Είναι κοντά μου εδώ κι ο Αϊ – Γιώργης
ο μόνος μου γείτονας. Κατοικεί
στο εκκλησάκι που χτίσαν γι’ αυτόν
και το άσπρο του άλογο οι πρόγονοι.
Κι από τότε δεν επαψε να δέχεται
πότε μικρές ανεμώνες, πότε χρυσάνθεμα
και πότε μυρτιές που του φέρνουνε
οι επισκέπτες του. Πηγαίνω κ’ εγώ,
τον βλέπω συχνά, αλλά μόνο
σαν φίλος του. Δεν μου χρειάστηκε
τίποτα. Μου εδόθη εξαρχής ό,τι
είχα ανάγκη να πορέψω
το βίο μου.
Κ’ έχω μέσα μου ακόμη ψωμί καί νερό.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;