«Ο ταπεινός είναι ο πλούσιος που δεν κινδυνεύει από πτώχευση»

 Ο παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής Δημήτρης Καραγιάννης γράφει στο βιβλίο του "Ρωγμές και Αγγίγματα", για το εάν ταπείνωση είναι, να είσαι γκρίζος άνθρωπος. Ένα συγκλονιστικό κείμενο…


 

«Τι μπορεί να σημαίνει η ταπείνωση σ' έναν κόσμο που έχει αυτοπροσδιορισθεί ως κοινωνία της αγοράς; Σε μια κοινωνία που, έχοντας ως στόχο της το κέρδος πουλάει το κάθε τί; Η διαφήμιση και το marketing δεν αφορούν μόνο κάποια καταναλωτικά προϊόντα, αλλά και την πολιτική, τις τέχνες, τον αθλητισμό, ακόμη και την φιλανθρωπία. Πώς μπορεί κάποιος, σε έναν κόσμο που έχει αποθεώσει την προβολή και τις δημόσιες σχέσεις, να αναφέρεται στην ταπείνωση δίχως να είναι γραφικός; Πώς να προβληθεί η ταπεινότητα ως αξία, όταν ο όρος ταπεινός παραπέμπει σ' έναν κακομοίρη, καημένο, μίζερο και απομονωμένο άνθρωπο, που δεν έχει επιτύχει κάτι σημαντικό ή, αν καταφέρει κάτι, δεν θα το χαρεί, αφού αν το αναγνωρίσει ως σημαντικό, τότε θα έχει υπερηφανευθεί;

Είναι ταπεινός ο άνθρωπος που δεν έχει κοπιάσει επιμελημένα, ώστε να ολοκληρώσει ένα έργο; Είναι ταπεινός ο άνθρωπος που δεν έχει βιώσει έντονα ευχαριστιακά κάποιο τομέα της ζωής όπως εργασία, επιστήμη, τέχνες, σπορ, έρωτα, οικογένεια; Η αναγνώριση της προσπάθειας σημαίνει και το γκρέμισμα της πνευματικότητας; 

η συνέχεια εδώ