Ελλογα όντα που επιλέγουν ελεύθερα

ΧΑΡΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ*

Ας ξεκινήσουμε με το αυτονόητο. Σε μια κομβική για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας στιγμή, με τη διαπραγμάτευση να βρίσκεται στο πλέον κρίσιμο σημείο της, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος κ. Νίκος Φίλης, με λόγο διχαστικό, επιλέγει συνειδητά να αναδείξει ως κυρίαρχο ζήτημα για την ελληνική κοινωνία αυτό της μεταφοράς του ιερού λειψάνου της Αγίας Βαρβάρας στο εκκλησάκι του αντικαρκινικού νοσοκομείου «Αγιος Σάββας». Κίνηση που γι’ αυτόν συνιστά «εμπόριο λειψάνων... που παραπέμπει σε περιόδους Μεσαίωνα». Πολλά λόγια και κανένας λόγος από έναν διαπρύσιο κήρυκα του δήθεν ορθού λόγου.

Δηλαδή, ενός επαρχιώτικου ορθολογισμού α λα γκρεκ που πιθηκίζει λογικές άλλων κοινωνιών, οι οποίες έχουν χτιστεί με διαφορετικά υλικά και έχουν διαφορετική ιστορία.

Ο ορθολογισμός από τη φύση του δεν εμπεριέχει συναισθηματικές εξάρσεις και άρα δεν καταφεύγει στην εύκολη και φτηνή χλεύη του συναισθήματος των άλλων. Ούτε κουβαλά βαριές ιδεοληψίες ούτε κοντόφθαλμος και μικρόψυχος είναι και άρα δεν ειρωνεύεται, δεν υβρίζει, δεν προσβάλλει.

Και σαφέστατα δεν είναι καθεστωτικός. Δεν ορίζει το «σωστό» και το «λάθος», ούτε παραμετροποιεί κατά το δοκούν τα όρια συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, όπως είναι η θρησκευτική ελευθερία. Ούτε εξουσιαστικός είναι, χωρίς τον παραμικρό σεβασμό σε παραδόσεις και ιδιοπροσωπίες που κουβαλά το ελληνικό έθνος, ως πολύτιμη παρακαταθήκη, εδώ και αιώνες.

Ο κ. Φίλης θεωρεί ότι μόνον αυτός (και όσοι φυσικά συμφωνούν μαζί του) κατέχει την απόλυτη αλήθεια και γι’ αυτό, όχι μόνο δεν μπαίνει στον κόπο να ρωτήσει ο ίδιος τους ασθενείς που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο εάν επιθυμούν ή όχι τη μεταφορά του ιερού λειψάνου, αλλά, ουσιαστικά, διακωμωδεί την πίστη τους και απαξιώνει, ως ειδωλολατρική και διανοητικά ευτελή, την προσδοκία του θαύματος. Η λαϊκή θρησκευτικότητα και οι εκφάνσεις της αποτελούν για τον κ. Φίλη αμάρτημα μέγα, το οποίο μόνον οι «θυσίες» στον βωμό ενός δήθεν αριστερού αντικληρικαλισμού μπορούν να θεραπεύσουν.

Φάρμακα, όχι κερί

Οι άνθρωποι όλων των ηλικιών που, κατά χιλιάδες, συρρέουν στην Αγία Βαρβάρα και υπομονετικά περιμένουν ώρες πολλές για να προσκυνήσουν και επιλέγουν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, να αγοράζουν με τον οβολό τους, όχι κερί για την Αγία, αλλά φάρμακα για τους συνανθρώπους μας, που ούτε αυτά έχουν την οικονομική δυνατότητα να προμηθευτούν, είναι, στη λογική του κ. Φίλη, άβουλο πόπολο στα χέρια πονηρών κληρικών που εμπορεύονται την ελπίδα. Οχι έλλογα όντα που επιλέγουν ελεύθερα να αναπτύσσουν τη θρησκευτική τους συνείδηση και να λατρεύουν τον Θεό με όποιον τρόπο αισθάνονται.

Και οι συμπολίτες μας που νοσηλεύονται στον «Αγιο Σάββα» και δοκιμάζονται, διαλεγόμενοι με τον φόβο του θανάτου, απλά μελλοθάνατοι, για τους οποίους η επιστήμη έκανε ό,τι μπορούσε, απελπισμένοι που προσφεύγουν στην προσκύνηση των «ειδώλων». Οχι ψυχές που με την πίστη τους ζητούν ανακούφιση από τον πόνο και γαλήνη.

Αλήθεια, αυτή η προσέγγιση επιδιώκει να χαρακτηρίζεται προοδευτική και «προχωρημένη»; Ή μήπως «χρωματίζεται» από το πιο πυκνό σκοτάδι ενός ιδεολογικού μεσαίωνα, που επιχειρεί να κάψει στην πυρά του οτιδήποτε αντίθετο με τις παραδοχές του, οι οποίες, ούτε λίγο ούτε πολύ, συνιστούν ένα ιδιόμορφο «ευαγγέλιο»;

Καμία κοινωνία δεν προχωράει μπροστά, ιδιαίτερα σε συλλογικούς σχηματισμούς, όπως είναι η Ευρώπη, μηρυκάζοντας πολυκαιρισμένες καραμέλες ξένης κοπής και ευτελίζοντας δομικά στοιχεία της ταυτότητάς της.

Το χώμα που πατάμε δεν το φτύνουμε και τις αρχές που συνθέτουν την ιδιοπροσωπία μας δεν τις αποκαθηλώνουμε χάριν μιας ξεπερασμένης και βαθύτατα λαϊκιστικής ρητορικής. Πράγματα απλά για τους «πνευματικά καθυστερημένους» πιστούς, αλλά δυσνόητα για όσους προσκυνούν το μηδέν και απεχθάνονται το άπειρο.

* Ο κ. Χάρης Κονιδάρης είναι διευθυντής Τύπου, Ενημέρωσης και Επικοινωνίας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

πηγή