Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: ΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΣΠΟΥΔΕΣ ΒΙΑΣ;

Λέων Μπράνγκ

   Ὅταν στή Γενική Συνέλευση τῆς 7ης Μαρτίου 2014 τοῦ Τµήµατος Θε­ο­λογίας τοῦ ΑΠΘ ἐλήφθη µέ µεγάλη πλειοψηφία ἡ ἀπόφαση γιά τήν ἵδρυση Τµή­µατος Ἰσλαµικῶν Σπουδῶν µέσα στή Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ (ἀπό τούς παρόντες 30 καθηγητές ψήφισαν: 23 ὑπέρ, 6 κατά καί 1 λευκό) φάνηκε ὅτι ἐξεπλάγησαν οἱ πάντες. Καί ὅµως κανονικά δέν θά ἔπρεπε νά ὑπάρξει ἔκπληξη, διότι ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2008 ἄρχισε νά ξετυλίγεται ἕνα ἔντεχνα καταστρωµένο σχέδιο, πού ὁδήγησε βαθµηδόν στήν ἀπόφαση αὐτή.

Τό καλοκαίρι τοῦ 2008 µέ τρεῖς ἐγκυκλίους τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, καταστρατηγῶντας τό Σύνταγµα, χωρίς καµιά οὐσιαστική ἀφορµή καί ἀπαί­τηση εἶχε καταστήσει τό Μάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν προαιρετικό γιά τούς Ὀρθόδοξους µαθητές(!), µέ ἀποτέλεσµα ἕνας µεγάλος ἀριθµός παιδιῶν ἰδίως στήν Γ΄ Λυκείου γιά εὐνόητους λόγους νά ζητάει ἀπαλλαγή ἀπό τό µάθηµα. Τό ἀποτέλεσµα: µιά πρωτοφανής ἀναστάτωση, ἀκόµα καί λειτουργικά προβλή­µατα στά σχολεῖα.

Τό 2010 ξεκίνησε ἡ κατάρτιση νέων Προγραµµάτων Σπουδῶν (ΠΣ) γιά τήν Πρωτοβάθµια καί Δευτεροβάθµια Ἐκπαίδευση. Καί ἔτσι τέθηκε ἀπό πλευρᾶς τοῦ Μαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν ἡ µεγάλη εὐκαιρία –ὁ χαρα­κτη­ρισµός προέρχεται ἀπό ἐκσυγχρονιστές θεολόγους, πού κατάρτισαν τό νέο ΠΣ στά Θρησκευτικά– γιά τήν ἀναβάθµιση τοῦ µαθήµατος, γιά ἕνα µά­θη­µα ὑποχρεωτικό γιά ὅλους χωρίς καµιά δυνατότητα ἀπαλλαγῆς, γιά ἕνα µάθηµα πού ἀνταποκρίνεται στή (δῆθεν) πολυπολιτισµική κοινωνία πού ζοῦµε. Τό ἀποτέλεσµα: ἀλλαγή τοῦ περιεχοµένου τοῦ µαθήµατος. Ἀπό ὀρθόδοξο θρησκευτικό µάθηµα ἔγινε πολυθρησκειακό. Ἕξι µεγάλες θρησκεῖες καί τρεῖς χριστιανικές ὁµολογίες µέ βαρύτητα στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση - µιά παραχώρηση µέ καθαρά ποσοτικό χαρακτήρα, ἀφοῦ στόχος τοῦ Προγράµµατος σύµφωνα µέ τούς ἐµπνευστές του εἶναι ἡ «ὑπέρβαση τῆς θρησκευτικῆς ἀπολυτότητας», ἀφοῦ «στίς περισσότερες θρησκεῖες ὑπάρχουν “πηγές” θεραπείας καί συµφιλίωσης» - διδάσκονται παράλληλα ἀπό τήν Γ’ Δηµοτικοῦ. Ἤδη ἀπό τό 2011 τό νέο ΠΣ ἐφαρµόζεται πιλοτικά µέ προοπτική τή γενική του ἐφαρµογή ἀργότερα.

Τό 2013 ψηφίστηκε ὁ νόµος 4115/2013 πού παραχώρησε στούς Μου­σουλ­µάνους Ἕλληνες Πολίτες τῆς µειονότητας τῆς Θράκης τό δικαίωµα νά διδάσκονται τή θρησκευτική τους παράδοση καί στά δηµόσια σχολεῖα τῆς Θράκης (στά µειονοτικά σχολεῖα βάσει τῶν διεθνῶν συνθηκῶν ὑπάρχει ἡ διδασκαλία τῆς θρησκείας τῆς µειονότητας). Τό ἑπόµενο βῆµα, ἡ ἀναγγελία τῶν ἀντίστοιχων σπουδῶν σέ Ἀνώτατη Πανεπιστηµιακή Σχολή καί ἡ ἀπόλυτη ἐξίσωση τῶν σπουδῶν αὐτῶν µέ τίς Ὀρθόδοξες Θεολογικές Σπουδές, ἔγινε ἀπό τόν Γενικό Γραµµατέα Θρησκευµάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας Γεώρ­γιο Καλαντζή στίς 29 Ὀκτωβρίου 2013 στή Θεσσαλονίκη σέ ἡµερίδα γιά τίς ἀξίες τῆς Χριστιανο-Ἰσλαµικῆς συνύπαρξης στήν Ἑλλάδα. Τό βασικό του ἐπιχείρηµα ἦταν: Ὅπως ὑπάρχει τό Ὀρθόδοξο µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν γιά τούς Ὀρθόδοξους µαθητές, ἔτσι ὀφείλει νά ὑπάρχει καί τό ἀντίστοιχο µάθηµα γιά τούς Μουσουλµάνους µαθητές, ὅπως ὑπάρχουν Ὀρθόδοξες Θεο­λο­γικές Σπουδές πρέπει νά ὑπάρχουν καί ἀντίστοιχες Ἰσλαµικές Σπουδές. Καί φυσικά δέν ἐπιλέχθηκε π.χ. ἡ Φιλοσοφική Σχολή τῆς Κοµοτηνῆς ἀλλά ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Θεσσαλονίκης γιά νά τονισθεῖ ἡ ἀπόλυτη ποιοτική ἐξίσωση (γιά τήν ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας) τῆς Ὀρθόδοξης Χριστι­α­νικῆς µέ τήν Ἰσλαµική θρησκευτική παράδοση. Τό ἑπόµενο βῆµα θά εἶναι προφανῶς ἡ µετατροπή τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν σέ Σχολές προβολῆς διαφόρων Θρησκειῶν, γιά νά ἀνταποκρίνονται αὐτές στή στοχοθεσία τοῦ νέου Μαθήµατος τῶν Θρησκευτικῶν, πού ὁλοφάνερα εἶναι ἡ πλήρης ἀλλοίωση τῆς Ὀρθόδοξης ταυτότητας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Μετά ἀπό αὐτή τή σύντοµη εἰσαγωγή στή συνέχεια τῆς εἰσηγήσεώς µου θά ἐπικεντρωθῶ στίς Ἰσλαµικές Σπουδές. Ὑπάρχει, βέβαια, σέ ὅλες τίς Θεολογικές Σχολές µας µιά ἕδρα Θρησκειολογίας, ἡ ὁποία µελετάει τό παγκόσµιο φαινόµενο τῆς θρησκείας καί τήν πίστη ὅπως καί τόν πολιτισµό πού ἔχουν παράξει οἱ διάφορες θρησκεῖες. Καί, προφανῶς, εἶναι σηµαντικότατη ἡ ἕδρα αὐτή. Ἄλλο εἶναι, ὅµως, αὐτή ἡ µελέτη τῶν διαφόρων θρησκειῶν καί ἐντελῶς ἄλλο τό Τµῆµα Ἰσλαµικῶν Σπουδῶν πού σχεδιάζεται καί θά ἔχει ἕνα ἀντίστοιχο σκοπό µέ αὐτό τῶν Ὀρθόδοξων Θεολογικῶν Σχολῶν, δηλ. τήν κατάρτιση, ἐµπέδωση, διδασκαλία, προβολή καί διάδοση τοῦ Ἰσλάµ!

Τί Εστί Ισλάµ;

Ἐφ’ ὅσον, ὅµως, τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί τό Θεολογικό Τµῆµα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. ὑπερθεµατίζουν αὐτῶν τῶν σπουδῶν ἄς κάνουµε ἐµεῖς ἐδῶ µαζί τά πρῶτα βήµατα ἐξετάζοντας τίς σπουδές αὐτές!!!

Ἄς δοῦµε πρῶτα ἀπ’ ὅλα, τί σηµαίνει ἡ λέξη Ἰσλάµ. Ἰσλάµ σηµαίνει: ὑποταγή στόν Ἀλλάχ, ἑκούσια ἤ καί ἀναγκαστική, ὅπως µαρτυρεῖ περίτρανα ἡ ἱστορία καί ἡ σηµερινή πραγµατικότητα. Ἑποµένως οἱ σπουδές αὐτές ἀποβλέπουν στήν ἐµπέδωση, κατάρτιση, διδασκαλία, προβολή καί διάδοση τῆς ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΑΧ. Γιά νά γίνει κατανοητή αὐτή ἡ ὑποταγή στόν Ἀλλάχ, θά ἤθελα νά ἀναφερθῶ σέ δύο παραδείγµατα:

α. Σαουδική Ἀραβία 2002: 14 µαθήτριες πέθαναν καί πολλές ἄλλες τραυµατίστηκαν σέ πυρκαγιά σέ Σχολεῖο στή Μέκκα (11.3.2002). Γιατί; Ἡ θρησκευτική ἀστυνοµία δέν ἄφησε τά κορίτσια νά ἐγκαταλείψουν τό κτήριο ἐπειδή δέν φοροῦσαν µπούρκα καί ἐπειδή δέν τά περίµεναν ἄνδρες συγγενεῖς ἔξω ἀπό τό σχολεῖο νά τά συνοδεύσουν. Ἐπίσης δέν ἐπιτρεπόταν ἡ εἴσοδος τῶν πυροσβεστῶν στό σχολεῖο, γιά νά σώσουν τά κορίτσια, ἐπειδή ἦταν ἄν­δρες καί σέ ἄνδρες δέν ἐπιτρέπεται νά εἰσέλθουν στίς διδακτικές αἴθουσες γυναικῶν!

β. Λιθοβολισµός γιά τό ἀδίκηµα τῆς µοιχείας: Σέ ἀνάρτηση http://heilgap.blogspot.nl/2014/05/al-shabaab.html ἀπό τίς 10.5.2014 δόθηκε ἡ εἴδηση µέ βίντεο καί φωτογραφίες γιά τόν λιθοβολισµό µέχρι θανάτου ἑνός κοριτσιοῦ στήν περιοχή Lower Shabelle τῆς Νότιας Σοµαλίας γιά ὑποτιθέµενη µοιχεία. Τό κορίτσι θάφτηκε µέχρι τό στῆθος σέ µιά τρύπα βάθους ἑνάµισι µέτρου καί πέτρες ἐκσφενδονίστηκαν στό κεφάλι του, µέχρι νά πέσει νεκρό.

Ὅλα αὐτά ἔγιναν σύµφωνα µέ τή Σαρία, τήν τέλεια τάξη γιά τήν ἐφαρµο-γή τοῦ θελήµατος τοῦ Ἀλλάχ κατά τήν Θεολογία τοῦ Ἰσλάµ. Ἡ Σαρία θεωρεῖ­ται θείας προελεύσεως καί γιά τόν λόγο αὐτό δέν µπορεῖ νά ἀλλάξει. Αὐτή θά φέρει σέ ὅλες τίς κοινωνίες τήν εἰρήνη! Ρυθµίζει τόσο τήν κάθετη σχέση µέ τόν Ἀλλάχ ὅσο καί τίς ὁριζόντιες σχέσεις µεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Δέν πρόκειται ὅµως γιά κωδικοποιηµένο νοµικό βιβλίο, δέχεται καί ἑρµηνεία καί γι’ αὐτό διαφοροποιεῖται σέ µεµονωµένα ζητήµατα, ἐπειδή πηγές της ἐκτός ἀπό τό Κοράνιο εἶναι καί ἡ Παράδοση (hadith) καί ἡ ἑρµηνεία αὐτῶν ἔγινε ἀπό πρώϊµους ἰσλαµικούς νοµικούς καί θεολόγους, ἡ ὁποία ἑρµηνεία ὁδήγησε στή δηµιουργία τεσ­σάρων Σουννιτικῶν «Νοµικῶν Σχολῶν» καί µιᾶς Σιϊτικῆς. Δέν πρόκειται ὅµως γιά σῶµα ἀσαφῶν ἐντολῶν, στό ὁποῖο θά µποροῦσε νά εἰσαγάγει κανείς ποικίλες ἑρµηνεῖες. Ἰδίως στό Οἰκογενειακό καί Ποινικό Δίκαιο οἱ ὁδηγίες τοῦ Κορανίου καί τῆς Παράδοσης εἶναι µέ µεγάλη σαφήνεια διατυπωµένες καί δέν ἀφήνουν παρά µόνο ἐλάχιστο περιθώριο ἑρµηνειῶν.

Ἰδίως γιά τό Κοράνιο πρέπει νά σηµειωθεῖ ἐδῶ, ὅτι κατέχει ἀπόλυτη αὐθεντία στό Ἰσλάµ. Θεωρεῖται οὐράνιο βιβλίο, ἀδηµιούργητο, ἀλάνθαστο πού ὑπῆρξε καί θά ὑπάρχει πάντοτε µαζί µέ τόν Ἀλλάχ. Τό συγκεκριµένο βιβλίο, τό ὁποῖο οἱ µουσουλµάνοι κρατοῦν ἀπαράλλακτο στά χέρια τους ἀπό τόν τρίτο χαλίφη, τόν Οὐθµᾶν, γι’ αὐτούς εἶναι ἀντίγραφο τοῦ οὐρανίου πρω­τοτύπου πού βρίσκεται ἐνώπιον τοῦ Ἀλλάχ.

Τό Οικογενειακό Δίκαιο

Γιά τίς σχέσεις ἀνδρῶν καί γυναικῶν τό Κοράνιο δέχεται µέν ὡς πρός τή δηµιουργία τους (σούρα 39,6 καί 49,13), ὡς πρός τίς βασικές τους ὑπο­χρεώσεις (πέντε στύλοι) καί ὡς πρός τήν ὑπόσχεση τοῦ παραδείσου (33,35) ἕνα εἶδος ἰσότητας, ἡ ὁποία, ὅµως, σέ ἄλλα χωρία ἀναιρεῖται σαφέστατα. Ἐκεῖ διακηρύττεται ἡ ἀνωτερότητα τῶν ἀνδρῶν: «Οἱ ἄνδρες ἐξουσιάζουν τίς γυναῖκες, ἐπειδή ὁ Ἀλλάχ τούς ἔκανε ἀνώτερους καί ἐπειδή ξοδεύουν τά ἀγαθά τους γιά νά τίς συντηρήσουν» (4,34). Τό θεµελιώνει καί τό χωρίο πού ἐπιτρέπει τήν πολυγαµία τῶν ἀνδρῶν: «Μπορεῖτε νά παντρεύεστε ἄλλες γυναῖκες πού σᾶς φαίνονται καλές: δύο, τρεῖς, τέσσερεις ἀπ’ αὐτές. Ἀλλά ἄν φοβᾶστε πώς δέν θά µπορεῖτε νά τίς µεταχειριστεῖτε ὅλες µέ ἰσότητα, τότε παντρευτεῖτε µιά µόνο ἤ ὅσες σκλάβες ἔχετε» (4,3). Ὁ δεύτερος, ὁ τρίτος ἤ καί ὁ τέταρτος γάµος τοῦ ἄνδρα σηµαίνει φυσικά τήν ἀντίστοιχη ὑποβάθµιση τῆς γυναίκας, ἀπό πρώτη σέ δεύτερη, σέ τρίτη ἤ καί σέ τέταρτη. Στή Σιϊτική παράδοση, ἐπί πλέον, ἐπιτρέπεται ἕνας γάµος περιορισµένου χρόνου ἤ ἀπό­λαυσης, π.χ. γιά τή διάρκεια ἑνός ταξιδιοῦ.

Χαρακτηριστικό στή συνάφεια αὐτή εἶναι καί ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία πού δίνει τό Κοράνιο στούς ἄνδρες σχετικά µέ τίς σεξουαλικές σχέσεις µέ δοῦλες: «Μακάριοι εἶναι οἱ πιστοί, οἱ ὁποῖοι … ἀπέχουν ἀπό σεξουαλικές σχέσεις, ἐκτός ἀπό ἐκεῖνες µέ τίς συζύγους τους καί ὅσες σκλάβες κατέχουν» (23,1-6. Βλ. ἐπίσης:  4,24˙ 4,3˙ 70,28-30). Αὐτή ἡ ἐλεύθερη χρήση τῶν σκλάβων ἐπιτράπηκε ἀπό τόν Ἀλλάχ γιά τήν ἱκανοποίηση τῶν σεξουαλικῶν ἀναγκῶν τῶν ἰδιοκτητῶν τους, τῶν πιστῶν ἀνδρῶν Μουσουλµάνων! Μάλιστα, γιά τή ρύθµιση τῶν σχέσεων τοῦ ἰδίου τοῦ Μωάµεθ µέ τό γυναικεῖο φύλο, ὁ ὁποῖος εἶχε καταγεγραµµένες τουλάχιστον 9-11 γυναῖκες, ὁ Ἀλλάχ τοῦ παρέδωσε µιά εἰδική γι’ αὐτόν ἀποκάλυψη: «Ὦ Προφῆτα, σοῦ ἐπιτρέπεται νά παντρευτεῖς τίς γυναῖκες πού προικοδότησες, ὅσες ἀπέκτησες µέ τήν δεξιά σου (ἐννοοῦνται οἱ σκλάβες πού τοῦ δόθηκαν ἀπό τόν Ἀλλάχ ὡς λεία)... καί κάθε ἄλλη πιστή γυναίκα πού θέλει νά ἀφοσιωθεῖ σέ σένα. Αὐτό τό δικαίωµα τό δίνουµε µόνο σέ σένα...» (33,50).

Παρατηροῦµε ἐδῶ µεταξύ τῶν ἄλλων καί τή δουλεία ὡς µιά φυσική κατάσταση, δοσµένη ἀπό τόν Ἀλλάχ γιά τούς πιστούς του. Αὐτό ἐπιβεβαιώ­νεται καί ἀπό τά χωρία τοῦ Κορανίου 16,71 καί 30,28. Ἡ δουλεία εἶναι µέρος τῆς φυσικῆς κοινωνικῆς τάξης τοῦ κόσµου ὅπως ἔχει δηµιουργηθεῖ ἀπό τόν Ἀλλάχ.

Ἡ ἀνωτερότητα τῶν ἀνδρῶν ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τήν πρακτική τῆς συνάψεως γάµου. Παραδοσιακά γίνεται συµφωνία τοῦ κηδεµόνα τῆς γυναίκας µέ τόν ἄνδρα. Συχνά οὔτε κἄν ἡ παρουσία τῆς γυναίκας θεωρεῖται ἀπαραίτητη, ἀφοῦ νοµικά δέν ἔχει δικαίωµα ὑπογραφῆς. Τό κατώτατο ὅριο ἡλικίας ἀπό παλαιά ἦταν 9 ἐτῶν, ἐπειδή ὁ Μωάµεθ  σύµφωνα µέ τήν Χαντίθ, τήν Παράδοση τοῦ Ἰσλάµ, παντρεύτηκε τήν ἀγαπηµένη του γυναίκα Ἀϊσσά (ὁ ἴδιος περίπου 50 ἐτῶν) σέ ἡλικία 6 ἐτῶν καί ξεκίνησε τήν ἔγγαµη ζωή µαζί της σέ ἡλικία 9 ἐτῶν. Σήµερα σέ ἀρκετές µουσουλµανικές χῶρες τό κατώτατο ὅριο ἡλικίας ἔχει ἀνέβει σέ 16 ἤ 18 ἐτῶν.

Μέ τό συµφωνητικό γάµου καί τήν ἀνάληψη τῆς πληρωµῆς τῆς διατροφῆς ὁ ἄνδρας ἀποκτάει τό δικαίωµα στό σῶµα τῆς γυναίκας: «Οἱ γυναῖκες σας», κηρύττει τό Κοράνιο, «εἶναι χωράφια σας˙ πηγαίνετε, λοιπόν, µέσα στά χω­ράφια σας, ὅπως καί ὅποτε σᾶς ἀρέσει» (2,223. Βλ. καί 2,187). Ἐπίσης ὁ ἄνδρας ἀποκτάει τό δικαίωµα λήψης πειθαρχικῶν µέτρων, ἄν τό ἀπαιτοῦν οἱ περιστάσεις: «Οἱ καλές γυναῖκες εἶναι ὑπάκουες ... Αὐτές δέ πού φοβάστε πώς εἶναι ἀνυπάκουες, νά τίς συµβουλεύετε, νά τίς στέλνετε σέ χωριστά κρε­βάτια καί νά τίς χτυπᾶτε. Ἔπειτα ἄν σᾶς ὑπακούσουν, νά µή κάνετε καµιά ἄλλη πράξη ἐναντίον τους» (4,34). Ἡ γυναίκα, ἀπό τήν πλευρά της, µέ τό συµφωνητικό γάµου ἀποκτάει τό δικαίωµα τῆς φροντίδας τοῦ ἄνδρα γι’ αὐτήν: «Οἱ ἄνδρες ἐξουσιάζουν τίς γυναῖκες, ἐπειδή ὁ Ἀλλάχ τούς ἔκανε ἀνώτερους καί ἐπειδή ξοδεύουν τά ἀγαθά τους γιά νά τίς συντηρήσουν» (4,34).

Τό διαζύγιο ἐκ µέρους τῶν ἀνδρῶν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση, ἀρκεῖ νά προφέρουν σύµφωνα µέ τό Κοράνιο τρεῖς φορές τό «Talaq», «σέ διώχνω». Ἐάν τό λένε µόνο µία φορά, µπορεῖ µέχρι τό διάστηµα τῶν τριῶν µηνῶν νά πάρουν τήν γυναίκα τους πίσω (2,229-230). Ἡ γυναίκα µέχρι τότε µένει σέ ἐκκρεµότητα. Ἐκ µέρους τῆς γυναίκας τό διαζύγιο ἐπιτυγχάνεται µόνο µέσῳ δικαστικῆς ἀποφάσεως.

Χαρακτηριστική γιά τήν ὑποτίµηση τῆς γυναίκας εἶναι καί ἡ ἀξία τῆς καταθέσεώς της σέ δικαστήριο: Ἡ κατάθεση ἑνός ἄνδρα ἀναιρεῖται µόνο µέ τήν κατάθεση δύο γυναικῶν: «Μιά γυναίκα µόνη µπορεῖ νά κάνει λάθος» (2,282).

Μιά παρόµοια ἀντίληψη φανερώνεται καί στό κληρονοµικό δίκαιο: Ἕνα κορίτσι κληρονοµεῖ πάντα µόνο το µισό ἐκείνου πού θά ἔπαιρνε στή θέση της ἕνα ἀγόρι (4,11).

Τό Ποινικό Δίκαιο

Τό Ἰσλαµικό Ποινικό Δίκαιο συνήθως χωρίζεται σέ παραβάσεις ὁρίων, ἀντεκδικήσεως καί κρίσεως. Οἱ πρῶτες, οἱ hadd παραβάσεις, ἀναφέρονται στά ὅρια πού ὁ Ἀλλάχ ἔχει θέσει στό Κοράνιο. Θεωροῦνται ἐγκλήµατα πού δέν προσβάλλουν τό ἀνθρώπινο ἀλλά τό θεῖο δίκαιο. Περιλαµβάνονται τά ἑξῆς:

Μοιχεία καί πορνεία: Τό Κοράνι ἐπιβάλλει γιά ἀνύπανδρους (24,2 –3) 100 βουρδουλιές, ἡ Παράδοση γιά παντρεµένους τή θανατική ποινή. Θεωρητικά ἴδιες ποινές ἐπιβάλλονται στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες, ἀλλά γιά τούς ἄνδρες ὑπάρχουν πολύ περισσότερα περιθώρια (χρειάζονται π.χ. 4 µάρτυρες). Γιά τή γυναίκα συχνά ἡ ἐγκυµοσύνη εἶναι ἀρκετή ἀπόδειξη.

Συκοφαντία στήν περίπτωση πορνείας: Τό Κοράνι (24,2 – 3) ἐπιβάλλει 80 βουρδουλιές.

Κλοπή σέ βαριά µορφή: Τό Κοράνι (5,33+38) ἐπιβάλλει ἀκρωτηριασµό, τήν πρώτη φορά τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ καί σέ περίπτωση ἐπαναλήψεως τοῦ ἀριστεροῦ ποδιοῦ.

Ληστεία ἐπί ὁδοῦ: Ἀνάλογα µέ τή βαρύτητα (φόνος ἤ ὄχι) ἐπιβάλλονται ὁ ἀκρωτηριασµός τοῦ δεξιοῦ ποδιοῦ καί τοῦ ἀριστεροῦ χεριοῦ ἤ ἡ θανατική ποινή µέ δηµόσια ἐκτέλεση, συχνά µέσῳ σταυρώσεως.

Κατανάλωση οἰνοπνευµατωδῶν ποτῶν: Ἐπιβάλλονται 40-80 βουρδου­λιές σύµφωνα µέ τήν Παράδοση.

Ὁµοφυλοφιλία – παιδεραστία καί βιασµός: Σύµφωνα µέ τή Παράδοση ἐπιβάλλεται ποινή ἀνάλογη µέ τίς τοπικές παραδόσεις, µέχρι καί θανατική ποινή.

Ἀποστασία – ἔκπτωση ἀπό τό Ἰσλάµ: Σύµφωνα µέ ὅλες τίς σχολές δι­καίου ἐπιβάλλεται ἡ θανατική ποινή, ἄν καί τό Κοράνιο ἀπειλεῖ µόνο µέ τιµωρία µετά θάνατον.

Τά ἐγκλήµατα ἀντεκδικήσεως (qisas) ὅπως δολοφονία, σοβαρή σω­µα­τική κακοποίηση κ.ἄ. δέν προσβάλλουν τό Θεῖο ἀλλά µόνο τό ἀνθρώπινο δίκαιο. Ἀπαιτοῦν τήν πρόκληση τῆς ἴδιας βλάβης ἤ τή θανάτωση τοῦ ἐνόχου µέ παρουσία δικαστή, γιά νά τηρεῖται αὐστηρά ἡ ἀντιστοιχία καί γιά νά µήν ὑπάρχει ὑπέρβαση τοῦ µέτρου. Μόνο ὁ πιό στενός ἀρσενικός συγγενής τοῦ θύµατος µπορεῖ νά ζητήσει τή θανάτωση. Τηρεῖται ἀπόλυτα ἡ ἀρχή τῆς ἰσότητας: Π.χ. ἕνας ἄνδρας γιά ἕναν ἄνδρα, µιά γυναίκα γιά µιά γυναίκα, ἕνας σκλάβος γιά ἕνα σκλάβο (2,178). Ἄν δέν µπορεῖ νά τηρηθεῖ αὐτή ἡ ἰσότητα, δέν ἐπιτρέπεται ἡ ἀντεκδίκηση. Ἡ οἰκογένεια τοῦ θύµατος µπορεῖ νά παραιτηθεῖ ἀπό τή θανάτωση τοῦ ἐνόχου καί νά ζητήσει τή πληρωµή τιµῆς τοῦ αἵµατος (π.χ. στό Ἰράν γιά ἕναν ἄνδρα ὁρίζονται σήµερα: 100 καµῆλες, 200 ἀγελάδες, 200 χιτῶνες Ὑεµένης καί 1000 Ντινάρια. Γιά τίς γυναῖκες ἀπαιτεῖται κατά κανόνα τό µισό). Ἄν προκλήθηκε σωµατική βλάβη, µόνο τό ἴδιο τό θύµα ἔχει τό δικαίωµα νά προκαλέσει στό δράστη τήν ἴδια βλάβη. Μπορεῖ ὅµως καί νά ζητήσει ἀποζηµίωση.

Τέλος γιά τά ἀδικήµατα κρίσεως (ta‘zir) ὅπως ψευδοµαρτυρία, προσ­βο­λή, χρηµατισµός, πλαστογραφία, ἐξαπάτηση, ἐκβιασµός κ.ἄ. ἡ ποινή ὁρίζεται σύµφωνα µέ τήν ἐκτίµηση τοῦ δικαστή.

Ισλαµικός Επεκτατισµός  - Τζιχάντ

Ὅλος ὁ κόσµος ἀνήκει στόν Ἀλλάχ: Αὐτή εἶναι ἡ ἀπόλυτη πεποίθηση τῶν µουσουλµάνων. Ἀφοῦ ὅµως ἡ διαµόρφωση τῆς ζωῆς καί οἱ ἀντιλήψεις τῶν λαῶν γιά τό Θεό ποικίλουν, ἐπιβάλλεται στή συνέχεια ὁ διαχωρισµός αὐτοῦ τοῦ κόσµου τοῦ Ἀλλάχ σέ Χώρα τῆς Εἰρήνης, δηλ. τοῦ Ἰσλάµ (ἐκεῖ πού ἐπικρατεῖ τό Ἰσλάµ σέ µεγάλο ποσοστό) καί Χώρα τοῦ Πολέµου (ἐκεῖ πού ὀφείλει νά ἐπικρατήσει τό Ἰσλάµ) ὥσπου τελικά νά ἐπιτευχθεῖ σέ ὅλο τόν κόσµο ἡ ὑποταγή στό θέληµα τοῦ Ἀλλάχ. Ἔτσι σέ 95 στίχους τοῦ Κορανίου ὁ Ἀλλάχ δίνει τήν ἐντολή γιά Ἱερό πόλεµο. Μία γεύση µᾶς δίνουν τά ἑξῆς χωρία:

• «Ὁ πόλεµος εἶναι ὑποχρέωσή σας ... Κανέναν ἀπ’ αὐτούς νά µήν τόν κάνετε φίλο σας πρίν δεχθεῖ νά πορεύεται στίς ὁδούς τοῦ Ἀλλάχ. Καί ὅπου σᾶς γυρίσουν τήν πλάτη νά τούς πιάσετε καί νά τούς σφάξετε» (4.91).

• «Χειρότερα ἀπό τά ζῶα εἶναι στά µάτια τοῦ Ἀλλάχ οἱ ἄπιστοι» (8.57).

• «Ὁ µισθός ἐκείνων πού ἐναντιώνονται στόν Ἀλλάχ καί στόν ἀπόστολό του εἶναι νά σκοτώνονται καί νά σταυρώνονται ἤ νά ἀκρωτηριάζονται σέ χέρια καί πόδια ἐναλλάξ» (5.37).

• «Ὅταν συναντᾶτε ἀπίστους, κόψτε τους τά κεφάλια µέχρι νά προκαλέ­σετε σφαγή... Ἐάν ὄντως ἤθελε ὁ Ἀλλάχ, τότε ὁ ἴδιος θά εἶχε πάρει ἐκδίκηση ἀπό αὐτούς, ὅµως ἤθελε νά δοκιµάζει τούς µέν διά τῶν δέ. Καί ἐκεῖνοι πού σκοτώνονται στό ὄνοµα τοῦ Ἀλλάχ … θά τούς εἰσαγάγει στόν παράδεισο» (47.4-7).

Αὐτή ἡ µικρή καί σύντοµη περιπλάνηση στίς παραπάνω οὐσιαστικές πλευρές τῆς συµβιώσεως τῶν ἀνθρώπων, ὅπως τίς ὁρίζει τό Κοράνιο, πιστεύ­ουµε, ὅτι φωτίζει ἕνα σηµαντικό µέρος τῶν Ἰσλαµικῶν Σπουδῶν, ἀφοῦ τό Κοράνιο ἀποτελεῖ ἀναµφισβήτητα τήν καρδιά τοῦ Ἰσλάµ.

Μετά ἀπό ὅσα ἐκθέσαµε παραπάνω ἀναρωτιόµαστε:

Δέν εἶναι παραλογισµός ἤ ἔσχατη προδοσία γιά µιά χώρα µέ ἔστω στοιχειῶδες ἀνθρωπιστικό ὑπόβαθρο νά προβάλλει µέσα ἀπό Ἀνώτατα Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύµατά της αὐτήν τήν θρησκεία πού κηρύττει: τήν περιφρόνηση καί τόν ἐξευτελισµό τῆς γυναίκας, τή δουλεία, ἕνα ἀπάνθρωπο, ἀνατριχιαστικό σύστηµα ποινικοῦ δικαίου, µεθόδους θρησκευτικοῦ ἐπεκτατισµοῦ ὅπως σφαγές, ἀποκεφαλισµούς, σταυρώσεις καί ἀκρωτηριασµούς;

Δέν ἐγγίζει τά ὅρια τοῦ παραλόγου καί τῆς ἐσχάτης προδοσίας κατά τῶν Ὀρθοδόξων πολιτῶν της, ἡ πολιτική ἡγεσία τῆς Ἑλλάδος ὅταν ὑποχρεώνει τόν µαρτυρικό Ἑλληνικό λαό µας (τοῦ ὁποίου οἱ πρόγονοι ἔχουν ὑποστεῖ µύ­ρια ὅσα δεινά καί σφαγές ἐν ὀνόµατι τοῦ Ἀλλάχ), νά ἀποδεχθεῖ καί νά χρη­µατοδοτήσει τήν προβολή καί τήν διάδοση τοῦ Ἰσλάµ ἀπό τά Α.Ε.Ι. τῆς χώρας µας, µάλιστα δέ ἀπό τή Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ., ὅπως καί ἀπό τά δηµόσια σχολεῖα τῆς Π/βάθ­µιας καί Δ/βάθµιας ἐκπαιδεύσεως;

 Δρ. Θεολογίας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 142

Ἰούνιος - Ἰούλιος 2014

* Εἰσήγηση στήν Ἡµερίδα «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καί τό Ἰσλάµ», πού πραγ­µα­τοποιήθηκε ἀπό τό Παράρτηµα Βορείου Ἑλλάδος τοῦ Συλλόγου «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ», ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στίς 21-5-2014 στήν Αἴθουσα Τελετῶν τοῦ Α.Π.Θ.

πηγή