Άνοιξη, άνοιξη, πώς σ΄αγαπάω!
Ακόμα κι αν κρύβεσαι κάτω από τα χιόνια της πατρίδας μου
εγώ σε νιώθω, εγώ σε μυρίζω γλυκά.
Τρίζουν οι ρίζες, τρίζουν οι κορμοί, τα κλαδιά της σημύδας,
ακούω τα βήματα του να τριγυρνούν στο συρματόπλεγμα της εξορίας
κι όλο μου στέλνει με τον αέρα: έρχομαι!
Άνοιξη, άνοιξη, πώς σ΄αγαπάω!
Γίνεται θαύμα στο χώμα και στα σπλάχνα μου.
Χάρη σε σένα! Χάρη σε σένα ξαναπιστεύω,
καίω τα χειμωνιάτικα κουρέλια μου,
πετώ τον κακό εαυτό μου στη φωτιά
και ζεσταίνομαι.
Έχεις αγάπη μου δίκιο, του γράφω.
Η δικιά μας αγάπη δεν δόθηκε για τις μικρές ευτυχίες,
για να αγιάσουμε μας δόθηκε.
Γίνεται θαύμα στο χώμα και στα σπλάχνα μου.
Χάρη σε σένα! Χάρη σε σένα ξαναπιστεύω,
καίω τα χειμωνιάτικα κουρέλια μου,
πετώ τον κακό εαυτό μου στη φωτιά
και ζεσταίνομαι.
Έχεις αγάπη μου δίκιο, του γράφω.
Η δικιά μας αγάπη δεν δόθηκε για τις μικρές ευτυχίες,
για να αγιάσουμε μας δόθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
...έκανες κου πε πε;