Το ξέφραγο αμπέλι της Τασίας και του Πάνου

Οσο η γενναία συγκυβέρνησή μας προσπαθεί να μας πείσει ότι οκτώ δισ. ευρώ είναι λιγότερα από 900.000.000 ευρώ, η πλημμυρίδα απρόσκλητων μουσαφιραίων στα νησιά συνεχίζεται.

Ο μεγαλύτερος trafficker στον κόσμο, το Σώμα Υλικού Πολέμου του ISIS, το κράτος-συμμορία της Αγκυρας, ως άμεσος συνεργός των μακελάρηδων, συντελεί στη «δημιουργία» των προσφύγων και ύστερα, αγκαλιά με τη μαφία, τους γδέρνει και τους αρμέγει μερικές χιλιάδες δολάρια κατά κεφαλή και τους περνάει στο κράτος της αφασιακής Τασίας, που έχει συνέταιρο τον αγέρωχο Πάνο.

Οι πελάτες του δουλεμπόρου Ερντογάν και των πασάδων του ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Η μία είναι δυστυχείς Σύριοι και Ιρακινοί, αληθινοί πρόσφυγες πολέμου. Χριστιανοί, αλαουίτες φεύγουν τρέχοντας, μαζεύοντας τα παιδιά τους, όλες τις οικονομίες και τα τιμαλφή τους, αφού έχουν δει να κόβονται κεφάλια σαν ραπανάκια, κάθε είδους βαρβαρότητα, λεηλασία και ταπείνωση.

Είναι άνθρωποι που βρίσκονται σε πραγματική κατάσταση ανάγκης, που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις από τις διεθνείς συμβάσεις αλλά και τον ανθρωποκεντρισμό του Ελληνισμού και, τάχα, όλου του ευρωπαϊκού πολιτισμού για προστασία και άσυλο. Αυτοί δε οι αληθινοί πρόσφυγες συνήθως έχουν διαβατήριο κι εν γένει φυλάνε ως κόρη οφθαλμού τα ταξιδιωτικά έγγραφα τους, διότι έχουν ισχυρούς νομικούς λόγους να αποδεικνύουν ποιοι είναι και ότι όντως έρχονται διωκόμενοι από τόπους σφαγής και μαρτυρίου.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, ορισμένοι χριστιανοί, όπως εμείς, είναι αυτονόητη η συνδρομή μας. Το μέγεθος όμως της ροής είναι ευθέως αντίστροφο της μικρής χώρας μας και των οικονομικών πόρων μας. Αρα κατεπείγουσα η πανευρωπαϊκή συνδρομή σε χρήμα και άλλα υλικά μέσα και, επίσης, η διεκδίκηση της κατανομής αυτών των ανθρώπων ανά χώρα της Ε.Ε. με βάση τον πληθυσμό και την οικονομική ευρωστία.

Δεν μπορούμε να τους περιθάλψουμε όλους εμείς.

Εκτός όμως από αυτούς, υπάρχει και η ροή του γνωστού πλήθους Πακιστανών, Μπανγκλαντεσιανών, Αφρικανών κ.λπ., κυρίως σουνίτες μουσουλμάνοι, που απλώς αναζητούν καλύτερη τύχη στην Ευρώπη, και μια μειοψηφία τους πεδίο εγκληματικής δράσης. Είναι οικονομικοί μετανάστες, κάποιοι λίγοι «τουρίστες» του εγκλήματος, δεν διώκονται από κανέναν, κινούμενοι από τη φτώχεια και την ελπίδα καλύτερης ζωής ή απλώς παράνομου κέρδους.

Αυτοί συνήθως καταστρέφουν τα έγγραφά τους, για να επικαλεστούν ψευδή στοιχεία ονόματος, καταγωγής, ηλικίας.

Στους εκατοντάδες που περνάνε με το αζημίωτο κάθε μέρα οι Τούρκοι στα νησιά μας κανείς δεν ξέρει πόσοι και ποιοι μπορεί ενδεχομένως να είναι τζιχαντιστές, δουλέμποροι, ναρκέμποροι, νταβατζήδες, πράκτορες ή οτιδήποτε άλλο.

Πάντως, όλους μα όλους, απελπισμένους πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες, τους οδηγούν σαν κοπάδια στις ακτές και τους διεκπεραιώνουν απέναντι έναντι κέρδους οι συμμορίες δουλεμπόρων, με την εποπτεία και διευκόλυνση που τους παρέχει το κράτος-συμμορία.

Η ζημιά στον τουρισμό, στην κοινωνική συνοχή και γαλήνη, η καταπόνηση του προσωπικού και η εξάντληση πόρων και υποδομών δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση. Ο πόλεμος υπήρχε και πριν, αυτό όμως που προκάλεσε το ανθρώπινο τσουνάμι ήταν το μήνυμα ανομίας και αφασίας που εξέπεμπε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τις θέσεις του και ως κυβέρνηση με τις πράξεις του, με τη συναυτουργία των ΑΝ.ΕΛ. Διότι δεν μπορεί να κόπτεσαι για τον ΦΠΑ στα νησιά και να σφυρίζεις κλέφτικα για την… απόβαση της Νορμανδίας που γίνεται καθημερινά στις ακτές μας. Η συγκυβέρνηση τους έγνεφε και τους γνέφει, οπότε ειδικά οι λαθρομετανάστες διαλέγουν τον εύκολο δρόμο. Το κλείσιμο των κέντρων κράτησης ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα και συνεχίζεται με ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις. Και η κοινωνία, απορροφημένη στην αγωνία της οικονομίας, παρατηρεί το θέμα ως μόνιμο πλέον κομμάτι των δελτίων ειδήσεων. Σε λίγο θα το θεωρούμε και αυτονόητο.

Υπάρχουν αρκετοί παλαβοί και ιδεοληπτικοί ψυχάκηδες στην κυβέρνηση, σε κόμματα, ΜΚΟ, βαρεμένοι «αντιρατσιστές», που θεωρούν καλό να γίνουμε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφύγων και λαθρομεταναστών, μια πολυπολιτισμική κουρελού. Ετσι θα ξεσκίσουν, νομίζουν, το μισητό έθνος και την ταυτότητά του, θα γίνουμε όλοι «αδέρφια» και διεθνιστές βεριτάμπλ. Είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι των δουλεμπόρων και του τουρκικού ισλαμοφασισμού και ορισμένοι βγάζουν και μεροκάματο από τον επαγγελματικό αντιρατσισμό, ενίοτε γίνονται υποκινητές και συνεργοί σε παράνομες συμπεριφορές των μουσαφιραίων. Κι όλο αυτό καταλήγει ρατσιστικά σε βάρος των αληθινών προσφύγων, που περιμένουν στην ουρά πίσω από πρόσφυγες «μαϊμού».

Είναι όμως καιρός, μαζί με την απαίτηση υλικής συνδρομής και κατανομής ανά χώρα των αληθινών προσφύγων, να θέσουμε σε κάθε διεθνές βήμα και όργανο το αληθινό ζήτημα: την τιμωρία, τις κυρώσεις σε βάρος του μεγαλύτερου δουλεμπόρου, της Τουρκίας, και την πανστρατιά της Δύσης και κάθε άλλης δύναμης στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή για τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους και κάθε συμμάχου του. Αν η Ευρώπη, η Δύση, καθεύδει και θέλει να βγάλει τα μάτια της, εμείς δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς στον αργό θάνατο της κοινωνίας μας, στην ταχεία υπονόμευση της εθνικής ασφάλειάς μας. Το ζήτημα αυτό, ας το καταλάβουμε, είναι απείρως σημαντικότερο από τον ΦΠΑ και την όποια συμφωνία.  

Οσο η γενναία συγκυβέρνησή μας προσπαθεί να μας πείσει ότι οκτώ δισ. ευρώ είναι λιγότερα από 900.000.000 ευρώ, η πλημμυρίδα απρόσκλητων μουσαφιραίων στα νησιά συνεχίζεται.

Ο μεγαλύτερος trafficker στον κόσμο, το Σώμα Υλικού Πολέμου του ISIS, το κράτος-συμμορία της Αγκυρας, ως άμεσος συνεργός των μακελάρηδων, συντελεί στη «δημιουργία» των προσφύγων και ύστερα, αγκαλιά με τη μαφία, τους γδέρνει και τους αρμέγει μερικές χιλιάδες δολάρια κατά κεφαλή και τους περνάει στο κράτος της αφασιακής Τασίας, που έχει συνέταιρο τον αγέρωχο Πάνο.

Οι πελάτες του δουλεμπόρου Ερντογάν και των πασάδων του ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Η μία είναι δυστυχείς Σύριοι και Ιρακινοί, αληθινοί πρόσφυγες πολέμου. Χριστιανοί, αλαουίτες φεύγουν τρέχοντας, μαζεύοντας τα παιδιά τους, όλες τις οικονομίες και τα τιμαλφή τους, αφού έχουν δει να κόβονται κεφάλια σαν ραπανάκια, κάθε είδους βαρβαρότητα, λεηλασία και ταπείνωση.

Είναι άνθρωποι που βρίσκονται σε πραγματική κατάσταση ανάγκης, που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις από τις διεθνείς συμβάσεις αλλά και τον ανθρωποκεντρισμό του Ελληνισμού και, τάχα, όλου του ευρωπαϊκού πολιτισμού για προστασία και άσυλο. Αυτοί δε οι αληθινοί πρόσφυγες συνήθως έχουν διαβατήριο κι εν γένει φυλάνε ως κόρη οφθαλμού τα ταξιδιωτικά έγγραφα τους, διότι έχουν ισχυρούς νομικούς λόγους να αποδεικνύουν ποιοι είναι και ότι όντως έρχονται διωκόμενοι από τόπους σφαγής και μαρτυρίου.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, ορισμένοι χριστιανοί, όπως εμείς, είναι αυτονόητη η συνδρομή μας. Το μέγεθος όμως της ροής είναι ευθέως αντίστροφο της μικρής χώρας μας και των οικονομικών πόρων μας. Αρα κατεπείγουσα η πανευρωπαϊκή συνδρομή σε χρήμα και άλλα υλικά μέσα και, επίσης, η διεκδίκηση της κατανομής αυτών των ανθρώπων ανά χώρα της Ε.Ε. με βάση τον πληθυσμό και την οικονομική ευρωστία.

Δεν μπορούμε να τους περιθάλψουμε όλους εμείς.

Εκτός όμως από αυτούς, υπάρχει και η ροή του γνωστού πλήθους Πακιστανών, Μπανγκλαντεσιανών, Αφρικανών κ.λπ., κυρίως σουνίτες μουσουλμάνοι, που απλώς αναζητούν καλύτερη τύχη στην Ευρώπη, και μια μειοψηφία τους πεδίο εγκληματικής δράσης. Είναι οικονομικοί μετανάστες, κάποιοι λίγοι «τουρίστες» του εγκλήματος, δεν διώκονται από κανέναν, κινούμενοι από τη φτώχεια και την ελπίδα καλύτερης ζωής ή απλώς παράνομου κέρδους.

Αυτοί συνήθως καταστρέφουν τα έγγραφά τους, για να επικαλεστούν ψευδή στοιχεία ονόματος, καταγωγής, ηλικίας.

Στους εκατοντάδες που περνάνε με το αζημίωτο κάθε μέρα οι Τούρκοι στα νησιά μας κανείς δεν ξέρει πόσοι και ποιοι μπορεί ενδεχομένως να είναι τζιχαντιστές, δουλέμποροι, ναρκέμποροι, νταβατζήδες, πράκτορες ή οτιδήποτε άλλο.

Πάντως, όλους μα όλους, απελπισμένους πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες, τους οδηγούν σαν κοπάδια στις ακτές και τους διεκπεραιώνουν απέναντι έναντι κέρδους οι συμμορίες δουλεμπόρων, με την εποπτεία και διευκόλυνση που τους παρέχει το κράτος-συμμορία.

Η ζημιά στον τουρισμό, στην κοινωνική συνοχή και γαλήνη, η καταπόνηση του προσωπικού και η εξάντληση πόρων και υποδομών δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση. Ο πόλεμος υπήρχε και πριν, αυτό όμως που προκάλεσε το ανθρώπινο τσουνάμι ήταν το μήνυμα ανομίας και αφασίας που εξέπεμπε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τις θέσεις του και ως κυβέρνηση με τις πράξεις του, με τη συναυτουργία των ΑΝ.ΕΛ. Διότι δεν μπορεί να κόπτεσαι για τον ΦΠΑ στα νησιά και να σφυρίζεις κλέφτικα για την… απόβαση της Νορμανδίας που γίνεται καθημερινά στις ακτές μας. Η συγκυβέρνηση τους έγνεφε και τους γνέφει, οπότε ειδικά οι λαθρομετανάστες διαλέγουν τον εύκολο δρόμο. Το κλείσιμο των κέντρων κράτησης ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα και συνεχίζεται με ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις. Και η κοινωνία, απορροφημένη στην αγωνία της οικονομίας, παρατηρεί το θέμα ως μόνιμο πλέον κομμάτι των δελτίων ειδήσεων. Σε λίγο θα το θεωρούμε και αυτονόητο.

Υπάρχουν αρκετοί παλαβοί και ιδεοληπτικοί ψυχάκηδες στην κυβέρνηση, σε κόμματα, ΜΚΟ, βαρεμένοι «αντιρατσιστές», που θεωρούν καλό να γίνουμε ένα απέραντο στρατόπεδο προσφύγων και λαθρομεταναστών, μια πολυπολιτισμική κουρελού. Ετσι θα ξεσκίσουν, νομίζουν, το μισητό έθνος και την ταυτότητά του, θα γίνουμε όλοι «αδέρφια» και διεθνιστές βεριτάμπλ. Είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι των δουλεμπόρων και του τουρκικού ισλαμοφασισμού και ορισμένοι βγάζουν και μεροκάματο από τον επαγγελματικό αντιρατσισμό, ενίοτε γίνονται υποκινητές και συνεργοί σε παράνομες συμπεριφορές των μουσαφιραίων. Κι όλο αυτό καταλήγει ρατσιστικά σε βάρος των αληθινών προσφύγων, που περιμένουν στην ουρά πίσω από πρόσφυγες «μαϊμού».

Είναι όμως καιρός, μαζί με την απαίτηση υλικής συνδρομής και κατανομής ανά χώρα των αληθινών προσφύγων, να θέσουμε σε κάθε διεθνές βήμα και όργανο το αληθινό ζήτημα: την τιμωρία, τις κυρώσεις σε βάρος του μεγαλύτερου δουλεμπόρου, της Τουρκίας, και την πανστρατιά της Δύσης και κάθε άλλης δύναμης στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή για τη συντριβή του Ισλαμικού Κράτους και κάθε συμμάχου του. Αν η Ευρώπη, η Δύση, καθεύδει και θέλει να βγάλει τα μάτια της, εμείς δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς στον αργό θάνατο της κοινωνίας μας, στην ταχεία υπονόμευση της εθνικής ασφάλειάς μας. Το ζήτημα αυτό, ας το καταλάβουμε, είναι απείρως σημαντικότερο από τον ΦΠΑ και την όποια συμφωνία.  

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης