι χρόνια στη φυλακή, όταν μπαμπάς σου είναι ιδρυτικό μέλος της πασοκάρας, είναι πολλά - ακόμα κι αν έχεις καταδικαστεί σε 12. Η ελληνική κοινή γνώμη περιμένει με αγωνία την αποφυλάκιση του Ακη και της συζύγου του, ώστε όλη η οικογένεια ενωμένη να απολαύσει πλέον ελεύθερη τους καρπούς του αγώνα του κ. Τσοχατζόπουλου για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Φυσικά, αυτοί οι καρποί δεν είναι υλικοί (ράβδοι χρυσού, μετρητά κ.ά.) αλλά άυλοι. Η υστεροφημία και η έξωθεν καλή μαρτυρία αρκούν στους ενάρετους.
Και το καλύτερο όλων: το μνημόνιο ανήκει στο παρελθόν. Οπως και οι Βάσεις του θανάτου. Τι όμορφο να ζεις τον μύθο σου στην Ελλάδα...
Παναγιώτης Λιάκος
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;