Στη Χάρτα ΟΗΕ για τα Παιδιά αναφέρεται το δικαίωμά τους να έχουν γονείς, ήτοι μητέρα και πατέρα
Ο,τι έρχεται απέξω δεν είναι πάντα καλύτερο, προοδευτικότερο. Ο,τι είναι καινούργιο δεν είναι σώνει και καλά υπέρτερο του παλιού. Οι Βέλγοι έχουν κόμμα παιδόφιλων, οι Γερμανοί μπορντέλα όπου κακοποιούν ζώα και πέρυσι η Ανώτατη Αρχή Δεοντολογίας κάλεσε τη νομοθετική εξουσία να αποποινικοποιήσει την αιμομιξία μεταξύ ενηλίκων, γιατί το κράτος, λένε, δεν μπορεί να επεμβαίνει στα γούστα - δικαιώματα ενηλίκων. Τρέχει ποτάμι η πρόοδος, υπερχείλισε ο Ρήνος.
Για μας τους Ελληνες η ταυτότητά μας είναι πανάρχαια, σφυρηλατημένη από μια μακρά ιστορική πορεία. Ο ελληνικός τρόπος, ένα πλαίσιο αξιών, έχει θεσμικές εκφάνσεις βασισμένες στην απλή λογική.
Η ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης και το άνοιγμα του δρόμου για την υιοθεσία, το επόμενο στάδιο, είναι ημέρα ντροπής για τον Ελληνισμό και την ελληνική Δεξιά. Δεν θα ηθικολογήσω ούτε θα κάνω θρησκευτικές αναφορές, δεν είμαι άλλωστε ειδικός, απευθυνόμενος σε άθεους, χαβαλετζήδες, κρατικοδίαιτους νεοφιλελεύθερους, μαϊμούδες που μιμούνται την Εσπερία. Κουμάντο κάνω μόνο στο δικό μου κρεβάτι. Εδώ, όμως, η συζήτηση είναι για θεσμούς και παιδιά. Αυτό μας αφορά.
Ο γάμος για το δίκαιό μας είναι μια σύμβαση που ρυθμίζει τις σχέσεις ενός άνδρα και μιας γυναίκας, όχι του Μήτσου και του Μπάμπη, όχι της Ελένης και της Εφης. Και υπάρχει λόγος. Από τον γάμο πηγάζουν κάποια προνόμια, π.χ. φορολογικά, τα οποία αποτελούν κίνητρα για τη στήριξη της οικογένειας και της τεκνογονίας. Αυτός είναι ο σκοπός θεσμού και προνομίων, η στήριξη της οικογένειας που έχει πρώτιστο σκοπό να γεννήσει και να αναθρέψει παιδιά και όχι να σε κληρονομεί η γκόμενά σου. Τα όποια προβλήματα των ομόφυλων ζευγαριών λύνονται με πληρεξούσια, διαθήκες κ.λπ.
Η φασιστική υστερική αντίδραση σε όποια διαφωνία, η γελοία καθύβριση και η κατασυκοφάντηση όποιου αρνείται αυτή τη θεσμική παρωδία γάμου, πως είναι ομοφοβικός, κρυπτογκέι, φασίστας κ.λπ., και όποια μπούρδα έχει στο ψωραλέο οπλοστάσιό της η «πολιτική ορθότητα» δεν μπορούν να κάμψουν καμία συνείδηση, δεν μπορούν να κάνουν την παρέκκλιση ευθεία ούτε να λύσουν τα εσώψυχα ή με την οικογένειά τους προβλήματα όσων ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ακόμη κι αν το κράτος επιβάλει ομόφυλο γάμο, επιδοτώντας νυφικό και τιμωρώντας όποιον δεν πάει να ρίξει ρύζι στους δυο ομόφυλους συνεύνους, ακόμη κι αν επιβάλει την υιοθεσία και δίνει αβέρτα παιδιά ως αξεσουάρ για να παίζουν τις μανάδες κάποιοι που γεννήθηκαν άνδρες, το διαφορετικό δεν θα γίνει κανονικό. Το να στερούμε με το ζόρι από ένα παιδί το μητρικό ή το πατρικό πρότυπο δεν θα γίνει ποτέ καλό, νορμάλ. Οτι υπάρχουν προβληματικές κλασικές οικογένειες, όπου παιδιά παραμελούνται ή κακοποιούνται, δεν μας δίνει το δικαίωμα να δημιουργήσουμε και άλλες προβληματικές «οικογένειες», κάνοντας πειράματα για να ικανοποιήσουμε καπρίτσια.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με τα δικαιώματα των παιδιών, υπέρτερα του συγκεκριμένου, κατ' εμέ ανύπαρκτου, «δικαιώματος» των ομόφυλων ζευγαριών να υιοθετούν. Στη Χάρτα του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Παιδιών αναφέρεται το δικαίωμά τους να έχουν γονείς, ήτοι μητέρα και πατέρα. Οποιος προοδευτικός ή νεοφιλελεύθερος ανόητος ξέχασε ή δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό ας ρωτήσει τη μάνα του. Ο εκφασισμός της κοινωνίας με την επιβολή μειοψηφικών αντιλήψεων μέσα από την τρομοκρατία και τη μαζική λογοκρισία της «πολιτικής ορθότητας» δεν είναι άλμα στο μέλλον, αλλά τρικλοποδιά μέσα στη λάσπη.
Και βέβαια, τι θα γίνει με τα δικαιώματα συμφώνου και υιοθεσίας των πολυσυντροφικών αμφισεξουαλικών; Τρεις και τέσσερις μαζί. Αλλά ξέρω, είμαι πολυσυντροφικοαμφισεξουαλικόφοβος. Το 'πα απνευστί, ο μπαγάσας...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Ο,τι έρχεται απέξω δεν είναι πάντα καλύτερο, προοδευτικότερο. Ο,τι είναι καινούργιο δεν είναι σώνει και καλά υπέρτερο του παλιού. Οι Βέλγοι έχουν κόμμα παιδόφιλων, οι Γερμανοί μπορντέλα όπου κακοποιούν ζώα και πέρυσι η Ανώτατη Αρχή Δεοντολογίας κάλεσε τη νομοθετική εξουσία να αποποινικοποιήσει την αιμομιξία μεταξύ ενηλίκων, γιατί το κράτος, λένε, δεν μπορεί να επεμβαίνει στα γούστα - δικαιώματα ενηλίκων. Τρέχει ποτάμι η πρόοδος, υπερχείλισε ο Ρήνος.
Για μας τους Ελληνες η ταυτότητά μας είναι πανάρχαια, σφυρηλατημένη από μια μακρά ιστορική πορεία. Ο ελληνικός τρόπος, ένα πλαίσιο αξιών, έχει θεσμικές εκφάνσεις βασισμένες στην απλή λογική.
Η ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης και το άνοιγμα του δρόμου για την υιοθεσία, το επόμενο στάδιο, είναι ημέρα ντροπής για τον Ελληνισμό και την ελληνική Δεξιά. Δεν θα ηθικολογήσω ούτε θα κάνω θρησκευτικές αναφορές, δεν είμαι άλλωστε ειδικός, απευθυνόμενος σε άθεους, χαβαλετζήδες, κρατικοδίαιτους νεοφιλελεύθερους, μαϊμούδες που μιμούνται την Εσπερία. Κουμάντο κάνω μόνο στο δικό μου κρεβάτι. Εδώ, όμως, η συζήτηση είναι για θεσμούς και παιδιά. Αυτό μας αφορά.
Ο γάμος για το δίκαιό μας είναι μια σύμβαση που ρυθμίζει τις σχέσεις ενός άνδρα και μιας γυναίκας, όχι του Μήτσου και του Μπάμπη, όχι της Ελένης και της Εφης. Και υπάρχει λόγος. Από τον γάμο πηγάζουν κάποια προνόμια, π.χ. φορολογικά, τα οποία αποτελούν κίνητρα για τη στήριξη της οικογένειας και της τεκνογονίας. Αυτός είναι ο σκοπός θεσμού και προνομίων, η στήριξη της οικογένειας που έχει πρώτιστο σκοπό να γεννήσει και να αναθρέψει παιδιά και όχι να σε κληρονομεί η γκόμενά σου. Τα όποια προβλήματα των ομόφυλων ζευγαριών λύνονται με πληρεξούσια, διαθήκες κ.λπ.
Η φασιστική υστερική αντίδραση σε όποια διαφωνία, η γελοία καθύβριση και η κατασυκοφάντηση όποιου αρνείται αυτή τη θεσμική παρωδία γάμου, πως είναι ομοφοβικός, κρυπτογκέι, φασίστας κ.λπ., και όποια μπούρδα έχει στο ψωραλέο οπλοστάσιό της η «πολιτική ορθότητα» δεν μπορούν να κάμψουν καμία συνείδηση, δεν μπορούν να κάνουν την παρέκκλιση ευθεία ούτε να λύσουν τα εσώψυχα ή με την οικογένειά τους προβλήματα όσων ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ακόμη κι αν το κράτος επιβάλει ομόφυλο γάμο, επιδοτώντας νυφικό και τιμωρώντας όποιον δεν πάει να ρίξει ρύζι στους δυο ομόφυλους συνεύνους, ακόμη κι αν επιβάλει την υιοθεσία και δίνει αβέρτα παιδιά ως αξεσουάρ για να παίζουν τις μανάδες κάποιοι που γεννήθηκαν άνδρες, το διαφορετικό δεν θα γίνει κανονικό. Το να στερούμε με το ζόρι από ένα παιδί το μητρικό ή το πατρικό πρότυπο δεν θα γίνει ποτέ καλό, νορμάλ. Οτι υπάρχουν προβληματικές κλασικές οικογένειες, όπου παιδιά παραμελούνται ή κακοποιούνται, δεν μας δίνει το δικαίωμα να δημιουργήσουμε και άλλες προβληματικές «οικογένειες», κάνοντας πειράματα για να ικανοποιήσουμε καπρίτσια.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με τα δικαιώματα των παιδιών, υπέρτερα του συγκεκριμένου, κατ' εμέ ανύπαρκτου, «δικαιώματος» των ομόφυλων ζευγαριών να υιοθετούν. Στη Χάρτα του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Παιδιών αναφέρεται το δικαίωμά τους να έχουν γονείς, ήτοι μητέρα και πατέρα. Οποιος προοδευτικός ή νεοφιλελεύθερος ανόητος ξέχασε ή δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό ας ρωτήσει τη μάνα του. Ο εκφασισμός της κοινωνίας με την επιβολή μειοψηφικών αντιλήψεων μέσα από την τρομοκρατία και τη μαζική λογοκρισία της «πολιτικής ορθότητας» δεν είναι άλμα στο μέλλον, αλλά τρικλοποδιά μέσα στη λάσπη.
Και βέβαια, τι θα γίνει με τα δικαιώματα συμφώνου και υιοθεσίας των πολυσυντροφικών αμφισεξουαλικών; Τρεις και τέσσερις μαζί. Αλλά ξέρω, είμαι πολυσυντροφικοαμφισεξουαλικόφοβος. Το 'πα απνευστί, ο μπαγάσας...
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;