Είναι η περίοδος της πιο εκτεταμένης κρίσης που
γνώρισε ποτέ η ελληνική κοινωνία και μάλιστα έχει εκλάβει τις διαστάσεις μιας
ανθρωπιστικής κρίσης.
Μέσα σ’ αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, αναδεικνύεται
η ανάγκη για στήριξη του αδύναμου και πάσχοντα ανθρώπου από τον συνάνθρωπό του,
η μεγάλη αξία της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και της ανιδιοτελούς προσφοράς.
Όμως αυτή η προσφορά, δυστυχώς έχει λάβει
επικοινωνιακές διαστάσεις σε πάμπολλες των περιπτώσεων, αφού οι όποιες
προσφορές γίνονται σε «ευάλωτες» κοινωνικές ομάδες, είτε από άτομα είτε από
οργανωμένες ομάδες (συλλόγους, κόμματα, παρατάξεις κλπ).
Η όποια ωφέλεια από την ανθρωπιστική προσφορά,
καταργεί αυτόματα την αξία της πράξης και χάνεται το μεγαλείο της αλληλεγγύης
και της ανθρωπιάς.
Ειδικά τις μέρες αυτές, που είναι μεν γιορτινές, όχι
όμως για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας που βιώνει, στην
κυριολεξία, την φτώχεια και την εξαθλίωση, οι γιορτές θα είναι ακόμη πιο
δύσκολες, αφού τις μέρες αυτές η ανέχεια και η δυστυχία γίνονται ακόμα πιο έντονα.
Ο κάθε άνθρωπος, είτε ως άτομο είτε ως συλλογική
έκφραση, οφείλει να εκδηλώσει την αλληλεγγύη και την ευαισθησία του, χωρίς
«τυμπανοκρουσίες», κοινοποιήσεις και δημοσιότητα, αλλά με αίσθημα ευθύνης και
συμπαράστασης στον συνάνθρωπο, όπως αναφέρει και η Ευαγγελική ρήση «Μη γνώτω
η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου».
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;