Ποιος ποτέ δεν δέχτηκε ευχάριστα ένα δώρο; ένα ελάχιστο έστω... μια
ζεστή χειραψία, μια παραμυθία την ώρα του πόνου, ένα χτύπημα στην πλάτη,
μια μπουκιά ψωμί μικρή σαν αντίδωρο; Το παραμύθι της γιαγιάς είναι
δώρο-παρηγοριά. Και το δάκρυ στην εικόνα της Παναγιάς είναι δώρο... Στην
εκκλησία της Αγιάσου, στη Λέσβο, είδα μια τεράστια πέτρα κάτω απ' την
εικόνα της Παναγίας. Είναι δώρο γιουρούκισσας (γύφτισσας), μου εξήγησαν.
Δώρο στην Παναγία. Το κουβάλησε πολλά χιλιόμετρα...! Ζούμε μια εποχή
λιμού σε όλα τα επίπεδα. Ας δεχτούμε το «Αντίδωρο» που μας προσφέρεται.
Είναι ένα κομματάκι ψωμί, ένα βλέμμα παιδιού, μια ζεστή αγκαλιά στη
μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου! Που ξέρεις; Μπορεί να διανύθηκαν
χιλιόμετρα, για να φτάσει ως εμάς. Και ο Κύριος ας πληθύνει το Αντίδωρο
τούτο. Κι ας παρηγορήσει πεντακισχιλίους στην έρημο. Κι ας ποιήσει τον
άρτον τούτον τίμιον Σώμα του Αναστάντος.
Αργυρώ Ορφανουδάκη
από την παρουσίαση του βιλίου της ΜΟΥΡΖΑ Μαρίας "Αντίδωρο, Ελάχιστη προσφορά στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;