Γιατί δεν υπάρχουν σήμερα Αγανακτισμένοι;
Γιατί η τόσο μεγάλη διάψευση οδηγεί στην κούραση και στην απόσυρση.
Γιατί δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι σε έπιασαν τόσο πολύ κορόιδο, ότι
σε έβαλαν να μισήσεις τον αδελφό σου, τον φίλο σου, τον διπλανό σου, να
φωνάζεις πέντε χρόνια για προδότες και γερμανοτσολιάδες και «ψόφο στους
δωσίλογους», για να συνεχιστεί η ιστορία σαν να μην τρέχει τίποτα, όπως
πριν, αγκαλίτσες και φιλάκια με τη «μαντάμ Μέρκελ» και τον «Ολαντρέου».
Προτιμάς σιωπηλά να το ξεχάσεις.
Έπειτα, αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη «κυβέρνηση της διπλανής πόρτας». Η
κυβέρνηση της πλατείας. Η αποτυχία του πολιτικού συστήματος της
Μεταπολίτευσης ανέδειξε στην πρώτη γραμμή πρόσωπα σαν κι εμάς. Όχι τους
καλύτερους ανάμεσά μας, αλλά εμάς τους ίδιους. Στον Χαϊκάλη υπουργό
Εργασίας και στον Πολάκη υπουργό Υγείας οι ψηφοφόροι βλέπουν τον εαυτό
τους, στον Τσίπρα πρωθυπουργό βλέπουν τον κανακάρη τους. Γι’ αυτό τους
συγχωρούν ακόμα. Έτσι δεν μάθαμε τόσα χρόνια κι εμείς να λέμε μεγάλες
κουβέντες, να μην εννοούμε τίποτα και να κοιτάμε πώς θα τη βολέψουμε;
Στο τέλος πέφτουμε πάντα από τα σύννεφα. Μα πώς συνέβη αυτό σ’ εμάς; Και
ο λογαριασμός θα έρχεται όλο και πιο ακριβός όσο συνεχίζουμε έτσι.
Μέχρι να αλλάξουμε, θα κλάψουμε.
Για τη συνέχεια AV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;