Όταν η Δύση προσχώρησε στην αίρεση του παπισμού, τότε σταμάτησε το Μύρο να τρέχει από το λείψανο του Αγίου Νικολάου

 

Κυριακάτικο εγκύκλιο κήρυγμα του Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία 
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
1. Σήμερα, αγαπητοί μου χριστιανοί, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη του Αγίου Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας. Είναι άγιος πολύ αγαπητός στην πατρίδα μας και αυτό φαίνεται από το ότι πολλοί Ναοί σε πόλεις και χωριά είναι αφιερωμένοι σ᾽ αυτόν και πολλοί χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, φέρουν το όνομά του.
Άλλοτε σας μίλησα για τον θαυμαστό βίο του αγίου, ότι ζούσε ασκητικά, ότι κήρυττε την ορθόδοξη πίστη, ότι ήταν πολύ φιλάνθρωπος και μάλιστα κατά κρυφό τρόπο, γιατί ήταν πολύ ταπεινός και δεν ήθελε να διαφημίζεται το όνομά του.
2. Στο σημερινό μου κήρυγμα για τον Άγιο Νικόλαο, αδελφοί, θέλω να σας αναφέρω δύο περιστατικά, στα οποία ο άγιος παρουσιάζεται ως υπερασπιστής της ορθόδοξης πίστης.
Πραγματικά, ο άγιος Νικόλαος ήταν δυνατός ομολογητής της Ορθόδοξης πίστης. Το ένα περιστατικό, που θα αναφέρω για να φανεί αυτό, ήταν όταν ζούσε ο άγιος, το δε άλλο ήταν μετά τον θάνατό του. Ακούστε χριστιανοί:
Στα χρόνια του αγίου Νικολάου ζούσε ο αιρετικός και βλάσφημος Άρειος. Αυτός αρνείτο ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν Θεός όμοιος - ομοούσιος με τον Πατέρα και τον παρουσίαζε απλώς ως θεοθέντα άνθρωπο. ῾Η πλανεμένη αυτή διδασκαλία του Αρείου έφερε σύγχυση και ταραχή στην Εκκλησία και γι᾽ αυτό ο βασιλεύς, ο άγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στην Νίκαια της Βιθυνίας το έτος 325 την Α´ Οικουμενική Σύνοδο, στην οποία συμμετείχαν 318 άγιοι Πατέρες. Μεταξύ αυτών ήταν και ο άγιος Σπυρίδων, ως αρχιερεύς Τριμυθούντος, και ο άγιος Αθανάσιος, ως διάκονος, βοηθός του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Αλεξάνδρου. Μεταξύ αυτών πάλι ήταν και ο άγιος Νικόλαος, που εορτάζουμε σήμερα, ο Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας. Βλέποντας ο άγιος Νικόλαος στην Σύνοδο ότι ο Άρειος προσπαθούσε να αποστομώσει όλους τους Αρχιερείς και να φαίνεται ότι υπερισχύει η δική του πλάνη, από θείο ζήλο κινούμενος, σηκώθηκε από την θέση του και έδωσε σ᾽ αυτόν, στον αιρετικό Άρειο, ένα δυνατό ράπισμα, ένα χαστούκι, ενώπιον μάλιστα του βασιλέως και αυτοκράτορος Κωνσταντίνου. Δεν γνωρίζουμε αν είναι ιστορικό γεγονός η αναφορά αυτή στο ιερό Συναξάριο· γιατί μερικά από τα αναφερόμενα στα Συναξάρια είναι συγκεχυμένα και προέρχονται από νόθες παραδόσεις. Γιά να αναφερθεί όμως στον άγιο Νικόλαο ένα τέτοιο περιστατικό, ότι χαστούκισε τον Άρειο, αυτό σημαίνει ότι ο άγιος εθεωρείτο ως πολύ ζηλωτής των ορθοδόξων δογμάτων και μάλιστα ήταν επιθετικός κατά των αιρετικών διδασκαλιών. Αλλά πρέπει να είναι αληθινή η αναφορά αυτή στον άγιο Νικόλαο, ότι δηλαδή εράπισε τον Άρειο, γιατί στην συνέχεια έχουμε την φυλάκιση του αγίου Νικολάου, που δικαιολογείται ακριβώς από την πράξη του αυτή. Στην φυλακή δε ο άγιος που πήγε για την ομολογία της πίστης μας είχε θεοφάνεια. Γιατί του παρουσιάστηκε ο Χριστός και η Παναγία, η Οποία του πρόσφερε ένα Ωμοφόριο, όπως το βλέπουμε και στην Εικόνα του. Αυτό υποδηλώνει ότι η Παναγία ανακηρύττει ως καλόν Αρχιερέα εκείνον που ζεί ασκητικά – σαν τον άγιο Νικόλαο – και ομολογεί την Ορθόδοξη πίστη, αλλά και πάσχει γι᾽ αυτήν, σαν τον άγιο Νικόλαο, που φυλακίστηκε για την πίστη.
3. Αλλά έχουμε και άλλο ομολογιακό γεγονός της ορθόδοξης πίστης από τον άγιο Νικόλαο, μετά τον θάνατο όμως το γεγονός αυτό. Ακούστε: Το Λείψανο του αγίου Νικολάου βρισκόταν στα Μύρα της Λυκίας, εκεί που ήταν το ποίμνιό του. Αλλά κατά το έτος 1080 μ.Χ. έγινε μεγάλη επιδρομή των Ισμαηλιτών κατά των Ρωμαίων και υπήρχε κίνδυνος το Λείψανο του αγίου να πέσει στα χέρια αυτών των απίστων και να πεταχθεί. Γι᾽ αυτό και παρουσιάστηκε σε οπτασία ο άγιος Νικόλαος σε ένα ευλαβή ιερέα στην πόλη Μπάρι της Ιταλίας. 
Παρουσιάστηκε και του είπε να πεί στον Αρχιερέα της πόλης και σε όλη την Εκκλησία να πάνε στα Μύρα της Λυκίας, για να παραλάβουν από εκεί το Λείψανό του και να το φέρουν στο Μπάρι της Ιταλίας. Έτσι και έγινε, αδελφοί! Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, που διηγείται την μετακομιδή αυτή των Λειψάνων του Αγίου Νικολάου, λέγει και για την μεγαλοπρεπή και ευλαβέστατη υποδοχή που έκαναν οι χριστιανοί του Μπάρι στον άγιο, την 9η Μαίου 1081 μ.Χ., Επίσκοποι, ιερείς και μοναχοί και όλοι οι χριστιανοί, άνδρες, γυναίκες, γέροντες και παιδιά, όλο το πλήθος του λαού βγήκαν με λαμπάδες και θυμιάματα, ψάλλοντες ύμνους και ωδές στον Χριστό και τον Ιεράρχη Του τον Νικόλαο, για να υποδεχθούν αυτόν τον πολύτιμο θησαυρό, που ήρθε στην πόλη τους. Πρέπει όμως να πούμε ότι οι χριστιανοί τότε στο Μπάρι και στην Ιταλία και σ᾽ όλη την Δύση ήταν ορθόδοξοι και ήταν ενωμένοι με την Ανατολική Εκκλησία, γιατι δεν είχαν πέσει ακόμη στην αίρεση και στην κακοδοξία των μετέπειτα Παπικών.
4. Ακούστε χριστιανοί. Στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου βρισκόταν τώρα το άγιο Λείψανο του αγίου Νικολάου, κάθε χρόνο στις 9 Μαίου, που έγινε η ανακομιδή του, γινόταν πανηγυρική θεία Λειτουργία. Καί συνέβαινε κάθε χρόνο θαυμαστό και υπερφυσικό γεγονός: Όταν ο ιερέας άρχιζε την θεία Λειτουργία αυτή, τότε άρχιζε και το άγιο Λείψανο να τρέχει Μύρο απο τις δύο πτέρνες των ποδών Του. Καί ήταν τόσο πολύ το Μύρο, ώστε φαινόταν ότι τρέχουν δύο βρύσες. Γι᾽ αυτό και έβαζαν μεγάλα αγγεία και κάδους, για να το συλλέγουν. Γιατί το έστελναν παντού για θεραπεία ασθενούντων. Όταν όμως τελείωνε η θεία Λειτουργία, σταματούσε και η ροή του Μύρου. Γι᾽ αυτό και οι ιερείς, που τελούσαν την θεία Λειτουργία,την τελούσαν αργά-αργά, ώστε να συλλέγουν περισσότερο Μύρο!
Αλλά ακούστε: Όταν η Δύση και το Μπάρι, λοιπόν, προσχώρησε στην αίρεση του παπισμού, τότε σταμάτησε το Μύρο να τρέχει. Τελούσε βέβαια και ο παπικός παπάς την Λειτουργία, αλλά δεν ανέβλυζε το Μύρο. Όταν όμως καλούσαν ορθόδοξο ιερέα για να τελέσει την θεία Λειτουργία, τότε το άγιο Λείψανο του αγίου ανέβλυζε Μύρο, όπως πρώτα. Τι σας λέει αυτό, χριστιανοί μου; Ναί! Αυτό το σημείο μας λέει ότι η ορθόδοξη πίστη μας είναι αληθινή, ενώ η πίστη των παπικών είναι ψεύτικη, είναι αιρετική πλάνη.
5. Με δύο σημεία, λοιπόν, δυνατά σημεία, αδελφοί, ο άγιος Νικόλαος ομολόγησε την ορθόδοξη πίστη. Το δεύτερο όμως σημείο, το μετά τον θάνατό του, ήταν πιο δυνατό από το πρώτο, από το ράπισμα στον βλάσφημο Άρειο. Βλέπετε, χριστιανοί μου, οι άγιοί μας και μετά τον θάνατό τους κηρύττουν την πίστη που έζησαν και θαυματουργούν αποδεικνύοντας έτσι δυνατά την αλήθειά της.
Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, και ας σπουδάσουμε την ορθόδοξη πίστη μας, ας την ζήσουμε εφαρμόζοντάς την στην ζωή μας και ας την παραδώσουμε σαν ιερή προίκα και κληρονομιά στην νέα γενεά, τα αγαπητά μας χρυσά παιδιά.
Με πολλές ευχές
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας