Πολύτεκνη Μάνα : Η καθημερινή ηρωίδα [επί τη εορτή της Υπαπαντής, της εορτής της Μάνας του Χριστού]

Στην ''εποχή ευκαιριακού πλούτου”, που ζούμε, με νέους και μεγάλους να προσδοκούν εύκολα, πολλά και σύντομα κέρδη, οι έννοιες θυσία, προσφορά και υπομονετικής αναμονής καρποφορίας μοιάζουν ξεπερασμένες. 

Η επένδυση σε πολλά χαρούμενα παιδικά πρόσωπα θεωρείται μη αποδοτική και η κοινωνία συχνά αποθαρρύνει και ειρωνεύεται την πολύτεκνη Μάνα. 

Ακόμα, η πλειοψηφία των προτύπων των σημερινών “πετυχημένων” γυναικών παρασύρουν τις νέες Ελληνίδες να τελειώνουν νωρίς, με ένα δύο παιδιά, να επαναφέρουν την προσεγμένη τους εμφάνιση και να βγουν στο κυνήγι καριέρας ή να καθυστερούν την τεκνοποιία, ακόμα και να “διακόπτουν” ανεπιθύμητες κυήσεις, χωρίς συναίσθηση του εγκλήματος, μέχρι να αποκατασταθούν οικονομικά, επαγγελματικά! 

Έτσι, τα παιδικά χαμόγελα “φθινοπωριάζουν”, κουφάρια σχολείων αργοσαπίζουν στην ύπαιθρο, αστικά σχολεία αδειάζουν από ελληνόπουλα, χωριά και γειτονιές αναπολούν παιδικές φωνές και παιχνίδια. 

Σε πείσμα όμως αυτής της νοοτροπίας υπάρχουν οικογένειες με Μάνες “οδοδείκτες”, φωτεινά παραδείγματα για νέες κοπέλες, υποδείγματα προσφοράς, ηρωισμού, αποφασιστικότητας. Αυτές καταφέρνουν να συνδυάσουν νανούρισμα με ωράριο τράπεζας, ιώσεις με μεροκάματο, ατελείωτο σιδέρωμα με ζωντανή διδασκαλία, διάβασμα παιδιών με υποθέσεις του γραφείου. Τέτοιες Μάνες δεν περιμένουμε να τις δούμε σε κανάλια, ούτε σε τηλεπαράθυρα. Σήμερα θυσία, προσφορά καί αυταπάρνηση δεν πουλάνε, δεν είναι τηλεοπτικό παιχνίδι, ούτε τουρκοσήριαλ. 

Παραθέσαμε το απόσπασμα και φυσικά το προσυπογράφουμε. 

Θα τολμούσαμε να προσθέσουμε ότι δυστυχώς αρκετοί πολύτεκνοι, επιμένουν να κατευθύνουν τις κόρες τους σε πολυετείς σπουδές, σε διδακτορικά, εξωτερικό κλπ, με αποτέλεσμα να πηγαίνει πολύ πίσω η οικογενειακή αποκατάσταση και η τεκνοποιία. 

Μάλλον έφθασε η ώρα να θυμηθούμε την λέξη "αυτάρκεια" και κυρίως τη λέξη "μητρότητα". Τώρα που αναγκαστικά το σύνθημα "να μην λείψει τίποτε στο παιδί μου" μοιάζει παράνοια, ας επιλέξουμε συνειδητά να διδάξουμε στα παιδιά μας τον δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της αρετής, της στέρησης, του αγώνα. Ας αποκτήσει ξανά η ελληνορθόδοξη κοινωνία μας μητέρες που μεγαλώνουν οι ίδιες τα παιδιά τους.

Ιστολόγιο - Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Του δασκάλου Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

(για την βοήθεια στην ανάγνωση, επισημάναμε με έντονα κάποιες λέξεις σε κάθε παράγραφο)

Παλαιότερα, πριν εισβάλουν ξενόφερτα έθιμα και φιέστες, ο Ορθόδοξος Ελληνισμός τιμούσε τη Μητέρα την ημέρα που η Μητέρα του Κυρίου πήγε τον Ιησού πρώτη φορά στο Ναό, αυτό που εμείς λέμε σαράντισμα [Υπαπαντή]. Ας κάνουμε σήμερα μια τιμητική αναφορά δίπλα στη Μάνα του Κυρίου μας στη Μάνα των Ελλήνων, την Πολύτεκνη Μάνα.

Για όλους η Μητέρα, νεαρή ή ηλικιωμένη, πλούσια ή φτωχή, μορφωμένη ή ολιγογράμματη, είναι πρόσωπο ιερό, γιατί στην αγάπη της εικονίζονται τα βαθύτερα πανανθρώπινα συναισθήματα. 

Η Πολύτεκνη Μητέρα, διαθέτει αγάπη στον υπέρτατο βαθμό, γιατί βιώνει τη μητρότητα πολλαπλά, καλούμενη να μοιράσει συναισθήματα, φροντίδες, προσωπικό χρόνο, θυσιάζοντας πρακτικά τη ζωή της ολόκληρη, θέτοντας εαυτόν σε δεύτερη μοίρα. Επιβάλλεται απόδοση ευγνωμοσύνης σ΄αυτή που δίνει διαρκή, σκληρό αγώνα, σημαντικό για την ελληνική κοινωνία, στην οποία το κεντρικό πρόβλημα, που γρήγορα όλοι θα το καταλάβουμε, το δημογραφικό, “σαπίζει” τις ρίζες του οικοδομήματος που λέγεται Ελλάς. 

Η Πολύτεκνη Μάνα, στυλοβάτης της κοινωνίας, αποτελεί σύμβολο αυτοθυσίας και υπέρβασης του εγωκεντρισμού. Σε “χρόνους δίσεκτους” που “συμβασιλεύουν” καταναλωτισμός, φιλαυτία, εκτρώσεις, πολυπολιτισμικά πρότυπα και θεοποίηση του κιναιδισμού, υπάρχουν Ελληνίδες, που τολμούν την πραγματοποίηση του ονείρου της πολυτεκνίας. Η ελληνίδα Μάνα, με θάρρος
μπαίνει στον αγώνα για να φέρει στον κόσμο και να αναθρέψει τρία, τέσσερα, έξι καί πολλές φορές οκτώ, δέκα καί περισσότερα παιδιά. 

Η μάνα δεν τίκτει μόνο νέα ζωή, αλλά επιβαρύνεται με το μεγαλύτερο χρέος της διάπλασης μιας υγιούς προσωπικότητας με αρχές και ιδανικά. Αυτή ενσταλάζει στις παιδικές ψυχές αθάνατες αξίες, φιλοπατρία, που για πολλούς θεωρείται εθνικιστικός μισαλλόδοξος εθνοκεντρισμός[!], πίστη, την ώρα που η απιστία και η αθεϊα κυβερνά κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, δικαιοσύνη και αγάπη για τον άνθρωπο, τη ζωή, τη δημιουργία. 

Οι ρίζες της πολυτεκνίας βρίσκονται βαθιά στην εθνική παράδοσή μας, αλλά, δυστυχώς όπως άλλες δυτικές κοινωνίες, υποκύψαμε σήμερα σε λογικές ευμάρειας, ανατρέψαμε κλίμακες αξιών οδηγούμενοι σε εγωκεντρικές στάσεις ζωής. Το «εγώ» εισέβαλε καταλυτικά στο προσκήνιο, γοητεύοντας με στόχους επαγγελματικής ανέλιξης και διάκρισης, και απόκτησης πολυτελέστερων υλικών αγαθών, θέτοντας το υλικό κέρδος και τον άκρατο καταναλωτισμό στο επίκεντρο. Ειδικά σήμερα, υπάρχουν και κοινωνικοί και οικονομικοί λόγοι, όπως ανεργία, μακροχρόνιες σπουδές, κόστος ζωής και τα εθνοκτόνα μνημόνια. Η μέριμνα για την αξιοπρεπή επιβίωση μιας πολύτεκνης οικογένειας και για την αποκατάσταση των παιδιών είναι πολλαπλάσια, καθιστώντας σήμερα την επιλογή της πολυτεκνίας ηρωισμό. Οι συνειδητά πολύτεκνοι ανακαλύπτουν όμως, έγκαιρα, τη αλήθεια που διαπιστώνουμε όλοι, δυστυχώς όμως όταν βαίνουμε στη δύση του βίου μας: Η οικογένεια αποτελεί γνήσια, ανεξάντλητη πηγή ευτυχίας και παραγματικός πλούτος.

Στο κορμί της πολύτεκνης Μάνας συντελείται το μέγιστο θαύμα της δημιουργίας, η μίμηση του Δημιουργού, το θεϊκό μυστήριο της γονιμοποίησης, και η μήτρα της γίνεται πρώτο λίκνο ζωής. Η πολλαπλή εγκυμοσύνη και μητρότητα, μια πραγματική ευτυχία, είναι και καταπόνηση του γυναικείου σώματος, είναι όμως μια ενσυνείδητη δοκιμασία, ένας “εκούσιος Σταυρός”. Ο ψυχικός κόσμος τέτοιας Μάνας πλημμυρίζει Ελπίδες, όνειρα, σκέψεις και προσδοκίες που κινούνται γύρω από ένα στόχο: η πολυτεκνία να είναι και καλλιτεκνία.

Η πολύτεκνη μητέρα, ο ισχυρότερος κρίκος στην αλυσίδα της ζωής, δημιουργεί μέσα στην oικογένεια το κατάλληλο κλίμα για να ανθίσουν άνθη δημιουργικότητας, ευγένειας, αλληλοοσεβασμού και αγάπης. Με σεβασμό, με διακριτικό έλεγχο, με αποδοχή και διάλογο, υποστηρίζει τα παιδιά της βοηθώντας τα να χειραφετηθούν, ώστε να γίνουν χρηστοί πολίτες, δημιουργικοί άνθρωποι. Η πολύτεκνη μητέρα γίνεται κινητήρια δύναμη ζωής και μέσα από τη δική

τη συμπεριφορά αναπαράγονται αξίες, ήθη, γλώσσα [δεν είναι τυχαίο που η γλώσσα που ομιλούμε λέγεται μητρική] και πολιτιστικά χαρακτηριστικά του έθνους. Για αυτό η κοινωνική και εθνική συμβολή της είναι κεφαλαιώδης. Η οικογένεια της πολύτεκνης μητέρας θα πρέπει να την περιβάλει με περισσή στοργή και να την υποστηρίζει στα καθήκοντά της. Η ενότητα και η σύμπνοια του ζευγαριού, ιδιαιτέρως η αγάπη του συζύγου, αλλά κι η συμμετοχή του στην ανατροφή των παιδιών και στην καθημεινότητα του σπιτιού, είναι προϋποθέσεις για την ισορροπημένη λειτουργία της οικογένειας.

Η πολύτεκνη μητέρα, χρειάζεται την απλόχερη βοήθεια του κράτους, με θεσμοθετημένες οικονομικές παροχές και διευκολύνσεις. Είναι αναγκαία η στήριξη της οικογένειας με θεσμούς: βρεφονηπιακοί, παιδικοί σταθμοί, άδειες κύησης και ανατροφής, ενίσχυση οικογενειακού εισοδήματος, καταπολέμηση ανεργίας και ουσιαστικά προνόμια ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών. Και αντ΄αυτού: Η πολύτεκνη μάνα σήμερα πολεμάται από τους κυβερνώντες! Γι΄αυτό η ηρωίδα υπερπολύτεκνη μάνα των έξι και οκτώ παιδιών, που αναγκαστικά εργάζεται, θα πρέπει να συνταξιοδοτηθεί και αυτή στην ηλικά των 67 ετών ή μετά από σαράντα χρόνια δουλείας. Έτσι αμοίβεται η προσφορά της στο Έθνος. 

Αλλά θα έλεγε κανείς ποιος από τους κυβερνώντες νοιάζεται σε τελική ανάλυση για το ελληνικό Έθνος; Έτσι, φτάσαμε, στο βωμό του αδηφάγου Μνημονίου, να θυσιάζεται και το γλισχρό αλλά τιμητικό επίδομα-σύνταξη, των 52 ευρώ μηνιαίως, της πολύτεκνης μάνας! Όμως οι οδηγούντες την πολύτεκνη Μάνα στην εξαθλίωση και το Έθνος στο μαρασμό θα υποστούν τις συνέπειες, διότι υπάρχει λαός, υπάρχει και Θεός. Στην ''εποχή ευκαιριακού πλούτου”, που ζούμε, με νέους και μεγάλους να προσδοκούν εύκολα, πολλά και σύντομα κέρδη, οι έννοιες θυσία, προσφορά και υπομονετικής αναμονής καρποφορίας μοιάζουν ξεπερασμένες. Η επένδυση σε πολλά χαρούμενα παιδικά πρόσωπα θεωρείται μη αποδοτική και η κοινωνία συχνά αποθαρρύνει και ειρωνεύεται την πολύτεκνη Μάνα. Ακόμα, η πλειοψηφία των προτύπων των σημερινών “πετυχημένων” γυναικών παρασύρουν τις νέες Ελληνίδες να τελειώνουν νωρίς, με ένα δύο παιδιά, να επαναφέρουν την προσεγμένη τους εμφάνιση και να βγουν στο κυνήγι καριέρας ή να καθυστερούν την τεκνοποιία, ακόμα και να “διακόπτουν” ανεπιθύμητες κυήσεις, χωρίς συναίσθηση του εγκλήματος, μέχρι να αποκατασταθούν οικονομικά, επαγγελματικά! Έτσι, τα παιδικά χαμόγελα “φθινοπωριάζουν”, κουφάρια σχολείων αργοσαπίζουν στην ύπαιθρο, αστικά σχολεία αδειάζουν από ελληνόπουλα, χωριά και γειτονιές αναπολούν παιδικές φωνές και παιχνίδια. 

Σε πείσμα όμως αυτής της νοοτροπίας υπάρχουν οικογένειες με Μάνες “οδοδείκτες”, φωτεινά παραδείγματα για νέες κοπέλες, υποδείγματα προσφοράς, ηρωισμού, αποφασιστικότητας. Αυτές καταφέρνουν να συνδυάσουν νανούρισμα με ωράριο τράπεζας, ιώσεις με μεροκάματο, ατελείωτο σιδέρωμα με ζωντανή διδασκαλία, διάβασμα παιδιών με υποθέσεις του γραφείου. Τέτοιες Μάνες δεν περιμένουμε να τις δούμε σε κανάλια, ούτε σε τηλεπαράθυρα. Σήμερα θυσία, προσφορά καί αυταπάρνηση δεν πουλάνε, δεν είναι τηλεοπτικό παιχνίδι, ούτε τουρκοσήριαλ. Μην περιμένετε να τίς δείτε σε δεξιώσεις της Κυβέρνησης ή επίσημων φορέων, που φροντίζουν να προβάλλουν διαφορετικά "πρότυπα". Κινούνται αθόρυβα ανάμεσά μας χωρίς να ζητούν προβολή. Αν όμως θέλουμε η κοινωνία να έχει πρότυπα και να υπάρξει ελπίδα για συνέχεια του Ελληνισμού, πρέπει να τιμώνται, να αναδεικνύονται, και να στηρίζονται από την Πολιτεία. Οι πολύτεκνες μητέρες, και οι σύζυγοί τους, τολμούν να φέρουν τα παιδιά που ο Θεός χαρίζει. Αντιμετωπίζουν τη ζωή με πίστη στο Θεό και χαμόγελο. Αυτό μεταδίδουν στα παιδιά τους. Ξεχνούν κούραση στο πρώτο τους χαμόγελο.

Προοσπερνάν ρυτίδες με ψυχραιμία. Αδιαφορούν που ο μισθός εξαφανίζεται πριν καλά-καλά τον δούν. Έχουν συνηθίσει γέλια, κλάματα, πολλές φωνές και ζημιές στο σπίτι. Αγαπούν την Ελλάδα έμπρακτα, χαίρονται που φέρνουν στον κόσμο μικρούς Έλληνες και Ελληνίδες, κρατώντας ζωντανό τον Ελληνισμό. Μακάρι κι άλλες μητέρες να τις ακολουθήσουν, κάνοντας πραγματικότητα την ευχή του μυστηρίου του Γάμου, να είναι τα παιδιά «ως νεόφυτα ελαίων κύκλω της τραπέζης».

Αισθάνομαι θαυμασμό και δέος για τις πολύτεκνες Μάνες, ιδίως για τη σύντροφο της ζωής μου, τις παρούσες αλλά και αυτές που κατοικούν στον ουρανό, που κάνοντας υπέρβαση προσωπικών τους αναγκών, επέλεξαν να υπηρετήσουν τη μητρότητα τιμώντας απλόχερα τη εκ Θεού δοθείσα χάρη. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή των κόπων τους είναι η λάμψη στα παιδικά μάτια, το χαμόγελό τους, η πρόοδος και η ευτυχία τους. Και γνωρίζουμε καλά ότι, κι αν βρίσκονταν στο δίλημμα μιας πλούσιας ξεκούραστης προσωπικής ζωής με πληθώρα αγαθών, αυτές πάλι, χωρίς δισταγμό, τον ευλογημένο «Παράδεισο» της μεγάλης οικογένειας θα επέλεγαν. Και είναι διπλά καλότυχες για αυτό.

Πολύτεκνες μάνες ο Ελληνισμός σας οφείλει πολλά! 
πηγή