Ένα κορίτσι τη ρώτησε αν της αρέσει το φόρεμα που φοράει.
«Είναι πολύ όμορφο!» του απάντησε εκείνη.
«Η μαμά μου, μου το έφτιαξε», είπε το κoριτσάκι με μάτια γεμάτα δάκρυα.
«Μπράβο! Είναι όντως πολύ όμορφο. Αλλά θα μου πεις γιατί κλαις;» είπε η γυναίκα.
Με σιγανή φωνή το κoριτσάκι της απάντησε, «Μόλις το έφτιαξε η μαμά μου, έφυγε. Πήγε πολύ μακριά».
«Καλά τώρα, μη στεναχωριέσαι. Κάνε υπομονή. Είμαι σίγουρη ότι σε λίγες μέρες θα είστε και πάλι μαζί!»
«Όχι, δεν καταλάβατε», είπε το κoριτσάκι. «Ο μπαμπάς μου είπε ότι δεν θα ξανάρθει. Είναι στον ουρανό με τον παππού».
Η γυναίκα κατάλαβε.
Γονάτισε, πήρε απαλά το κoριτσάκι στην αγκαλιά της και μίλησαν για λίγο για τη μαμά που έφυγε για πάντα.
Τότε ξαφνικά το μικρό κoρίτσι έκανε κάτι πολύ περίεργο.
Σταμάτησε
ξαφνικά να κλαίει, σηκώθηκε, περπάτησε μερικά βήματα και άρχισε να
τραγουδάει. Τραγουδούσε τόσο σιγά, σαν να ψιθύριζε. Ήταν ο πιο γλυκός, ο
πιο όμορφος ήχος που είχε ακούσει ποτέ η γυναίκα. Σαν το κελάηδισμα
ενός πουλιού!
Όταν σταμάτησε το τραγούδι του, εξήγησε στη γυναίκα:
«Η μαμά μου συνήθιζε να μου το
τραγουδάει αυτό το τραγούδι πριν φύγει μακριά. Με έβαλε να της υποσχεθώ
να το τραγουδάω και εγώ κάθε φορά που θα μου λείπει και θα κλαίω. Μου
είπε ότι όταν το κάνω, θα σταματάω να κλαίω».
Κοίταξε με αυτά τα πελώρια μάτια του τη γυναίκα, χαμογέλασε, σήκωσε τα χέρια της ψηλά και της είπε:
«Είδατε; Το τραγούδησα και τώρα τα μάτια μου είναι στεγνά. Δεν έχουν δάκρυα».
Καθώς η γυναίκα σηκώθηκε για να φύγει, το μικρό κoρίτσι της άρπαξε το μανίκι.
«Κυρία, μπορείτε να μείνετε μόνο για ένα λεπτό; Θέλω να σας δείξω κάτι».
«Φυσικά», απάντησε. «τι θέλεις να μου δείξεις;»
Το κoριτσάκι έσκυψε και της έδειξε ένα σημείο στο φόρεμα της.
«Εδώ ακριβώς φίλησε η μαμά το φόρεμά μου. Και εδώ, και εδώ..», και συνέχισε να της δείχνει σημεία στο φόρεμα του.
«Η μαμά είπε ότι έβαλε όλα αυτά τα φιλιά στο φόρεμά μου, ώστε να μπορώ να τα έχω κάθε φορά που θα μου λείπει και θα κλαίω».
Η περαστική γυναίκα τότε συνειδητοποίησε ότι δεν κοίταζε απλά ένα φόρεμα. Κοίταζε μια μητέρα… Μια μητέρα που
γνώριζε ότι θα φύγει από τη ζωή και ότι δεν θα μπορεί πια να αγκαλιάζει
και να φιλάει την κορούλα της. Έτσι, πήρε όλη την αγάπη που είχε για το
όμορφο κoριτσάκι της και την χώρεσε σε ένα φόρεμα.
Συνειδητοποίησε ότι δεν έβλεπε πια ένα παιδί που ένιωθε υπερηφάνεια για το φόρεμα που του εφτιαξε η μαμά του. Είχε μπροστά της ένα παιδί τυλιγμένο με την αγάπη της μητέρας του.
Η αγάπη της μάνας είναι όμορφη.
Ευχαριστίες στην Ιωάννα Ι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;