Τι καπνίζετε και δεν μας δίνετε;

 

Ο  Δημήτρης Μάρδας, μιλώντας προχθές σε πρωινή εκπομπή στην τηλεόραση του Σκάι, ανέφερε πως η κυβέρνηση μελετά σχέδιο σύμφωνα με το οποίο θα εξεταστεί το οικονομικό προφίλ των προσφύγων και μεταναστών στη χώρα μας.

Ο ίδιος κύριος υπογράμμισε χαρακτηριστικά πως "εάν υπάρχουν κάποιοι εξ’ αυτών που έχουν τη δυνατότητα να επενδύσουν στη χώρα από 250.000 ευρώ θα έχουν ευνοϊκή μεταχείριση παραμονής".

"Μπείτε στο Google για να δείτε τι έκαναν oι άλλες χώρες για να αξιοποιήσουν τους πρόσφυγες", δήλωσε μετά ο ίδιος στο Mega, διευκρινίζοντας ωστόσο πως "δεν έχω καμία ένδειξη ότι υπάρχουν πρόσφυγες με χρήματα. Ξέρω ότι άλλες χώρες έχουν στήσει αντίστοιχες υπηρεσίες. Σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία υπάρχει αυτό το υποσύνολο (σ.σ. των εύπορων προσφύγων). Κάνουν λάθος όσοι λένε ότι όλο το υποσύνολο αυτό έχει πάει σε άλλες χώρες".

Ο υφυπουργός Εξωτερικών (ο κ. Μάρδας) επεσήμανε πως η εισήγηση θα κατατεθεί σήμερα και πως δεν είναι μία σκέψη που κατατέθηκε στη λογική του "κάνω ένα τσιγάρο και καταθέτω μια σκέψη".

Όταν ένα στέλεχος της κυβέρνησης  που έχει χρηματίσει και στο υπουργείο των οικονομικών αναπτύσσει αυτού του επιπέδου προβληματισμούς δημόσια, το μόνο ερώτημα που απομένει είναι για το είδος του τσιγάρου που μπορεί να οδηγεί σε παρόμοια συμπεράσματα.

Κατ’ αρχήν μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ελλήνων προκειμένου να επιστρέψουν περίπου 100 δισ. καταθέσεις στις τράπεζες, οι 20-30 δισ. από τις οποίες κρύβονται σε στρώματα, είναι δυνατόν  να κερδίσει την εμπιστοσύνη  πλούσιων ξένων επενδυτών και καταθετών;

Μια χώρα η οποία δεν μπορεί να κρατήσει τον αφρό του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού της, καθώς υπολογίζεται πλέον πως τα τελευταία χρόνια έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα μεταξύ 300-400 χιλιάδων Ελλήνων για χώρες του εξωτερικού, μπορεί να προσελκύσει τον αφρό του εργατικού και επιστημονικού προσωπικού π.χ. της Συρίας για να ζήσει εδώ;

Είναι φανερό πως στην κυβέρνηση είναι μακράν νυχτωμένοι σε σχέση με ό,τι αφορά την οικονομία και τις επενδύσεις.

Αν κάποιος διαθέτει από 250.000 ευρώ και πάνω δεν είναι οικονομικός μετανάστης. Αν  πληροί τα κριτήρια του πρόσφυγα και διαθέτει μεγάλο πουγκί,  πολλές χώρες θα διαγκωνιστούν για να τον φιλοξενήσουν...

Ακόμη και αν δεν είναι πρόσφυγας και διαθέτει περιουσία που μπορεί να επενδύσει, να καταθέσει ή απλά να ξοδέψει οποιοσδήποτε μπορεί να εξασφαλίσει μια άδεια παραμονής στις περισσότερες χώρες που διαθέτουν σώας τας οικονομικάς φρένας.

Επιπλέον όποιος διέθετε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ή δολάρια σε χώρες που όδευαν ή βρίσκονται  σε εμπόλεμη κατάσταση είχε φροντίσει και τα είχε φυγαδεύσει πριν χαθεί ο έλεγχος, όπως έκαναν οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια πριν τα capital control. Οι άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει περιουσίες το έχουν καταφέρει γιατί είναι μεταξύ άλλων και προβλεπτικοί των εξελίξεων.

Αν κάποιος, Έλληνας ή ξένος που έχει πάνω από 250.000 ευρώ, επιλέξει να τα επενδύσει στην Ελλάδα είναι σαν να τα πετάει σ’ ένα μαγκάλι με αναμμένα κάρβουνα. Καμιά επένδυση δεν είναι ικανή να διασφαλίσει το κεφάλαιο και να αποδώσει και κέρδη όταν φόροι, εισφορές και "ρεγάλα" στην κρατική γραφειοκρατία αθροίσουν ένα κόστος πάνω από 70-80% των εσόδων.

Μόνο "μαύρες" επενδύσεις ή παράνομες δραστηριότητες με εξωπραγματικά υψηλό περιθώριο κέρδους μπορούν να επιβιώσουν.

Ακόμη και αν υποθέσουμε πως κάποιος μπορεί να βγάζει κέρδος με τα σημερινά υψηλά φορολογικά και ασφαλιστικά κόστη, γιατί να επενδύσει στην Ελλάδα όταν για να αποσύρει τα  κέρδη του από τις τράπεζες θα πρέπει να κάνει αναλήψεις με το όριο των 420 ευρώ την εβδομάδα.

Η Ελλάδα με την υψηλή φορολογία και εισφορές διώχνει τα δικά της παιδιά που έχουν ειδίκευση και ικανότητες να πετύχουν μισθούς πάνω από 1.000-1.500 ευρώ, πριονίζοντας έτσι τα πόδια της οικονομίας της...

Η ιδέα της κυβέρνησης που εξέφρασε ο κ. Μάρδας κρύβει την εξής σκοπιμότητα. Αφού ο "βρυκόλακας" του ελληνικού πελατειακού κράτους "ρούφηξε" τις οικονομίες των Ελλήνων προσπαθεί να βρει και κανένα ξένο κορόιδο να κάνει το ίδιο και να κερδίσει μερικούς μήνες ζωής ακόμη.

Υπάρχουν περί τις 200 χώρες στον κόσμο οι περισσότερες από τις οποίες ανταγωνίζονται να προσελκύσουν κεφάλαια και επενδύσεις.

Ελάχιστες από τις χώρες αυτές π.χ. έχουν την τύχη να έχουν ελληνικής καταγωγής εφοπλιστές που κερδίζουν χρήματα στο εξωτερικό και τα φέρνουν στις ελληνικές τράπεζες.

Στην Ελλάδα όμως το κράτος απεργάζεται συνέχεια σχέδια να τους φορολογήσει με αποτέλεσμα να έχει χάσει πολλά από αυτά τα κεφάλαια και να χάσει και τα υπόλοιπα.

Μια χώρα που δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνταξιούχων οι περισσότεροι από τους οποίους τρέχουν κάθε πρώτη του μήνα να σηκώσουν τη σύνταξη μην και τους τύχει κανένα "κούρεμα" ή κατάσχεση από την εφορία λόγω κάποιου από τους πολλούς απλήρωτους φόρους, δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη ξένων καταθετών. Ούτε προσφύγων από εμπόλεμες ζώνες...

Άρα, το μόνο ερώτημα μιας σοβαρής εξέτασης της πρότασης Μάρδα, που αποκαλύπτει και το επίπεδο των προβληματισμών της κυβέρνησης είναι τι είδους τσιγάρα μπορούν να παράγουν τέτοιου είδους οικονομικές και πολιτικές σκέψεις...

 Του Κώστα Στούπα