Μαριάνθη Ντεβάκη
Τρίτη 18 Αυγούστου 2015
Πιαστήκαμε απ’ τα χέρια ,με τα κεφάλια μας λουσμένα στο φως του μεσημεριού . Τόσο σφιχτά με κρατούσαν που με πονούσαν τα χεράκια τους . Τόσο μας χρύσωνε το φως που ξεχάσαμε τη φτώχεια μας. ...τόσο μας ψιθύριζε μυστικά , να μας αγγίξει ...να μας νιώσει ήθελε , τη θλίψη που κύλησε & πάγωσε στα μάγουλά μας, να ζεστάνει με το δικό του άγγιγμα το φως ...
Μαριάνθη Ντεβάκη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;