του Γιώργου Καραμπελιά
Οι κ.κ. Βερέμης, Αλιβιζάτος, Καμίνης, Καφετζόπουλος Ράμφος, Μπουτάρης, διαμαρτύρονται πώς και γιατί, ξαφνικά, η πλειοψηφία των νέων –όπως, τουλάχιστον, συνάγεται από τις δημοσκοπήσεις– στηρίζει φανατικά και οπαδικά το ΟΧΙ, σε μια υπέρτατη έκφραση ωχαδερφισμού και απόλυτης αδιαφορίας για το μέλλον της χώρας. Δεν θα έπρεπε όμως να διαμαρτύρονται αλλά μάλλον να πανηγυρίζουν. Διότι είναι τα παιδιά τους, αυτά που κατασκεύασαν μέσα σε τουλάχιστον δυόμισι δεκαετίες εθνομηδενισμού, καλλιέργειας μίσους για τη χώρα τους και για οποιεσδήποτε συλλογικές αξίες, ατομικισμού και χυδαίας κατασυκοφάντησης όσων εξέφραζαν αντίθετη άποψη.
Σήμερα, που το κύμα στρέφεται εναντίον τους, και είναι οι ομογάλακτοι αδερφοί τους, Λιάκος, Σία Αναγνωστοπούλου, Γιαννουλόπουλος κ.ά., που αναλαμβάνουν την καθοδήγηση των εθνομηδενιστικών δημιουργημάτων τους, διαμαρτύρονται και απορούν.
Για πρώτη φορά ήρθαν αντιμέτωποι με αυτό το φαινόμενο, ως ο Φρανκεστάιν με το δημιούργημά του, το 2008, όταν όλα τα παιδιά των Βορείων Προαστίων, μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, έκαναν την πρόβα τζενεράλε μιας μηδενιστικής εκτόνωσης. Ήταν τα παιδιά τους και, εξάλλου, αυτά σέρνουν από τη μύτη και τους πατεράδες τους, τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όπου αιώνιοι “ρεφορμιστές” σαν τον Βούτση έγιναν επαναστάτες, όσο και στα ανώτερα μεσαία στρώματα της «καλοστεκούμενης» κοινωνίας γενικότερα. Ως απάντηση στα Βόρεια Προάστια, ήρθε και η εξίσου μηδενιστική φασίζουσα εξέγερση του Αγ. Παντελεήμονα των νεαρών Χρυσαυγιτών, οι οποίοι διογκώθηκαν στις συνθήκες της κρίσης, ενσωματώνοντας τα πληβειακά και λούμπεν στοιχεία της νεολαίας.
Και τώρα, για πρώτη φορά, βρίσκονται μαζί. Ας μη διαμαρτύρονται, λοιπόν, και ας μην απορούν όλοι οι «ευρωπαϊστές», εθνομηδενιστές, οι οποίοι πίστεψαν πως η συμμετοχή στην Ευρώπη προϋποθέτει την εξαφάνιση της εθνικής ταυτότητας και της έννοιας του εθνικού συμφέροντος και όχι το αντίστροφο: Διότι, μόνο όποιοι έχουν ισχυρή εθνική ταυτότητα μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα και οργανικά και σε οποιεσδήποτε άλλες ευρύτερες ενότητες. Μόνο όποιοι έχουν συνείδηση της ιδιοπροσωπίας τους, συνάπτουν συμμαχίες με άλλους και δεν πασχίζουν να εξαλείψουν αυτή την ιδιοπροσωπία. Διαφορετικά, διαλύουν την πολιτειότητα του εθνικού σώματος και κατ’ εξοχήν της νεολαίας, η οποία μεταβάλλεται σε ένα σύνολο αγραμμάτων οπαδών, χωρίς αρχές, οικογένεια και πατρίδα, ανίκανο να αντιδράσει, θετικά και αποτελεσματικά, σε κάθε νέα πρόκληση.
Και μόνο εκείνοι οι νέοι που, παρά την προπαγάνδα
σας, κατόρθωσαν, με δυσκολία και μέσα από σκολιούς δρόμους, να
διατηρήσουν και την τόλμη της νιότης τους και την αρετή που αρνείται τη
διχόνοια, θα αποτελέσουν ίσως τη μαγιά για μια νεολαία, ελπίδα της χώρας
τους αύριο. Άμποτες.
ΥΓ Όσο για εκείνους που κατήγγελλαν, για
δεκαετίες υποτίθεται, τόσο την Ρεπούση, τον Λιάκο και τον Βερέμη, όσο
και τον εθνομηδενισμό της νεολαίας που αυτοί εξέτρεφαν, και σήμερα
συντάσσονται με τους εθνομηδενιστές και τους φασίστες, και μάλιστα με
πατριωτικά επιχειρήματα, μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
Αρκετοί
από αυτούς είναι και εκπαιδευτικοί, και όταν δεν ασχολούνται με τον
μισθό τους, που φρόντισε να τους τον καταβάλει ο Τσίπρας, ενώ οι
υπόλοιποι Έλληνες λιμοκτονούν, καλό θα είναι να ασχοληθούν και λίγο με
το τί παράγει το εκπαιδευτικό σύστημα, που υπηρετούν και το οποίο
κατήγγελλαν μέχρι χθες. Αλλά για τις ευθύνες που αναλαμβάνουν, από την
Δευτέρα…
πηγή 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;