…Ρωτάτε,
γιατί μνημονεύουμε τους «κεκοιμημένους». Γιατί έτσι διδαχθήκαμε από την
αγία Εκκλησία μας. Γιατί έτσι παραλάβαμε από τους θεοφώτιστους και
πνευματοφόρους πατέρες μας. Γιατί έτσι γινόταν και γίνεται σε όλους τους
χριστιανικούς αιώνες, από την αποστολική εποχή μέχρι σήμερα.…Όσο
για κείνον τον φιλοτάραχο, που όλο τέτοια θέματα σκαλίζει, πέστε του
θαρρετά: Άκου, ανόητε! Οι νεκροί ζουν! Και η επικοινωνίας μας μαζί τους
δεν έχει διακοπεί! ... Ο θάνατος δεν μας χωρίζει!
Σε τι τους ωφελούν οι προσευχές μας,
αφού έχει «ήδη αποφασιστεί» η κατάταξή τους είτε στον παράδεισο είτε
στην κόλαση; αναρωτιέστε. Αλλά μέχρι τη γενική κρίση, ο κολασμός μιας
ψυχής δεν είναι οριστικά αποφασισμένος. Ώσπου να αποφανθεί τότε
ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ ο μόνος Κριτής, κανέναν δεν μπορούμε να θεωρούμε τελειωτικά
καταδικασμένο. Γι” αυτό, ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΡΗ
ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΕΛΕΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ
ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑ.
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;