Έχω τόσα αισθήματα
Που συχνά πείθω τον εαυτό μου
Ότι είμαι αισθηματίας,
Αλλά αναγνωρίζω, μετρώντας τον
Ότι όλο αυτό είναι σκέψη
Πού εγώ δεν ένιωσα τελικά.
Έχουμε, όσοι ζούμε,
Μια ζωή πού είναι ζωντανή
Και μιαν άλλη πού σκεπτόμαστε,
Και η μόνη οπού ζούμε
Είναι εκείνη που είναι μοιρασμένη
Ανάμεσα στη βέβαιη και την περιπλανώμενη.
Στην οποία περισσότερο από πραγματική
Η περιπλανώμενη το όνομα αρμόζει
Κανείς δε θα το ξέρει να το εξηγήσει,
Και ζούμε κατά τρόπο
Που η ζωή που κάποιος έχει
Είναι εκείνη που έχει να σκέπτεται.