Με
αφορμή την χθεσινή επίσκεψη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αιτωλίας &
Ακαρνανίας κ. Κοσμά στο Αρχοντοχώρι, αλλά και τις προηγούμενες σε Πάλαιρο, Βόνιτσα,
Αετό και Άγιο Νικόλαο Κατούνας, αποτυπώνονται κάποιες σκέψεις, οι οποίες δεν τρέφουν
ψευδαισθήσεις ότι θα κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο, αλλά εκφράζουν μια βαθύτερη
ανάγκη για προβολή διαφορετικών προτύπων από αυτά που επικρατούν.
Όταν
βλέπεις έναν Επίσκοπο να επισκέπτεται ακόμα και τα πιο μικρά και ξεχασμένα από
κάθε αρμόδιο ακριτικά χωριά, μιας από τις μεγαλύτερες Μητροπόλεις της χώρας και
να γίνεται δεκτός από τους κατοίκους με ροδοπέταλα (προ ημερών στη Φλωριάδα Βάλτου),
θαυμασμό, συγκίνηση και ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό του μπορείς να αισθανθείς. «Δεδεμένος
τω πνεύματι» (Πρ. κ΄, 22) πορεύεται και κηρύττει την Αλήθεια! Πόσο διδάσκουν τα
λεγόμενά του! Ξεκουράζουν και δίνουν θάρρος! Σαν λαϊκός αλλά και σαν κληρικός φέρει
το όνομα του αγίου των σκλάβων, του μεγαλύτερου αγίου των νεωτέρων χρόνων της πατρίδας
μας, του αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Δεν θα πούμε ότι είναι τυχαίο… Δεν υπάρχει τύχη.
Τύχη λέμε την άγνοιά μας να ερμηνεύσουμε αυτό που συμβαίνει, για ποιο λόγο
συμβαίνει. Είναι η ευθύνη που φέρει ως Ποιμενάρχης μιας Μητρόπολης που έχει
προστάτη τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον τιμά. Τιμή αγίου σημαίνει μίμησης αγίου.
Τότε ένας καλόγερος γύριζε όλη την σκλαβωμένη Ελλάδα και μιλούσε για Χριστό,
για ψυχή, για οικογένεια και άνοιγε σχολεία. Σήμερα ένας Δεσπότης σε μια
σκλαβωμένη από την πνευματική αλλοτρίωση και ηθική αποχαύνωση Ελλάδα κηρύττει τις
ίδιες αιώνιες αξίες. Συγκλονίζει ο λόγος του για την διαπαιδαγώγηση των νέων, όταν
απευθύνεται στην μάνα και η φωνή του ταρακουνά τα σωθικά σου. «Μετά δακρύων
νουθετών ένα έκαστον» (Πρ. κ΄, 31). Πιστός στην ιερά Παράδοση με κάθε
ποιμαντορική του εγκύκλιο θεολογεί και μας παραδίδει μια ομολογία πίστεως.
Σήμερα
όπου η συντεταγμένη Πολιτεία, η οποία κατά κανόνα αποτελείται από «νάνους»,
άμεσα και έμμεσα με την αθεΐα, προσπαθεί να μας πείσει ότι είμαστε απόγονοι των
πιθήκων, αυτός προβάλλει το Ευαγγέλιο και αντιτάσσεται στην σαρκοποίηση και στον
κίνδυνο κτηνοποιήσεως μας. Δόξα τω Θεώ, που στην πνιγμένη από τις αναθυμιάσεις της
αμαρτίας, της αστοχίας και της παρακμής κοινωνία μας υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι
για να μας ξυπνήσουν από τον λήθαργο και την ανοησία.
Αυτούς τους οδηγούς και τέτοια πρότυπα
έχουμε ανάγκη!
Καλή Παναγιά
Κατούνα Κου πε πε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;