Γιατί κάνεις λάθος Αλέξη...

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, απεδείχθη ικανότατη στην επικοινωνιακή  χειραγώγηση της κοινής γνώμης αλλά ανεπαρκέστατη στο να αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω της και να επηρεάσει τις εξελίξεις προς το συμφέρον της και το συμφέρον της χώρας.

Η κυβέρνηση προσδοκά ανάπτυξη το 2016 ή αργότερα το 2017 και για να πετύχει φαίνεται διατεθειμένη να κάνει σοβαρές παραχωρήσεις, ιδεολογικές, πολιτικές και οικονομικές.

Η άγνοια όμως των βασικών κανόνων της οικονομίας σε συνδυασμό με τις ιδεολογικές αγκυλώσεις περί της αποτελεσματικότητας μιας κεντρικού σχεδίου ανάπτυξης (μια light εκδοχή του σοβιετικού μοντέλου) την απομακρύνει από τον ωφέλιμο αυτό στόχο.

Μεταξύ των προθέσεων και διακηρύξεων της κυβέρνησης και των πράξεων υπάρχει μια άβυσσος η οποία μοιάζει αδύνατο να γεφυρωθεί λόγω ανεπάρκειας. Το μοναδικό στέλεχος που έχει δείξει πως γνωρίζει στοιχειωδώς το αλφάβητο της οικονομίας είναι ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ κ. Σ. Πιτσιόρλας.

Αισιόδοξο επίσης μήνυμα αποτελεί και η προσπάθεια των κ. Σταθάκη και Δραγασάκη να εξασφαλίσουν με κάποιον τρόπο μια 7ετή φορολογική σταθερότητα για τις νέες επενδύσεις. Το ερώτημα είναι, αν εκτιμούν πως αυτό θα έχει θετική επίδραση, γιατί δεν φροντίζουν να εξασφαλίσουν μια σταθερότητα για το επενδυτικό περιβάλλον μονιμότερου χαρακτήρα, τόσο για τις νέες όσο και τις παλιές;

Τα παραπάνω όμως είναι αντιφατικά και αποτελούν σταγόνες στον ωκεανό που δεν μπορούν να αλλάξουν το εντελώς αρνητικό επενδυτικό προφίλ της χώρας. Η χώρα χρειάζεται μια επανάσταση προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που σκέφτεται και κινείται η κυβέρνηση.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο πρωθυπουργός έστειλε μήνυμα σε σύναξη επενδυτών στην Νέα Υόρκη για τις προθέσεις της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον. Το ίδιο σκοπεύει να κάνει προσεχώς και στο Νταβός.

Μην πλησιάζετε δαγκώνουμε...

Μεταξύ των προφορικών εκκλήσεων για επενδύσεις όμως και των πράξεων υπάρχει άβυσσος. Δυστυχώς είναι οι πράξεις που μετράνε περισσότερο από τα λόγια. Ιδού μερικά παραδείγματα:

α) Πριν από ένα-δυο μήνες το Υπουργείο των Οικονομικών προκειμένου να εξασφαλίσει 50-100 εκατ. και να κλείσει τον προϋπολογισμό επέβαλε φόρο σε κάποια παιγνίδια μιας ιδιωτικής εταιρείας του ΟΠΑΠ.

Ο ΟΠΑΠ αποκρατικοποιήθηκε πριν λίγα χρόνια με μια συμφωνία που εξασφάλιζε ένα σταθερό πλαίσιο λειτουργίας. Η κυβέρνηση με τη φορολόγηση παραβίασε όσα η πολιτεία νωρίτερα είχε δεσμευτεί να τηρήσει. Η εταιρεία προσέφυγε σε διεθνή δικαστήρια. Το πιθανότερο είναι πως θα κερδίσει. Το δημόσιο θα αναγκαστεί, κατά πάσα πιθανότητα να πληρώσει περισσότερα απ’ όσα θα έχει εισπράξει.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι το μήνυμα το οποίο στέλνει αυτή η πράξη της κυβέρνησης στην εγχώρια και τη διεθνή επενδυτική κοινότητα: Μην πλησιάζετε δαγκώνουμε...

β) Προχθές η Eldorado μετά από ένα χρόνο αψιμαχίες με την κυβέρνηση ανακοίνωσε πως αναστέλλει τις περισσότερες από τις δραστηριότητές της στη Χαλκιδική. Μιλάμε για μια από τις ελάχιστες σημαντικές ξένες επενδύσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι επίσης αρνητικό. Η κυβέρνηση για ψηφοθηρικούς λόγους όταν ήταν στην αντιπολίτευση είχε πολεμήσει την επένδυση χρυσού, δήθεν για περιβαλλοντικούς λόγους. Σαν κυβέρνηση εμφάνισε αδυναμία να απεγκλωβιστεί από αυτήν τη θέση.

γ) Πριν από λίγες μέρες έληξε ο διεθνής διαγωνισμός για την πώληση του ΟΛΠ. Δεν είναι τυχαίο πως προέκυψε μόνο μια προσφορά, παρά το στρατηγικό χαρακτήρα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, για ολόκληρη την Ευρώπη. Μόνο η Cosco υπέβαλε μια προσφορά που θεωρείται χαμηλή. Η κυβέρνηση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ διατείνεται πως θα διαπραγματευτούν για να ανέβει η προσφορά.  Αυτά γίνονται για τα μάτια του κόσμου. Όταν δεν υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι για ένα προϊόν που πρέπει να πουληθεί, είναι ο αγοραστής που ορίζει το τίμημα κατά 100%. Δεν υπήρξαν πολλές προσφορές γιατί το κλίμα για επενδύσεις στην χώρα είναι ιδιαίτερα αρνητικό.

δ) Όταν μια κυβέρνηση ιδρύει μια ΔΕΚΟ για ένα αγωγό φυσικού αερίου (του ρωσοτουρκικού) που έχει ματαιωθεί (Η στήλη πέρυσι όταν όλοι περίμεναν την προκαταβολή των 5 δισ. ευρώ είχε αναλύσει γιατί ο αγωγός αυτός έχει ελάχιστες πιθανότητες να τελεσφορήσει) και διορίζει επικεφαλής αυτής το σύζυγο μιας βουλευτού (πιθανόν για να εξασφαλίσει τους 153 για το ασφαλιστικό) το μόνο που καταφέρνει να αποδείξει είναι η έλλειψη στοιχειώδους σοβαρότητας και συνέπειας. Ένα κράτος που δημιουργεί θέσεις αργομισθίας ακόμη και μετά μια χρεοκοπία δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη για επενδύσεις γιατί σύντομα για να συντηρήσει αυτές τις θέσεις θα χρειαστεί να επιβάλει νέους φόρους και εισφορές.

Στα παραπάνω προσθέστε και την υψηλή φορολογία, τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, τη μεγάλη διαφθορά και γραφειοκρατία του δημοσίου και όλα αυτά που επαναλαμβάνουν όλοι συνεχώς.

Είναι φανερό πως στην κυβέρνηση δεν ξέρουν τι τους γίνεται από οικονομικά και επενδύσεις. Αν ήξεραν δεν θα έπεφταν τόσο εύκολα το 2015 θύματα της αγυρτείας ενός τυχάρπαστου περιστασιακού δημοσιολόγου, η διαπραγμάτευση του οποίου έστειλε τη χώρα στα βράχια, έκλεισε τις τράπεζες και στοίχισε στους Έλληνες αρκετές δεκάδες δισ. ευρώ.

Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα εν μέσω των αρνητικών συνεπειών των κακών επιλογών της στάθηκε ιδιαίτερα τυχερή. Η αυξημένη τουριστική κίνηση και η μεγάλη πτώση της τιμής του πετρελαίου απόσβεσαν μεγάλο μέρος της ύφεσης.

Αν η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων δεν είχε πετύχει το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιονομικής σύγκλισης και δεν είχε βοηθήσει ο τουρισμός και το πετρέλαιο, τα πράγματα θα ήταν ήδη ασφυκτικά...

Η τύχη όμως δεν σώζει πάντα τους ατζαμήδες. Τα παραπάνω παραδείγματα εχθρικής στάσης απέναντι στις επενδύσεις σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην αποτυχία οποιασδήποτε οικονομικής πολιτικής.

Αν δεν προκύψουν επενδύσεις από το εσωτερικό και το εξωτερικό, περίπου 20 δισ. το χρόνο για τα επόμενα 5-6 χρόνια, υπολογίζουν οι αναλυτές, η φθίνουσα πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να αντιστραφεί.

Προς το παρόν διώχνουμε και αυτές που έχουν ξεμείνει. Γιατί να είμαι αισιόδοξος Αλέξη;
 Του Κώστα Στούπα