Μην παίζετε με τα σπίρτα δίπλα στην μπαρουταποθήκη...

Του Κώστα Στούπα

Γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει

Την πλέον σωστή διατύπωση του προσφυγικού προβλήματος την είχε εκφράσει παλαιότερα ο κ. Αλέκος Αλαβάνος, όταν είχε υποστηρίξει πως η επιστροφή στη δραχμή αποτελεί ένα λόγο να μην έρχονται οι μετανάστες από τριτοκοσμικές χώρες στην Ελλάδα.

Σωστά. Αν γίνουμε φτωχότεροι από αυτούς, δεν θα έρχονται εδώ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ποιος θα ήθελε να πάει λαθραία στη Βουλγαρία του Ζίβκωβ ή την Κούβα του Κάστρο;

Ο πρωθυπουργός της χώρας που ξεκίνησε ως πολιτικό τέκνο του κ. Αλαβάνου σε μια λυρική αποστροφή επίδειξης αντιευρωπαϊκού πολιτικού λόγου πριν λίγες μέρες μίλησε αναλόγως:

"Τις τελευταίες ημέρες τα κύματα δεν ξεβράζουν στις ακτές μας μόνο σορούς ανθρώπων, αλλά ξεβράζουν τον ίδιο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό", δήλωσε από το βήμα της Βουλής ο Αλέξης Τσίπρας.

Στην ίδια ομιλία συμπλήρωσε πως: "Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση. Ο ελληνικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, αλλά πλούσιος σε αξίες και σε ανθρωπιά. Δεν διεκδικούμε λοιπόν ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι στους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας. Μακριά από εμάς οι λογικές εκείνες που θέλουν να κοστολογήσουν την ανθρωπιά...".

Λίγες μέρες αργότερα, συγκεκριμένα χθες, κατά την επίσκεψη του κ. Σουλτς, ο Έλληνας πρωθυπουργός, άλλαξε ρότα αιτούμενος ανταλλάγματα έναντι της ανθρωπιάς: "Ενώ είμαστε αναγκασμένοι να παρέχουμε στέγη, έστω και προσωρινή, για τους πρόσφυγες, δεν είναι δυνατόν να απαιτείται από εμάς να άρουμε τους περιορισμούς στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας των Ελλήνων...".

Ο πρωθυπουργός δείχνει να αγνοεί δυο πράγματα. Το ένα είναι η σοβαρότητα της κατάστασης με το προσφυγικό και το άλλο η σοβαρότητα της κατάστασης με τα κόκκινα δάνεια, το μέγεθος των οποίων έχει παγιδεύσει τράπεζες και οικονομία σε αργό θάνατο. Χωρίς δραστική λύση του προβλήματος των κόκκινων δανείων  η οικονομία θα συνεχίζει να τρώει τα σωθικά της σε μια βασανιστική, αργή καθοδική πορεία μέχρι τελικής κατάρρευσης. Δεν είναι θέμα τι λένε οι δανειστές αλλά τι πρέπει να κάνουμε εμείς με γνώμονα το κοινό συμφέρον και το μέλλον. Δεν είναι όμως το θέμα μας σήμερα τα κόκκινα δάνεια.

Η εικόνα του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μάρτιν Σουλτς να επιβιβάζουν στο αεροπλάνο 30 πρόσφυγες για την Ευρώπη είναι μια πολύ θετική εικόνα που αναδεικνύει τη λαμπρότητα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Σε καμιά περίπτωση δεν λύνει το προσφυγικό πρόβλημα αλλά μάλλον ρίχνει λάδι στη φωτιά στο τεραστίων διαστάσεων μεταναστευτικό πρόβλημα που απειλεί να πνίξει τα επόμενα χρόνια τις ευημερούσες καπιταλιστικές δημοκρατίες της Δύσης.

Μετανάστες και πρόσφυγες δείχνουν μια προτίμηση μετεγκατάστασης στις... απάνθρωπες καπιταλιστικές οικονομίες της Δύσης (ευρωπαϊκός – δυτικός πολιτισμός...) και δεν κατευθύνονται σχεδόν προς καμία άλλη κατεύθυνση.  Αυτό το ερώτημα αποφεύγουν επιμελώς να το απαντήσουν οι ταλιμπάν του ισλάμ και του Μαρξισμού. Οι περισσότεροι δεν τολμούν ούτε καν να το θέσουν σαν ερώτημα στον εαυτό τους από το φόβο της κατάρρευσης της όλης υπόστασης εντός τους και εκτός, εντός του κοινωνικού περίγυρου όπου συμβιούν ως κρίκοι μιας αλυσίδας αυταπατών.

Στην Ελλάδα λόγω ιδεολογικής τυφλότητας μάλλον αντιλαμβανόμαστε την επόμενη μεγάλη πρόκληση η οποία θα μπορούσε να εξαφανίσει τη χώρα από το χάρτη σαν ευκαιρία για δανεικά, προκειμένου να μην παραδοθούμε στην επάρατη αγοραία καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι η μόνη που μπορεί να μας βγάλει από το τέλμα.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, την προσφυγική κρίση σαν ευκαιρία να "κλαφτούμε" στη Μέρκελ, για διευκόλυνση εκταμίευσης κάποιας δόσης 2-3 δισ. ευρώ προκειμένου η αδυναμία καταβολής των συντάξεων και των μισθών του δημοσίου να μετατεθεί για μερικούς μήνες.

Η προσφυγική κρίση που βρίσκεται σε έξαρση τους τελευταίους μήνες δεν μοιάζει να αποτελεί παρά την κορυφή ενός παγόβουνου, η βυθισμένη βάση του οποίου είναι τεράστια και απειλεί την Ευρώπη, τη Δύση και τον πολιτισμό με τεκτονικές ρωγμές, ανάλογες με αυτές που οδήγησαν στην πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Το  σημαντικότερο ζήτημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη,  δεν είναι η ελληνική χρεοκοπία, οι σκελετοί στα ντουλάπια του τραπεζικού συστήματος, το υψηλό χρέος και η διαφαινόμενη ύφεση λόγω ανάγκης αποδανειοποίησης της οικονομίας. Είναι η δημογραφική της γήρανση σε συνδυασμό με τη δημογραφική έξαρση του μουσουλμανικού τόξου που την περιβάλει.

Οι πρώτες επιπτώσεις της προσφυγικής εισβολής είναι ήδη χαρακτηριστικές και θυμίζουν σε όσους γνωρίζουν ιστορία πόσο γρήγορα οι μέρες της κοσμοπολίτικης ευημερίας μπορεί να γίνουν παρελθόν. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος είναι μακριά για να θυμίσει στους νεότερους πόσο εύκολα μια περίοδος ευημερίας μπορεί να μετατραπεί σε εφιάλτη με εκατομμύρια νεκρούς.

Ήδη, η προσφυγική εισβολή έχει γίνει αιτία διάρρηξης του ειδυλλιακού κλίματος της ΕΕ, με την Ουγγαρία να απειλεί  να κλείσει τα σύνορα, την Πολωνία όπου τις εκλογές κέρδισε ένα ευρωσκεπτικιστικό κόμμα και την Καγκελάριο της Γερμανίας να βιώνει κατάρρευση της δημοτικότητας λόγω της προσφυγικής κρίσης.

Ίσως σε λίγο καιρό δεν θα προκαλέσει έκπληξη σε κανένα αν η συνθήκη Σένγκεν σε μερικές εβδομάδες ή μήνες αποτελέσει παρελθόν και ξεκινήσει μια διαδικασία αναστροφής της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Η Ελλάδα σαν αδύναμος κρίκος θα βίωνε περισσότερο από όλους τους άλλους με καταστρεπτικό τρόπο και απομόνωση μια τέτοια εξέλιξη. Το σημαντικότερο που συμβαίνει με αυτήν την κρίση της προσφυγικής εισβολής στην Ευρώπη είναι πως η κυρίαρχη άποψη σε σχέση με τα αίτια και τις αφορμές παραμένει συγκεχυμένη.

Η κυρίαρχη άποψη είναι πως τα αίτια της κρίσης βρίσκονται στον εμφύλιο στη Συρία και το μέγεθος της πίεσης αφορά μερικές εκατοντάδες χιλιάδων Σύριων, Αφγανών, ή Ιρακινών.

Ελάχιστοι θυμούνται πως ο εμφύλιος στη Συρία ξεκίνησε κατά την περίοδο της περίφημης Αραβικής Άνοιξης, βασική αιτία της οποίας ήταν οι κοινωνικές παρενέργειες που δημιούργησε στα τέλη της περασμένης δεκαετίας η απότομη άνοδος των βασικών ειδών διατροφής.

Η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού τις τελευταίες δεκαετίες σπρώχνει προς τα πάνω τη ζήτηση για πρώτες ύλες. Η μακροπρόθεσμη ανοδική πορεία στις αγορές δεν είναι ευθύγραμμη αλλά με διακυμάνσεις. Ο υπερδιπλασιασμός της μεσαίας τάξης του πλανήτη τα τελευταία χρόνια με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των αναπτυσσόμενων χωρών δρα πολλαπλασιαστικά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Συνέπεια της Αραβικής Άνοιξης ήταν μια σειρά επαναστάσεις στις περισσότερες αραβικές χώρες. Στη Λιβύη και τη Συρία το χάος παραμένει ενώ στην Αίγυπτο η παρέμβαση του στρατού προς το παρόν έχει αποκαταστήσει την τάξη. Η άνοδος της τιμής των τροφίμων για ένα δυτικό νοικοκυριό που ξοδεύει για τρόφιμα το 20% του εισοδήματος πέρασε απαρατήρητη. Στις τριτοκοσμικές κοινωνίες όμως που για διατροφή ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος, προκάλεσε ασφυξία και κοινωνικές εντάσεις. Το καύσιμο της ραγδαίας επέκτασης της αραβικής εξέγερσης ήταν η μεγάλη αναλογία των νέων στο σύνολο του πληθυσμού. Κοινωνική δυσαρέσκεια με δεκάδες εκατομμύρια νέους στους δρόμους χωρίς απασχόληση και μέλλον, μοιάζει με σπίθα σε κάμπο γεμάτο ξερό χορτάρι.

Αυτό που συμβαίνει με τη Συρία δεν είναι κάτι αποσπασματικό αλλά πρόγευση αυτού που επωάζεται καθώς τα προβλήματα σε αυτές τις χώρες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν, ακόμη και αν υπήρχε κάποιο σχέδιο από το σύνολο της Ευρώπης ή της Δύσης.

Ο μουσουλμανικός κόσμος που περιβάλλει σαν μέγγενη την Ευρώπη αριθμεί 1,6 δισ. ανθρώπους η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων ζει σε άσχημες συνθήκες και είναι νεαρής ηλικίας. Ένα 10% αυτών να θελήσει να βρει την τύχη στην Ευρώπη, αυτή θα βουλιάξει και θα εξαφανιστεί.

Η Ελλάδα είναι μια από τις τρεις διόδους προς τη γη της επαγγελίας που ονομάζεται Ευρώπη και θα βουλιάξει πρώτη από μια τέτοια μετακίνηση.

Οι μουσουλμάνοι αυτήν τη στιγμή στην Ευρώπη είναι περί το 6% του πληθυσμού, αλλά οι εισροές και οι υψηλοί δείκτες γεννήσεων μπορεί να αλλάξουν εντελώς τα δεδομένα σε μερικές δεκαετίες. Κατά μέσο όρο στο μουσουλμανικό κόσμο οι γυναίκες γεννούν 3,1 παιδιά. Οι μουσουλμάνοι που ζουν στην Ευρώπη γεννούν 2,2 παιδιά έναντι 1,5 παιδιά που είναι ο μέσος όρος.

Επιπλέον ο μουσουλμανικός κόσμος έχει δείξει πως δεν ενσωματώνεται εύκολα στα ήθη και τους θεσμούς των κοινωνιών όπου αναζητεί μια καλύτερη τύχη. Η υλική ευημερία αυξάνει την πληθυσμιακή αναπαραγωγή και αποτελεί απειλή για την ισορροπία των κοινωνιών που φιλοξενείται.

Η Ευρώπη μοιάζει να είναι παγιδευμένη στις αρχές του δυτικού ουμανισμού και τις αριστερές προκαταλήψεις περί αλληλεγγύης και ψευδοπρολεταριακού διεθνισμού. Η κατάσταση αυτή σε συνδυασμό με τις ενοχές και την αυταπάτη πως τα αίτια της προσφυγικής πίεσης είναι οι παρεμβάσεις της Δύσης στην περιοχή για την εξασφάλιση της ομαλής ροής της ενέργειας, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα παράλυσης των δυτικών κοινωνιών μπροστά στη μεταναστευτική πίεση που αυτήν την περίοδο εκφράζεται με την προσφυγική πίεση.

Οι παρεμβάσεις της Δύσης στην περιοχή λαμβάνουν χώρα επί δεκαετίες ενώ το πρόβλημα της μεταναστευτικής ροής τώρα αρχίζει να διογκώνεται. Νωρίτερα επί αιώνες οι ισχυροί παρέμβαιναν όπου τους επέτρεπε η ισχύς τους προκειμένου να εξασφαλίσουν πολύτιμους πόρους.

Η αύξηση της ροής μουσουλμάνων στις δυτικές κοινωνίες δημιουργεί ήδη πολιτισμικές τριβές και με μαθηματική ακρίβεια φαίνεται πως οδηγεί σε πολιτισμικές συρράξεις.

Η χώρα, αλλά και η Ευρώπη φαίνεται να μην έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης της οποίας η εισβολή των προσφύγων αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου.

Κανένα τείχος ή απειλή δεν θα μπορούσε να σταματήσει μερικές δεκάδες εκατομμύρια δυστυχισμένων που θα αναζητήσουν με κίνδυνο της ζωής τους δίοδο προς τα γεμάτα ψυγεία της Δύσης. Από την άλλη η επίδειξη ουμανιστικής αλληλεγγύης απλά επιταχύνει αυτές τις ροές.

Μοιάζει με ένα πρόβλημα χωρίς λύση καθώς όλες οι μεγάλες αυτοκρατορίες και πολιτισμοί του παρελθόντος κατέρρευσαν από παρόμοιες εσωτερικές και εξωτερικές εξελίξεις.

πηγή