«αρχή άνδρα δείκνυσι»

«λουλούδι φωτιάς, βγαίνει στον τάφο, μήνυμα στέλνει, ο πρώτος νεκρός, απάντηση να πάρει, ενότητα κι αγώνα, για να βρει ανάπαυση ο πρώτος νεκρός»

 Έξη χρόνια χωρίς τον Τάσο! Έξη χρόνια από το χαμό ενός ηγέτη. Μπορεί να έφυγε από τη ζωή, όμως οι παρακαταθήκες του, οι υποθήκες του, πλανώνται γύρω μας, θα μας συντροφεύουν για πολλά-πολλά χρόνια. Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στο ήθος και τις αρετές του. Στις ηθικές αξίες και τη χριστή διοίκηση που εφάρμοσε. Την αξιοκρατία και τη σωστή διακυβέρνηση. Τη πάταξη της διαπλοκής και το ξερίζωμα του ρουσφετιού από τη κρατική μηχανή. Ο αείμνηστος πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος, υπερασπιζόμενος το «τιμιώτερον πάντων», αποχώρησε τω όντι ενδοξότερος από την Προεδρία της Δημοκρατίας καθ” ότι «αρχή άνδρα δείκνυσι». Αναχωρώντας όμως από τη ζωή αυτή, ανήχθην στο μέγιστο: Θάνατος άνδρα δείκνυσι!
Ένας εθνικιστής, τουρκοφάγος, αδιάλλακτος που μας απομόνωσε από τους καλούς μας φίλους Άγγλο-Αμερικάνους και Σουηδούς. Αυτός ο απορριπτικός αλλά και συνάμα ενδοτικός, που από τη μια δεν ήθελε λύση και που δεν δέχτηκε την δήθεν καλή προσφορά του Erdogan να πάρουμε πίσω την Καρπασία. Αυτά και πολλά αλλά του καταλόγιζαν εχθροί και άσπονδοι φίλοι. Ο Τάσος Παπαδόπουλος είναι ο άνθρωπος που μας έκανε μετά από πολλά χρόνια να αισθανθούμε περήφανοι γιατί είμαστε Έλληνες. Είναι ο άνθρωπος που ανέστησε την καταρρακωμένη από χρόνια εθνική μας αξιοπρέπεια. Οι παρακαταθήκες που μας άφησε θα μείνουν για πάντα ζωντανές. Τη μνήμη του Τάσσου δεν μπορεί κανείς να τη σβήσει. Ο Τάσος Παπαδόπουλος ήταν ένας ηγέτης που γνώριζε ότι διαχειρίζεται τη μελλοντική πορεία ενός ολόκληρου έθνους και πως γι’ αυτό το λόγο δεν λογάριαζε απειλές και πιέσεις. Συγκρινόμενος με τον Εθνάρχη Μακάριο, ο Τάσος Παπαδόπουλος ήταν και αυτός ηγέτης. Το «όχι του Τάσσου ήταν όχι στο συγκεκριμένο σχέδιο και όχι στη λύση», ενώ «σκοπό είχε να πετάξει στα σκουπίδια τις διαιρετικές μεθοδεύσεις των ξένων και όχι να διχάσει το λαό». Τη φωνή του Τάσσου δεν μπορεί κανείς να την σιγήσει. Θέλουμε λύση έλεγε, η οποία θα είναι δίκαιη, λειτουργική, βιώσιμη και δημοκρατική, που θα επανενώνει την πατρίδα μας, τον λαό, την κοινωνία, τους θεσμούς και την οικονομία που θα είναι βασισμένη στις αρχές και αξίες πάνω στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, και το διεθνές δίκαιο. Μία Κύπρο ελεύθερη χωρίς πρόσφυγες και με ίσα δικαιώματα για όλους τους Κυπρίους. Μία Κύπρο χωρίς ξένους στρατούς, έποικους και κηδεμόνες. Θέλουμε γρήγορη λύση και γνωρίζουμε πως η λύση του Κυπριακού προβλήματος θα χρειαστεί και κάποιο είδος συμβιβασμού. Αλλά ολόκληρος και ενωμένος ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν πρόκειται να αναγνωρίσει και να νομιμοποιήσει με την υπογραφή του τα τετελεσμένα γεγονότα που δημιούργησε το προδοτικό πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και η βάρβαρη τούρκικη εισβολή. Η ειρήνη στην Κύπρο θα διασφαλισθεί μόνο με την αποχώρηση του στρατού κατοχής και μέσα σε συνθήκες αλληλοσεβασμού.
Φλογερός πατριώτης, πρωτεργάτης στον απελευθερωτικό αγώνα τού λαού μας από την Αγγλική αποικιοκρατία, άξιος και έμπιστος συνεργάτης του Εθνάρχη Μακάριου στη θεμελίωση και προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας ενάντια στα σχέδια της Τουρκίας, τούς Άγγλο-Αμερικάνους και της ελληνικής χούντας. Υπουργός, Συνομιλητής, Βουλευτής, Πρόεδρος της Βουλής, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γι αυτόν το κάθε αξίωμα που αναλάμβανε δε σήμαινε τίποτα πέραν από χρέος, προσφορά και σκληρή δουλειά για να ανταποκριθεί στο ύψος των περιστάσεων και στις προσδοκίες του λαού. Σεβόταν βαθύτατα τον άνθρωπο, τους θεσμούς και το κράτος. Φύσει αξιοκράτης έδινε ευκαιρίες σε όλους αλλά τον κέρδιζαν μόνον οι αξιοπρεπείς, οι ικανοί και οι εργατικοί. Αποδεχόταν και επιβράβευε με το λόγο του μόνο τους καλούς και τους άξιους. Αντιπαθούσε και δεν μπορούσε να το κρύψει τους τεμπέληδες, τους υποκριτές και τους κόλακες. Ήταν ορκισμένος εχθρός του «ρουσφετιού», της μετριότητας, της αναποφασιστικότητας, της ημιμάθειας, της δειλίας και της επιπολαιότητας. Άνθρωπος γεμάτος αξιοπρέπεια, πανέξυπνος και πολυθεματικός. Απλός και προσγειωμένος, άνθρωπος με βάθος και όχι της επιφάνειας. Με αστείρευτες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Με θάρρος στα πιστεύω του και ήταν πάντα πρώτος στην ανάληψη ευθυνών. Επίμονος, αλλά και πιστός στις Αρχές του. Ένας Ηγέτης που μπορούσε να συσπειρώσει και να εμπνεύσει στόχους, να οδηγήσει με όραμα, να μεταγγίσει ενθουσιασμό και πείσμα για εθνικές κατακτήσεις. Ηγέτης, που στο πρόσωπό του μπορούσε ο πολίτης να ψηλαφήσει πίστη, πάθος, συναίσθημα, ασφάλεια. Και τον Απρίλη του 2004 ο Κυπριακός Λαός με σημαιοφόρο τον Τάσο Παπαδόπουλο και πιστός σε αρχές και αξίες αιώνιες απάντησε με ένα ηχηρό ΟΧΙ στο Αγγλο-Αμερικάνικο Σχέδιο Ανάν που ουσιαστικά κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και νομιμοποιούσε τη τούρκικη κατοχή στην Κύπρο. Αφόρητες ήταν οι πιέσεις, ασφυκτικός ο κλοιός και η θηλιά περασμένη στο λαιμό μας για εθνικό εξευτελισμό. Όλοι, εχθροί και «φίλοι» ζητούσαν παράδοση στην Τουρκία με τη δική μας υπογραφή! Και εκείνος μέσα στον παραλογισμό του εκφοβισμού και των εκβιασμών με μια πεισμωμένη περηφάνια, αγνόησε τους δυνατούς, επωμίστηκε το χρέος του, και μετέδωσε το αίσθημα εκείνης της ρεαλιστικής φιλοπατρίας που έχει να κάνει με την ίδια την ανθρωπιά του ανθρώπου. Πήρε το βάρος της εθνικής ευθύνης στις πλάτες του και προασπίστηκε τα δικαιώματα ολόκληρου του Κυπριακού λαού για επιβίωση των Ελληνοκυπρίων. Αυτός που ενώ είχε αφιερώσει τη ζωή του για λύση του κυπριακού βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να καλεί το λαό του να απορρίψει το σχέδιο λύσης που του πρότειναν. Ο ηγέτης ενσάρκωσε τις προσδοκίες του λαού. «Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο και δεν θα παραδώσω Κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου και σε αναζήτηση κηδεμόνα έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Και ο λαός ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ηγέτη «να υπερασπιστεί το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία του». Απέδειξε πως στην Κύπρο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βρίσκουν νόημα ζωής στην αρχοντιά του απροσκύνητου, όχι από συναισθηματική ανάγκη και εθνικιστικό νταηλίκι, αλλά μόνο από ακλόνητο αίσθημα αυτοσεβασμού και ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αγωνιστή Απροσκύνητε Ηγέτη της λευτεριάς, η ζωή και το έργο σου έχουν προδικάσει ότι η μνήμη σου θα είναι αιώνια. Τις ευθύνες που μας άφησες δεν θα τις απεκδυθούμε. Θα υπερασπιστούμε, Τάσο, το δίκαιο την αξιοπρέπεια και την ιστορία μας. Θα αγωνιστούμε, γι’ αυτό που οραματίστηκες. Για μία Κύπρο ελεύθερη και ενωμένη χωρίς ξένους στρατούς και κηδεμόνες.

Ντίνος Ορφανός ΤΡιμίκλινη