Από τις πολιτιστικές ρουκέτες να δούμε ποιος θα μας απαλλάξει!

 

Από τις πολιτιστικές ρουκέτες να δούμε ποιος θα μας απαλλάξει!

Οι ήρωες δεν τιμούνται μόνο με πυροβολισμούς και μπαλωθιές. Κάθε χρόνο ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Παίρνει κανείς από εμάς ένα μήνυμα; Προβληματιζόμαστε έστω και στο ελάχιστο ή περιμένουμε να πάει μεσημέρι να πάμε σπίτι και να φάμε μπακαλιάρο σκορδαλιά;

Θρησκευτικές πανηγύρεις, λατρευτικές εκδηλώσεις, εθνικές εορτές τα περιμένουμε πως και πως για επίδειξη και προβολή. Να προβάλουμε όμως τι; Το κενό; Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προβολή. Γίνεται αντιληπτό και χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Προσπαθούμε να βρούμε τρόπους και δρώμενα, που θα προκαλέσουν, έστω και αρνητικό σχολιασμό, γιατί αυτό θα μας διαφημίσει περισσότερο. Μάλιστα, θα πάρουμε θάρρος από την κριτική που μας ασκείται, θεωρώντας τους εαυτούς μας σύγχρονους Γαλιλαίους, με την ψευδαίσθηση ότι επιτελούμε κοινωνικό έργο.

Άρτος και θέαμα! Φρουφρού κι αρώματα! Και ουσία μηδέν.

Παλιότερα οι εκδηλώσεις είχαν συλλογικό χαρακτήρα. Οι φορείς και οι σύλλογοι υπηρετούσαν το κοινό, το συλλογικό. Σήμερα η πλειοψηφία των συλλόγων, κυρίως των πολιτιστικών, υφίστανται σαν όργανα για την προσωπική προβολή και ανάδειξη των μελών τους. Δεν είναι σπάνια τα παραδείγματα, όπου πολιτιστικοί σύλλογοι είναι πιστοί στον Νεποτισμό! Μάλιστα την διάδοχη αυτή κατάσταση, την παρουσιάζουν και ως αποτέλεσμα εκλογικής διαδικασίας, με δημοκρατικές διαδικασίες και άλλα τέτοια σουρεαλιστικά. Αλλά, και εκλογές να μην γινόταν ελάχιστοι θα προβληματίζονταν, διότι είναι τόσο πολύ καλά αφομοιωμένη στην κοινωνία μας αυτή η κατάσταση, που δεν προκαλεί έκπληξη η δημόσια εμφάνισή της. Εξάλλου, πόσους πείραξε όλα αυτά τα χρόνια η οικογενειοκρατία στα πολιτικά κόμματα εξουσίας;

Όμως, με τον τρόπο αυτό δεν ενθαρρύνεται η διαφθορά και οι ανήθικες (με την έννοια αν το νόμιμο είναι και ηθικό) συναλλαγές; Δεν έχουμε φαινόμενα αποκλεισμού; Τι είδους πολιτισμός μπορεί να παραχθεί από συλλόγους, οι οποίοι λειτουργούν με τέτοια κριτήρια; Ποιο μήνυμα θα δώσουν; Αυτοί οι οποίοι θα έπρεπε να προβάλλουν τις αξίες, οι οποίες με τη σειρά τους καλλιεργούν τις αρετές, τι θα αναδείξουν;  «μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ» (Ψαλμ. 12:3).

Είμαστε φορείς πολιτισμού όταν προσπαθούμε με κάθε τρόπο να κατακτήσουμε μια θέση εξουσίας; Από την άλλη, η πολιτική εξουσία που συνδιαλέγεται με τέτοιους φορείς, θα μας πείσει ότι ενδιαφέρεται για το κοινό καλό; Όταν ανταλλάσει την προβολή της και την διαφήμιση του «έργου» της, με την συνεργασία μόνο με συγκεκριμένα πρόσωπα, φορείς, μμε, θα μπορέσει να σταθεί αλώβητη σε υπόνοιες ύπαρξης σκοπιμοτήτων; Τι κάνει νιάου – νιάου στα κεραμίδια; Πάντως, ούτε η αρετή του πολιτισμού, ούτε της δικαιοσύνης. Μάλλον της θρασύτητας και της πολιτικής και ηθικής αποχαύνωσης. Κατά τα άλλα τιμάμε τους ήρωες!

Σίγουρα, οι ήρωες της Επανάστασης του 1821 δεν πολέμησαν γι αυτά και τόσα άλλα φαινόμενα παρακμής που βιώνουμε σήμερα. Μπορεί να ήταν αγράμματοι, άνθρωποι απλοί, αλλά είχαν μια Πίστη και μια κοινή ιδέα, «του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία». Για τον λόγο αυτό και κατάφεραν το ακατόρθωτο. Σήμερα ούτε το ένα έχουμε ούτε το άλλο, γι αυτό χρεοκοπήσαμε πρώτα πνευματικά και μετά εθνικά και οικονομικά.

Υπάρχουν όμως και υγιείς φωνές, οι οποίες πασχίζουν να μεταδώσουν, κυρίως στη νεότητα, που είναι το μέλλον και η ελπίδα, αξίες αιώνιες, Χριστό και Ελλάδα, οι οποίες δεν οδηγούν σε αδιέξοδα, αλλά δημιουργούν προσωπικότητες ολοκληρωμένες. Πραγματικά τους συγχαίρουμε και τους στηρίζουμε, μέσα από αυτό τον ιστότοπο.

Μέρες που είναι ας κάνουμε την αυτοκριτική μας και όχι την αυτοπροβολή μας, γιατί το αίμα των Νεομαρτύρων και των Ηρώων του ΄21, θα βαλτώσει τα χώματα που πατάμε και η γη θα μας καταπιεί!

Χρόνια πολλά και του χρόνου!

Κατούνα Κουπεπέ