«Μια φορά
και ένα καιρό ήταν μια μηλιά που αγαπούσε ένα αγοράκι». Έτσι αρχίζει
αυτό το όμορφο παραμύθι που το διαβασμά του αφήνει τη γεύση μιας
αξέχαστης ευαισθησίας.
Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια
απ τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της... κι η μηλιά ήταν
ευτυχισμένη. Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ το
δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;