Πολύς
λόγος γίνεται σήμερα για τις λέξεις που λέγονται ελευθερία, σεβασμός, ανθρώπινα
δικαιώματα. Λένε πολλοί, πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ελεύθερο και άρα σέβεται
ο Ίδιος την ελευθερία του. Μάλιστα, ακούγεται και από πνευματικούς ανθρώπους,
πως πρέπει να έχουμε βαθύ σεβασμό στην ελευθερία επιλογής του συνανθρώπου μας.
Είναι
όμως έτσι τόσο απλά; Αλλά ας εξετάσουμε τα πράγματα, όσο μπορούμε με βαθιά
ειλικρίνεια. Και ας αρχίσουμε πρώτα από το Θεό μας, που έπλασε τον άνθρωπο.
Κανείς δεν αμφιβάλλει, πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο δίνοντάς του και το μεγάλο
δώρο της ελευθερίας του. Γιατί όμως του έδωσε το δώρο της ελευθερίας; Έδωσε το
δώρο της ελευθερίας στον άνθρωπο ο Θεός, επειδή τον έπλασε κατ' εικόνα Του και
καθ΄ομοίωσιν.
Και από το καθ΄ομοίωσιν γεννάται η ελευθερία. Εάν όμως ο άνθρωπος
αρνηθεί να γίνει καθ΄ομοίωσιν του Θεού, τότε το μεγάλο δώρο της ελευθερίας, που
έχει ο άνθρωπος, γίνεται καταστροφική σκλαβιά για τον εαυτό του και για τον
πλησίον του. Και αυτό αποδεικνύεται πρώτα με τους πρωτοπλάστους. Εφόσον, όπως
λέγουν μερικοί, ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί απαγόρευσε
στους πρωτοπλάστους μέσα στον Παράδεισο να φάνε από τον απαγορευμένο καρπό; Εφόσον
σέβεται ο Θεός την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί έπνιξε την ανθρωπότητα, επί
εποχής του Νώε με κατακλυσμό; Γιατί έκαψε ο Θεός τις πόλεις Σόδομα και Γόμορα;
Γιατί πάλι ο Θεός επέτρεψε την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα; Γιατί άφησε
πάλι ο Θεός μας και ερήμωσε η Πόλις και η Αγιά Σοφιά; Και τόσα άλλα «γιατί» που
χρειάζονται τόμοι ολόκληροι για να τα αναφέρουμε.
Το
συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα και απλά. Όλα αυτά γίνανε γιατί μετέτρεψε ο άνθρωπος
την ελευθερία, που του έδωσε ο Θεός, σε ασυδοσία του διαβόλου και δεν έχει
τέτοιο δικαίωμα ο άνθρωπος, διότι η ασυδοσία επισύρει την οργή του Θεού. Άρα
λοιπόν η ελευθερία, που δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο, ένα μόνο νόημα έχει.
Να τη χρησιμοποιήσει για τον αγιασμό του και την ομοίωσή του προς τον Πλάστη
του Θεό. Και επαναλαμβάνω. Όποιος θέλει να αρνηθεί το Θεό που τον έπλασε, έχει
μεν το ελεύθερο από τον Πλάστη του Θεό να το κάνει, αλλά θα απολαύσει τις πικρές
συνέπειες της κακής χρήσης της ελευθερίας του, μάλλον της ασυδοσίας του. Άρα
λοιπόν, δεν σέβεται ο Θεός την ελευθερία του ανθρώπου, όπως κακώς την εννοούν
μερικοί. Αλλά με πολλή λύπη, θεϊκή, πατρική, αφήνει τον άνθρωπο στην επιλογή
του. Όμως αυτή η ενέργεια του Θεού δεν ονομάζεται σεβασμός, αλλά μακροθυμία.
Γιατί άλλο η λέξη σεβασμός και άλλο η μακροθυμία. Διότι η λέξη σεβασμός, είναι
ιερή και τη χρησιμοποιούμε, όταν θέλουμε να αποδώσουμε μεγάλη τιμή σε κάτι. Ενώ,
η μακροθυμία περιέχει την ανοχή, που δείχνει ο ανώτερός μας, που αναβάλει
συνεχώς από αγάπη, να μας τιμωρήσει. Ώστε λοιπόν, δεν μπορούμε και δεν έχουμε
το δικαίωμα, την ασυδοσία των εσχάτων ημερών μας, να τη μεταβάλουμε και να της
δίνουμε το νόημα της ελευθερίας. Πόσο μάλλον να λέμε, πως σεβόμαστε την
ασυδοσία. Ας σταματήσουν επιτέλους οι θλιβεροί πολιτικοί μας, να πιπιλίζουν στο
στόμα τους τη λέξη ελευθερία. Και ας ξανακοιτάξουν με ειλικρίνεια το
Ελληνορθόδοξο Σύνταγμα και εκεί θα δουν, τι πραγματικά σημαίνει η λέξη
ελευθερία, καλώς νοούμενη και όχι από τα αντίχριστα νομοσχέδια, που τους
υποδεικνύουν οι ασύδοτοι Ευρωπαίοι, π.χ. αντιρατσιστικό νομοσχέδιο κλπ.
Δυστυχώς,
μέρα με τη μέρα βλέπουμε, πως μεγαλώνει ο κίνδυνος, που προέρχεται από το
αντίχριστο σύστημα. Και το σύστημα αυτό, χρησιμοποιεί τη λέξη ελευθερία και
σεβασμός, για ότι αυτό κρίνει ότι είναι σωστό, για το σύστημα και τους ανθρώπους
του. Δύο είναι τα δόγματα στα οποία στηρίζεται το άνομο σύστημα. Το πρώτο
λέγεται ισχύς και το δεύτερο λέγεται υποκρισία. Και όλοι μας, οι ορθώς βιούντες
και σκεπτόμενοι, βλέπουμε τα δύο αυτά δόγματα να εναλλάσσονται και να
λειτουργούν άριστα πλέον, χωρίς καμία ενόχληση από αυτούς που έπρεπε να
αντισταθούν. Βλέπουμε πλέον το σύστημα το άνομο, πως, που και γιατί,
χρησιμοποιεί τις λέξεις ελευθερία, σεβασμός και ανθρώπινα δικαιώματα. Και
δυστυχώς, το συνειδητό και πιστό ποίμνιο του Χριστού μας, στενάζει περίλυπο και
απογοητευμένο, μη βλέποντας τους αρμόδιους ταγούς της Εκκλησίας και Πολιτείας να υπερασπίζονται
τα Ιερά.
Αλλά
τους βλέπουν - πλην μερικών ελαχίστων εξαιρέσεων - να είναι περιβεβλημένοι από
την καταραμένη σιωπή, όπως λέγουν οι Άγιοι μας, πως όταν κινδυνεύουν τα Ιερά
μας και σιωπούμε σημαίνει ενοχή και
προδοσία. Και ενώ γίνονται όλα αυτά, οι εταίροι μας Ευρωπαίοι, έχουν
κατασκευάσει και άλλα αισχρά και απάνθρωπα νομοσχέδια, της κτηνοβασίας και της
παιδεραστίας. Ερωτώ ευθέως τους αρμοδίους. Αυτά τα αίσχη, θα τα συγκαταλέξουν
με τη λέξη σεβασμός, στην ελεύθερη επιλογή του διεστραμμένου ανθρώπου; Όχι
κύριοι, δεν έχει δώσει ο Θεός τέτοιο δικαίωμα ελευθερίας στο πλάσμα του, τον
άνθρωπο και αυτό μας το έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές. Ωστόσο όμως, ο Θεός
έχει εμπνεύσει στο Ορθόδοξο ποίμνιο Του, να κάνει νόμους ωφέλιμους,
παιδαγωγικούς, έως ότου ο άρρωστος άνθρωπος ανανήψει από την πνευματική του
διαστροφή. Και αλλοίμονο, αν αυτούς τους νόμους τους αλλοιώσουν οι εκάστοτε
κυβερνώντες, τότε τι να πω; Ο νοών νοείτω...
Και
δυστυχώς, ελπίδα μετανοίας από τους ανθρώπους του ανόμου συστήματος δεν
υπάρχει. Και μην αυταπατόμεθα και νομίζουμε, πως ίσως αλλάξουν προς το καλό. Το
ερώτημα είναι, το μικρό ποίμνιο του Χριστού μας, θα παραμείνει σε αδράνεια, σε
αμηχανία και ολιγοψυχία; Έχει αναλογιστεί το μικρό ποίμνιο του Χριστού, πως ο
σίγουρος ηττημένος θα είναι το σύστημα του αντιχρίστου και ο σίγουρος Νικητής,
ήταν, είναι και θα είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός;
Εφόσον
έτσι σίγουρα θα έχουν τα πράγματα, γιατί να μην είμαστε γεμάτοι από αισιοδοξία
και ελπίδα; Γιατί να μην αυξήσουμε την πίστη μέσα μας; Γιατί να μην εντείνουμε
τον αγώνα μας, με ότι μπορούμε ο καθένας μας; Διότι μαζί με την πίστη και την
ελπίδα μας, πρέπει να συνοδεύεται και ο κατά δύναμιν αγώνας μας. Πρέπει να
γνωρίζουμε και τούτο. Πως οι Άγιοι μας, πάντα προσδοκούσανε να περάσουνε
δύσκολες καταστάσεις διωγμών της Πίστεως για να αγωνισθούν περισσότερο!
Επομένως, πρέπει να καταλάβουμε σιγά-σιγά, πως τις δυσκολίες που θα
συναντήσουμε - ο Θεός ξέρει, τι, πως και πότε θα γίνουν - στην πορεία μας, άμα
τις αντιμετωπίσουμε με γενναίο φρόνημα, θα μας τις βγάλει σε καλό ο Θεός μας.
Ώστε
λοιπόν κύριοι, σταματήστε επιτέλους να εκμεταλλεύεστε τη λέξη ελευθερία, διότι
είναι ιερή λέξη και προέρχεται από τον Τριαδικό Θεό μας, που είναι η όντως
ελευθερία, εξ΄ου και η προέλευσή της.
Το
σύστημα του αντιχρίστου, από αιώνες τώρα, λειτουργεί μυστηριωδώς με διαφορετικό
τρόπο σε κάθε εποχή. Όμως πάντα, ένας είναι ο στόχος του συστήματος, ο Χριστός.
Τους ενοχλεί να βλέπουν τον τρόπο ζωής του Χριστού, σε σύνολο ανθρώπων και
ιδιαιτέρως στην Ελλάδα, που είναι το κεντρικό σημείο του πλανήτη της γης.
Όλα
αυτά που ακούμε και βλέπουμε, περί οικονομικής κρίσεως και άλλα πολλά, είναι
απλά κατασκευάσματα και φτιαγμένες αιτίες, για να πολεμήσουν τον τρόπο ζωής του
Χριστού, που βιώνεται από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Ώστε
λοιπόν, ο στόχος χτυπήματος για το αντίχριστο σύστημα είναι η Ορθοδοξία, εν
πρώτοις στην Ελλάδα μας και φυσικά στα υπόλοιπα κράτη, όπου υπάρχει Ορθοδοξία.
Δεν μας ξενίζει αυτό το γεγονός καθόλου, διότι δύο χιλιάδες και πλέον έτη, η
Ορθοδοξία δέχεται σφοδρό πόλεμο από το άνομο σύστημα, άλλοτε ύπουλο, κρυφό και
άλλοτε φανερό. Όμως το γεγονός και το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Ποτέ το
σύστημα του αντιχρίστου δεν έχει γευθεί έστω και μία φορά τη νίκη. Πάντα
ηττημένο είναι και ας φαίνεται μερικές φορές φανταστικά πως επικρατεί ψεύτικα.
Το ίδιο θα συμβεί και στη σημερινή μας εποχή. Θα γευθεί, για μια ακόμη φορά,
οδυνηρή ήττα το παράνομο σύστημα με τους ανθρώπους του. Διότι πολύ σωστά έχει
πει ένας Άγιος, πως το σύστημα με τους ανθρώπους του θα εξολοθρευτεί με τα ίδια
του τα όπλα. Αξίζει να αναφέρουμε ένα παράδειγμα, μάλλον το πρώτο μεγαλειώδες
γεγονός που έγινε στο φρικτό Γολγοθά. Τότε, το άνομο σύστημα της εποχής εκείνης
των Εβραίων, έπεισε τον Πιλάτο και έδωσε καταδικαστική απόφαση για τον Κύριο
μας Ιησού Χριστό, με σταυρικό θάνατο. Να πούμε όμως, πως εκείνη την εποχή, πριν
γίνει η σταύρωση του Ιησού Χριστού, ο σταυρός ήταν φοβερό όπλο του διαβόλου και
του ανόμου συστήματος. Τους χειρότερους κακούργους, με σταυρικό θάνατο τους
αποτελειώνανε. Και μάλιστα εκτός ότι ήτανε φρικτός ο θάνατος, ο σταυρικός,
λεγόταν και επιπλέον καταραμένος αυτός που πέθαινε επάνω στο σταυρό.
Αυτός
λοιπόν ο σταυρός, το πρώην καύχημα του διαβόλου και του ανόμου συστήματος, το
φοβερό εκτελεστικό τους όπλο, έγινε μετά τη Σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού
Χριστού, ο όλεθρός τους! Έγινε η κατάρα τους, έγινε ο κατατρεγμός τους, σε
σημείο να μην μπορεί ο διάβολος και τα όργανά του συστήματος να τον ατενίσουν
με τα μάτια τους. Διότι όταν κοιτάζανε τον Σταυρό, τρέμανε από το φόβο τους και
αφανιζότανε από το πρόσωπο της γης. Ενώ για τους Πιστούς Ορθοδόξους του
Χριστού, ο Σταυρός έγινε Ευλογία και Ζωή και όπλο ακαταμάχητο. Αυτό εννοούσε ο
Άγιος, που έλεγε, πως το κακό μόνο του καταστρέφεται, με τα δικά του όπλα.
Δυστυχώς,
βλέπουμε και σήμερα έναν ανοιχτό πόλεμο εναντίον του Τιμίου Σταυρού, από τους
ανθρώπους του ανόμου συστήματος. Προσπαθούν να εξαφανίσουν το πρώην περιβόητο
όπλο τους, το Σταυρό. Γιατί άραγε τους πειράζει ο Σταυρός τώρα; Τι συμβαίνει;
Γιατί θέλουν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να εξαφανίσουν το πρώην αγαπημένο
τους όπλο; Μα τώρα μετά τη Σταύρωση του Κυρίου μας, ο Σταυρός λέγεται Τίμιος
και εκπέμπει τη Μεγαλοσύνη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Από αυτή τη Μεγαλοσύνη
καίγεται ο αντίχριστος και τα όργανά του. Αυτή η Μεγαλοσύνη του Χριστού που
εκπέμπεται από τον Τίμιο Σταυρό, κάνει τώρα το άνομο σύστημα να μισεί θανάσιμα
το Σταυρό και όσους πιστούς τον προσκυνούν με ευλάβεια. Το συμπέρασμα λοιπόν
από όσα είπαμε είναι το εξής. Ο αληθινά ελεύθερος είναι ο Τριαδικός Θεός μας
και από αυτόν πηγάζει η ελευθερία. Και δεν μπορούν να λένε μερικοί, ότι είναι
ελεύθεροι, εάν πρώτα δεν έχουν συνδεθεί με το Θεό μας. Όποιοι και όσοι είναι
πολέμιοι του Τριαδικού Θεού και συγχρόνως λένε ότι είναι ελεύθεροι και
κηρύττουν ελευθερία, αυτοί πρώτοι εξαπατήθηκαν οι ίδιοι και στη συνέχεια
προσπαθούν να εξαπατήσουν τον Λαό.
Παραλείψαμε
και μια άλλη λέξη, που χρησιμοποιεί συνεχώς παράνομα το σύστημα για να
παραπλανήσει τον Λαό και είναι η λέξη δικαίωμα και η περιβόητη φράση ανθρώπινα
δικαιώματα. Εδώ πρέπει να κάνουμε μία εξήγηση, πως παραδείγματος χάριν, οι φτωχοί
πολίτες μιας χώρας, όταν γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εκάστοτε
δυνάστες και παράνομους πολιτικούς, πολύ σωστά κάνουν και παλεύουν να
διεκδικήσουνε τα ανθρώπινα τους δικαιώματα.
Όμως τι να πούμε, όταν το σύστημα θέλει να
περάσει ένα αντίχριστο και παράνομο νομοσχέδιο και επικαλείται τα ανθρώπινα
δικαιώματα; Και ερωτώ, είναι ανθρώπινο
δικαίωμα ο φόνος που γίνεται με την έκτρωση; Μη ξεχνάμε ότι με την πρόφαση των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων πέρασε αυτός ο αναίσχυντος νόμος που νομιμοποίησε τις
εκτρώσεις. Είναι δικαίωμα των ανθρώπων, να επιδεικνύουν το κουσούρι τους και να
μολύνουν με αυτόν τον τρόπο την κοινωνία μας οι ομοφυλόφιλοι;
Σε
λίγο θα μας έρθουν και άλλα φρικτά νομοσχέδια από τους Ευρωπαίους εταίρους μας
και εννοώ την κτηνοβασία και την παιδεραστία, που ήδη ψηφίστηκαν και
λειτουργούν «άψογα» στους «υπερπολιτισμένους» εταίρους μας. Σας ερωτώ,
θεωρούνται και αυτά, ανθρώπινα δικαιώματα; Όντως ιλιγγιά ο νους του ορθώς σκεπτόμενου, αγνού Έλληνα
πολίτη. Εάν σε καμιά περίπτωση δεν έχει δικαίωμα να βλάψει κανείς τον εαυτό
του, τότε με τι είδους δικαίωμα μπορεί να βλάψει τον συνάνθρωπό του; Διότι όλα
αυτά τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν και τα παρόμοια που πρόκειται να ψηφιστούν,
είναι γεμάτα από τη θανατηφόρα φθορά, πρώτα για τον ίδιο τον εαυτό τους και μετά
για τον πλησίον τους.
Μου
έλεγε κάποιος για τη νέα εποχή του αντιχρίστου, που ήδη ενεργείται σήμερα, πως
μοναδικός στόχος είναι να φθάσει η ανθρωπότητα να ζει στο άκρον της ασυδοσίας.
Και μόνο ένα πράγμα θα απαγορεύσουν αυστηρώς. Το να είναι κανείς Ορθόδοξος
Χριστιανός. Όλα τα άλλα θα επιτρέπονται, στην κυριολεξία όλα, και φυσικά όλοι
το αντιλαμβανόμαστε, πως ο πρωταρχικός στόχος για το σύστημα είναι η Ελλάδα
μας.
Νομίζουν
πως αν καταφέρουν και αποχριστιανοποιήσουν την Ελλάδα, μετά τα υπόλοιπα θα
είναι εύκολα για αυτούς. Δεν έχουν υπολογίσει όμως δύο πράγματα και για αυτό
πάλι θα αποτύχουν. Το πρώτο που δεν έχουν υπολογίσει, είναι πως ο Έλληνας έχει
βαθιά μέσα του μια λεβεντιά και έναν ηρωισμό, που βγαίνει ξαφνικά στην ώρα του.
Έχει αυτό, που έχει πει ο ένδοξος ήρωας μας, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, πως όταν
μου πειράξουν τη Θρησκεία και την Πατρίδα μου, γίνομαι θηρίο.
Και
το δεύτερο, φυσικά που εκουσίως αγνοεί το σύστημα, είναι η μεγάλη αγάπη που
έχει ο Τριαδικός μας Θεός προς την Ελλάδα μας. Συνήθως ο Θεός μας, περιμένει
πρώτα να ενεργήσει η λεβεντιά και ο ηρωισμός του Έλληνα και μετά επεμβαίνει και
ο Ίδιος ευεργετικά για τον αγαπημένο Λαό Του. Η Ιστορία βρίθει από τέτοιες
επεμβάσεις του Θεού μας, πρώτα με τον αγαπημένο Του Ισραηλιτικό Λαό και μετά με
τον αγαπημένο Ορθόδοξο Λαό Του.
Αλήθεια,
αυτή την Ιστορία δεν τη λαμβάνει υπόψη του το σύστημα; Δεν λαμβάνει υπόψη του,
πως ίσως έρθει ξαφνικά αντιμέτωπο με τον ηρωισμό, τη λεβεντιά και το θηρίο για
το οποίο κάνει λόγο ο Στρατηγός Μακρυγιάννης;
Τέλος,
ολοψύχως εύχομαι ο αγνός Λαός της Πατρίδας μας, να αφυπνιστεί σύντομα και να
αποτινάξει όλα τα νομοσχέδια της ντροπής που αμαυρώνουν τη δόξα της Ελλάδας
μας, μιας δόξας που έχει αποκτηθεί με πολύ αίμα και θυσία.
Στους
δε θλιβερούς πολιτικούς μας, θέλω να τους υπενθυμίσω και να τους πω, πως δεν
υπάρχει απαισιότερο από το να προδίδει κανείς την Πίστη και την Πατρίδα του.
Εύχομαι
να μην το πράξουν.
Αμήν
Μοναχός Αρσένιος
Σκήτη Κουτλουμουσίου
Άγιον Όρος
31 Ιανουαρίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;