Μέχρι τότε σιωπή… Μετά τις Βουλευτικές της 22ης Μαΐου, θα ξέρουμε τι μας ετοιμάζουν

 

 

Φωτογραφία Αρχείου: U.S. Secretary of State John Kerry shares a joint handhsake with UN Special Adviser Espen Barth Eide, Cypriot President Nicos Anastasiades, Turkish Cypriot Leader Mustafa Akinci, and Special Representative and Head of the United Nations Peacekeeping Force in Cyprus (UNFICYP) Lisa Buttehim before their working dinner in Nicosia, Cyprus, on December 3, 3015. [State Department photo]

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Ο κύβος ερρίφθη. Δεν θα υπάρξει συνεργασία ανάμεσα στις δυνάμεις του κέντρου στις κυπριακές βουλευτικές εκλογές της 22ης Μαΐου. Προσπάθειες έγιναν, η ανάγκη για μια έστω και περιστασιακή “Ένωση Κέντρου” αναγνωρίστηκε από όλες τις ηγεσίες σε εκκλήσεις που έγιναν δημόσια, αλλά και σε παρασκηνιακές πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν, αλλά φεύ. Το κάθε κόμμα του κέντρου κατεβαίνει μόνο του και η θεά Τύχη- η “fortuna” του Μακιαβέλι, με όλους.

Αυτό σημαίνει πως αν στις εκλογες της 22ης Μαΐου τα δύο μεγάλα κυπριακά κόμματα αθροίσουν πάνω από 50% , αυτό θα εκληφθεί ως αποδοχή και των θέσεών τους πάνω στο κυπριακό και ειδικά στο αμφιλεγόμενο ζήτημα της “διζωνικής”. Και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για ένα δημοψήφισμα στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ).

Αν τα άστρα κάνουν τη χάρη στους “αστρολογίζοντες”, το 2016 θα σηματοδοτήσει το τέλος της αρχής, ή την αρχή του τέλους. Παραμένει ωστόσο ζήτημα η “συβιλλική” τοποθέτηση του Νίκου Αναστασιάδη στο πρόσφατο Παγκύπριο συνέδριο του ΔΗΣΥ (31/1/16), πως επιθυμεί να ολοκληρώσει την προεδρική του θητεία (2013-18). Η τοποθέτησή του αυτή, αν δεν έγινε για μικροκομματικούς λόγους- για να διασκεδαστούν ανησυχίες εν όψει εκλογών ή για θεμιτούς διαπραγματευτικούς λόγους έναντι στους Τούρκους και στον πολυμήχανο Άιντα- προκαλεί κοσμικά κύματα που δεν βοηθούν στην όποια ευθυγράμμιση που επιδιώκεται μέσα στο 2016.

Ανεξάρτητα και όπως καθημερινά αποδεικνύουν τα πράγματα, τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν χάσει το ηθικό πεδίο της μάχης σε ζητήματα χρηστής διοίκησης, ευθυνοδοσίας και διαφάνειας. ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ εκλογικεύουν με χίλιους και ένα τρόπους τον χρηματισμό τους από ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία μόνο για τον πλουτισμό τους ενδιαφέροντα και δεν έχουν καμία έγνοια για το δημόσιο καλό. Δεν γίνονται όμως πιστευτά. Τα πιστεύουν μόνο αυτοί που πάντα πίστευαν, είτε ως ειλικρινείς ιδεολόγοι-ουτοπιστές, είτε ως εργαλειακοί υποστηρικτές που αποκομίζουν διαχρονικά πελατειακά οφέλη από την κομματική τους σχέση.

Όμως το σκάνδαλο με τις υπόγειες χρηματοδοτήσεις της FOCUS βρίσκεται στην καρδιά της κατάρρευσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Κύπρου, ένα γεγονός το οποίο, πέραν από τη ληστρική του υπόσταση, τραυμάτισε, ίσως και πολιτικά ανεπανόρθωτα, την εθνική υπόθεση του τόπου.

Μπορεί να λείπουν κάποιες λεπτομέριες από τον καμβά της πολυεπίπεδης απάτης που εξυφάνθηκε σε κυπριακό και ελλαδικό επίπεδο. Ωστόσο σήμερα κάθε νοήμων γνωρίζει πως γύρω από τον έλεγχο της Λαϊκής Τράπεζας παίχτηκαν επάλληλα παιγνίδια εξουσίας, ιδιοτέλειας, εμπάθειας αλλά και μωροδοξίας, από άτομα τα οποία αυτοπαραμυθιάστηκαν πως ήταν παίκτες παγκόσμιας εμβέλειας και διανοητικά ισότιμοι, αν όχι καλύτεροι, από τον κάθε Σόρος ή τους κλώνους του στο Σίτυ και στη Γουόλ Στρητ. Το καθένα από τα δυο κόμματα, ξεχωριστά ή και τα δυο μαζί, θα μπορούσαν να φωτίσουν τη διαπλοκή και να την εκτροχιάσουν, πρωτού η χώρα καταλήξει, οικονομικά, στα τάρταρα. Δεν το έπραξαν και όλοι γνωρίζουμε τους λόγους.

Αλλά το ηθικό πεδίο της μάχης χάνουν και τα κόμματα του κέντρου, διότι την επομένη των εκλογών δεν θα έχουν ειδικό εκλογικό βάρος για να περιορίσουν τις αυθαιρεσίες του δικομματισμού ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. Και όποιες θέσεις και να υιοθετούν και να πρεσβεύουν, αυτές δεν θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα τη μέρα που θα πρέπει να ειπωθεί ένα ναί ή ένα όχι.

Αν στις εκλογές της 22ης Μαΐου μια υποτιθέμενη συμμαχία-ομπρέλα των δυνάμεων του κέντρου, κέρδιζε ένα ποσοστό που να άγγιζε ή να ξεπερνούσε τα ποσοστά του ενός ή ακόμη και των δυο κομμάτων, ξεχωριστά, θα άλλαζαν άρδην οι εσωτερικές ισορροπίες κατά το ελάχιστον. Αφήνοντας κατά μέρος τα κομματικά, μια τέτοια εξέλιξη θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της Κύπρου έναντι εκείνων των Δυτικών δυνάμεων και των ενεργούμενών τους, που κουβαλούν νερό στο μύλο του Ερντογάν, ή όπως χαρακτηρίστηκε πρόσφατα στον διεθνή τύπο, με αφορμή το κομπλιμέντο του Ταγίπ για το χιτλερικό καθεστώς, “our Hitler loving NATO ally”- “τον ερωτευμένο με τον Χίτλερ Νατοϊκό μας σύμμαχο.”

Από την αδυναμία του δημοκρατικού κέντρου να δημιουργήσει αντίπαλο δέος στον δικομματισμό, ελλοχεύει και ένας ακόμη ύπουλος κίνδυνος. Στην ομιλία του στο προαναφερθέν κομματικό συνέδριο, ο Νίκος Αναστασιάδης υποσχέθηκε πως δεν θα φέρει στο λαό ένα δημοψήφισμα με γενικότητες και με ασάφειες, όπως έγινε το 2004, μια θέση που επανέλαβε στην ομιλία του στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη (11/2/16). Αυτό σημαίνει πως πολλά επί μέρους αλλά αμφιλεγόμενα ζητήματα, θα “επιλυθούν” μέσω νομοθετικών διατάξεων, πολύ πριν η χώρα οδηγηθεί σε “δημοψήφισμα”.

Κάτι τέτοιο προϋποθέτει α) χρόνο – και γι’ αυτό ο Ν.Α. μίλησε για “ολοκλήρωση” της προεδρικής του θητείας, και β) δικομματικό έλεγχο της Βουλής- και γι’ αυτό ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ συνεργάστηκαν αγαστά για την αύξηση του εκλογικού μέτρου, γεγονός που παρουσίασαν ως ευρωπαϊκή δημοκρατική πρακτική, τάχατες.

Και οι δύο πιο πάνω προϋποθέσεις πληρούνται με την απουσία μιας δημοκρατικής συμμαχίας του κέντρου, στις εκλογές του Μαΐου. Υπάρχει μόνο ένα ενδεχόμενο να εκτροχιαστούν οι σχεδιασμοί ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ την επόμενη μέρα των εκλογών. Και αυτό είναι ένα άθροισμα των ποσοστών και των δυο κομμάτων πολύ κάτω από το 50% που θα μπορούσε να προκύψει από καινούργιες “απολίτικες” δυνάμεις- όπως π.χ. το κίνημα “Πνοή Λαού”, αλλά και άλλα κινήματα ή αυθεντικές δυνάμεις που θα αντλήσουν ψήφους από νέους ψηφοφόρους και από τα δυο μεγάλα κόμματα.

Μεγάλο ρόλο θα διαδραματίσει και το ποσοστό αποχής. Το ποσοστό αυτό μπορεί μεν να ωφελήσει, εφήμερα, τον δικομματισμό, αλλά το κέρδος μπορεί να αποδειχτεί “πύρρειος” νίκη, αφού δεν θα γνωρίζει κανείς πως το μεγάλο ποσοστό της αποχής θα τοποθετεί στο δημοψήφισμα. Και αν είναι πραγματικά μεγάλο το ποσοστό της αποχής στις Βουλευτικές της 22ης Μαΐου, οι πιθανότητες είναι πως οι πολίτες αυτοί δεν θα στοιχιστούν με ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ τη μέρα που θα ζητηθεί από τον λαό να αποφασίσει.

Οψόμεθα.
πηγή